برای خداوند که زمان مطرح نیست، پس بر این اساس، مخلوقاتی که سابقه عدم دارند باید همزمان هم معدوم‌ باشند و هم موجود؟! این مشکل را چگونه حل می‌کنید؟

معنای این جمله که برای خداوند زمان مطرح نیست، این است که خداوند تحت سیطره زمان قرار نمی‌گیرد و زمان موجب محدود شدن ذات و فعل خداوند نمی‌شود؛ بلکه زمان را ما از افعال خداوند انتزاع می‌کنیم؛ در نظر حکیمان زمان همان «مقدار حرکت» است؛[1] بنابر این معنای این جمله که برای خداوند زمان مطرح نیست، این نیست که زمان در مخلوقات خداوند تأثیر ندارد.