بروید روی ترس های مردم کار کنید!

 این شد که عده ای از ریاضی دانان خوش خیال با ترس و لرز و به نیّت  قانع کردن پادشاه خودکامه و خونریز دست و پایی کردند، این و آن را دیدند ، وسیله انگیختند و سر انجام به حضور ملوکانه  شرفیاب شدند و وهر چه  زور داشتند زدند تا به  او  با استدلال و دلیل  و برهان  شیر فهم کنند که :”دو دو تا می شود چهار تا، نه هشت تا “. پادشاه قدر قدرت که  از این همه جهل و جسارت و گستاخی به خشم آمده بود دستور داد سر از تن این فضول ها که به خود جرئت تشکیک در علم پادشاه را داده بودند جدا کنند.

 اما بشنوید از تنی چند فضول دیگر که حتی توّهم این ریاضی دانانِ وهم زده را نداشتند و هم از آغاز می گفتند :”ایهاالناس ! بدانید و آگاه باشید که دو دو تا، همیشه، تا بشر بوده و تا بشر باشد، می شود جهار تا “. جای این فضول های  کوی و برزن  و شهر و روستا  همیشه یا گوشه زندان یا در میدان اعدام بود.

 اما زد و طبیعت کار خودش را کرد و چندی بعد پادشاه مستبد ریق رحمت را سر کشید و با هفت هزار سالگان همسفر شد. ولیعهد او نواندیش بود و بفهمی نفهمی بو برده بود که زمانه دیگر شده ، و در هر حال گرچه مسجد جای خیلی کارها هست ولی جای بعضی کارها هم نیست . این بود که با سطوت و صولت و حشمت مخصوص شاهان و سلاطین اعلام کرد که :”دو دوتا می شود شش تا، نه هشت تا “. عده ای که  در دوران خوش شاه فقید مابین “چهار تایی ها” و ” هشت تایی ها ” می ولنگیدند و گه گاه با افاضه ی “نمی دانم، چه می دانم، باید کار را تدریجی درست کرد، حرفتان درست اما الان چه می شود کرد؟” خلایق را سر در گم می کردند با قیافه ی حق به جانب رو به چهار تایی ها آوردند که :” دیگر چه می گویید؟ بابا روی تان را کم کنید دیگر، یعنی دشوار است  فهمیدن این که: دو دوتا شش تا بهتر از  دو دو تا هشت تاست؟  این یک قدم به جلوست . دو دو تا می شود شش تا . بهتر نیست ؟ یعنی مرغ همیشه یک پا دارد ؟” 

  “چهار تایی ها” که چنان متعصب بودند که از این که  در اقلیت بمانند ککشان نمی گزید جواب دادند :”نمی دانیم، شاید مرغ یک پا داشته باشد، ولی دو دو تا می شود چهار تا، نه هشت و نه شش تا . ما نوکر حقیقت ایم نه نوکر  بادمجان . حقیقت هم مثل آزادی یکپارچه است، یا برای همه هست یا برای احدی نیست . حقیقت نصفه نیمه بد تر از هر دروغ شاخداری است “.

حکایت آن ها

ریچارد نیکسون خطاب به مشاوران و سرکردکان تبلیغات انتخاباتی خود فقط یک شاه سخن طلایی داشت :” مادر مرده ها ! بروید روی ترس های مردم کار کنید! یقین بدانید که مردم به ترس هاشان رای می دهند ، دست کم تا حالا که هرگز به امید هاشان رای نداده اند “