با وجود اين که امام مهدي زنده است چرا براي دفاع از حرم پدر بزرگوارش هيچ کاري نمي کند؟ آيا واقعاً زنده است؟ يا قدرت ندارد؟

در پاسخ به سوال مورد نظر به دو نکته لازم است اشاره نمائيم: الف: در طول تاريخ پر فراز و نشيب زندگاني پربار اهلبيت و امامان معصوم ـ عليهم السلام ـ وقتي دشمنان کينه توز و متعصب آن بزرگواران از روياروئي منطقي با مکتب اهل بيت و پيروان آن ها عاجز و درمانده گرديده اند، متوسّل به کارها و عمليات ناجوانمردانه از قبيل تخريب قبور و ديگر اماکن مذهبي مي گردند که تخريب حرمين امام هادي و عسکري ـ عليهما السلام ـ تنها يک نمونه از جنايات آن ها مي باشد و پيش از اين گذشته گان و نياکان آن ها بارها اقدام به تخريب حرم مطهر امام حسين ـ عليه السلام ـ و نيز ائمه بقيع کرده بودند و بعد از اين هم اگر دست پليدشان برسد از ارتکاب اين گونه اعمال زشت و ننگين دريغ نخواهند کرد. و در اين ميان نکته قابل توجه اين است که اين گونه اعمال ننگين از ناحيه دشمنان نادان اهل بيت نه تنها باعث تضعيف شيعيان و پيروان اهلبيت ـ عليهم السلام ـ و موجب محو و نابود شدن آثار اهل بيت نمي گردد بلکه تجربه تاريخي نشان داده است که چنين اقداماتي منجر به رسوايي بيشتر دشمنان قسم خورده اهلبيت در ميان اقشار مختلف مردم در جهان خواهد شد و خصوصاً در عصر ما که عصر ارتباطات نام گرفته و جهان تبديل به دهکده کوچک گرديده تخريب چنين اماکني در انظار مردم دنيا که در اقصي نقاط عالم از رسانه ها شاهد آنها هستند باعث شهرت و معرفي بيشتر اهل بيت گرديده و از سوي ديگر تخريب چنين مکان هاي مقدسي بيانگر ضعف و ناتواني و زبوني و جهل و بي خردي دشمنان اهل بيت مي باشد و شايد کم نباشند در عالم کساني که با ديدن و مشاهده تصاوير و فيلم هاي تخريب حرم امام هادي و امام عسکري ـ عليهما السلام ـ از رسانه هاي مختلف در کشورهاي مختلف جهان، اين سؤال براي شان به وجود آمده باشد که امام هادي و امام عسکري کيستند؟ و کساني که دست به تخريب حرم اين بزرگواران زده اند چه کساني هستند؟! و چرا چنين کاري کرده اند؟! به نظر مي رسد که سنّت تغيير ناپذير الهي در رسوا نمودن دشمنان اهل بيت از طريق عملکرد خود آن ها و ارتکاب کارهاي ننگين شان کافي باشد و نياز به عملکرد خاص از ناحيه مقدس امام زمان ـ عليه السلام نباشد گذشته از اين که امام زمان ـ عليه السلام ـ وظيفه اش حفاظت قبور نمي باشد.
ب: انجام کارهاي دفاعي و حفاظت از مراکز و اماکن ديني و مذهبي به طور عادي نياز به بسط يد دارد يعني بايد حکومتي باشد و نظام امنيتي و حاکميتي وجود داشته باشد تا با نيرو هاي دفاعي و امنيتي و انتظامي از امنيت و حاکميت يک کشور و مراکز مهم در آن حفاظت نمود در حالي که همه ما مي دانيم که امام زمان ـ عليه السلام ـ در زمان غيبت براي تصرّفات ظاهري و دخالت در امور عادي دست اش باز نيست و چنين کاري فقط در زمان ظهور آن بزرگوار محقق خواهد شد و ولايت تکويني که حضرت در امور دارد در شرايط عادي و در همه جا از آن بهره نمي گيرد بلکه سيره اولياء الهي و ائمه اطهار هميشه اين بوده است که بطور عادي و مثل ساير اقشار مردم از اسباب عادي و معمولي بهره بگيرند. مگر در موارد خاص بر اساس حکمت و مصالح خاصي.
 پس امام زمان ـ عليه السلام ـ زنده است و به اذن خدا ناظر بر اعمال و کارهاي ما است و ما در لحظه لحظه زندگي مان از نور وجود مقدس آن بزرگوار بهره مي بريم همان گونه که موجودات از نور خورشيد پنهان در ابرهاي تاريک بهره مي برند اگر چه خورشيد را نمي بينند.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1-چشم اندازي به حکومت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ   نجم الدين طبسي.
2- موعود امم، شيخ عباس شيخ الرئيس کرماني.
3-دادگستر جهان، آيت الله ابراهيم اميني.
4- حکومت جهاني مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ ، آيت الله مکارم شيرازي.