⚖شعرحقوقے⚖
?عاقبت از غم معشوق حڪایت ڪردم
نزد قاضے شدم و طرح شڪایت ڪردم،
?قلب من شاڪی و او متهم و بنده وڪیل،
جرم هم، سرقت و اینگونہ روایت ڪردم،
?ڪه دلم را بربوده است و بر آن زخم زده ،
طلب حبس و مجازات جنایت ڪردم،
?طول درمان و شهود و همه مدرڪ جرم،
ضم و پیوست گواهے جراحت ڪردم،
?شرح شڪوائیہ را گفتم و با قطع و یقین،
ادعاے دیہ و بحث خسارت ڪردم،
?ضمن یڪ لایحہ از بیم تجری ، طلب،
التزام و سند و جلب و ڪفالت ڪردم،
?گفت قاضے ، ڪه تو خود مجرمے از منظر عشق،
من از این نحوه ے دعواے تو حیرت ڪردم،
?تو ندانی ڪه بود جرم، شڪایت از یار؟،
اتهام تو همین است ، قرائت ڪردم،
?آخرین حرف و دفاع ات به زبان جارے ساز،
من به شلاق تو را حڪم اصابت ڪردم،
?تا بدانے ڪه ز معشوق شڪایت نبرند،
رأے این ست و من اینگونہ قضاوت ڪردم،
?من مبهوت از این حڪم و از آن شڪوه خویش،
نزد معشوق خود احساس حقارت ڪردم،
?”نڪته عشق” همین است ، مصونیت یار،
این همان رڪن اساسے است ڪه غفلت ڪردم،
?بایدم زود ڪه تودیع ڪنم پروانه،
شرم بر من ڪه ندانستہ وڪالت ڪردم…