ملاحم ابن منادی از جریر بن عبدالله بجلى نقل کرده است که رسول خدا فرمود : «شهرى بین دجله و دجیل و صراة و قطربل شناخته مى شود (یعنى بغداد) که گنج هاى زمین در آن دیار بوده اما سریع تر از آهن داغى که در زمین نرم فرو برود ، در زمین فرو مى رود !

تذکره قرطبى 2/681 و 697 ; کشف والبیان 8/302 ; جامع سیوطى 4/772 ; موضوعات ابن جوزى 2/61 .

با پژوهشى که در روایات فرو رفتن و نابودى بغداد انجام شده است ، نظر بیشتر بر این است که این اخبار ، توسط پیروان بنى امیه جعل شده است ، چون خیلى زود بغداد جاى شام ( مرکز امویان ) را گرفت (و جایگاه آن را دارا شد که خوشایند بنى امیه نبود) ، همچنین امیر مؤمنان(علیه السلام) از ویرانى شام به دست فرزندش مهدى(علیه السلام) خبر داده است ، از این رو نمى توان به چنین روایاتى اعتماد کرد ، به ویژه زمانى که مى گوید نابودى بغداد به دست سفیانى است !

تاریخ بغداد از ابو الأسود دوئلى آورده است که على بن ابى ابوطالب فرمود : شنیدم حبیبم محمد(صلى الله علیه وآله) فرمود : « به زودى شهرى براى عموزادگانم در سمت شرق بین دجله و دجیل و قطربل و صراة (= بغداد)خواهد بود که با آجر و چوب و گچ و طلا ساخته مى شود . شرورترین آفریدگان خدا و ستمگران امتم در آن ساکن مى شوند اما به دست سفیانى نابود مى شود. به خدا ! گویى مى بینم که بام هایش یکسر فرو ریخته است!»

روایت مى گوید که بنى امیه برگشته و از بنى عباس انتقام مى گیرند . همین عبارت کافى است که دلالت کند روایت توسط طرفداران بنى امیه جعل شده