1 ـ شبیه پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم):

حضرت مهدی (علیه السلام) سیمایی چون سیمای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) دارد، در رفتار و گفتار و سیرت نیز شبیه و همانند اوست.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) روزی به امام حسین (علیه السلام) نظر افکنده به اصحاب خود فرمودند:

«در آینده خداوند از نسل او مردی را پدید می‌آورد که همنام پیامبر شماست و در ویژگیهای ظاهری و سجایای اخلاقی به او شباهت دارد.»

2 ـ زیبا و خوش صورت:

زیبایی اگر به اعتدال و تناسب اعضای چهره، یا به گیرایی نگاه و نورانیت صورت و جذّابیت آن باشد، همگی در وجود نازنین یادگار پیامبر(صلی‌الله علیه وآله وسلم) به ودیعت نهاده شده است.

3 ـ گشاده پیشانی:

پیشانی بلند و گشاده‌اش بر هیبت و وقار چهره زیبایش می‌افزاید، و چنان نوری بر چهره و جبین او پیداست که سیاهی موهای سر و محاسن شریفش را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

4 ـ میانه قامت:

قامتی نه دراز و بی‌اندازه و نه کوتاه بر زمین چسبیده دارد، بلکه اندامش معتدل و میانه است.

5 ـ دارای دو خال مخصوص:

خالی بر چهره دارد که برگونه راستش همچون دانه مُشکی میان سفیدی صورتش می‌درخشد و خالی دیگر بین دو کتفش متمایل به جانب چپ بدن دارد.

درباره شمایل ظاهری امام زمان(علیه السلام) پاره‌ای صفات دیگر از مجموعه روایات وارده در این باب میتوان بدست آورد:

* آن حضرت رنگی سپید، که آمیختگی مختصری با رنگ سرخ دارد.

*از بیداری شبها، چهره‌اش به زردی می‌گراید.

* چشمانش سیاه و ابروانش بهم پیوسته است و در وسط بینی او برآمدگی کمی پیداست.

* میان دندانهایش گشاده و گوشت صورتش کم است.

* میان دو کتفش عریض است و شکم و ساق او به امیرالمؤمنین(علیه السلام)شباهت دارد.

* در وصف او وارد شده:

«المهدی طاووس اهل الجنّة. وجهه کالقمر الدّری علیه جلابیب النور».

«حضرت مهدی(علیه السلام) طاووس اهل بهشت است، چهره‌اش مانند ماه درخشنده است و گویا جامه‌هایی از نور بر تن دارد.»

«اللّهم ارنی الطّلعة الرّشیدة والغرّة الحمیدة واکحل ناظری بنظرة منّی الیه».

«بار خدایا ! آن جمال با رشادت و پیشانی نورانی ستایش شده را، به من بنمایان، و چشمم را به نگاهی به او، سرمه کن».