[کامل از کد25880]حق این است که بطلان تسلسل در علل , قریب به بداهت است و با اندک تامل روشن مى شود . زیرا وجود معلول محتاج و مشروط به وجود علت است . اگر فرض شود که این معلولیت و مشروطیت عمومى باشد , هیچگاه هیچ موجودى تحقق نخواهد یـافـت , زیرا فرض مجموعه اى از موجودات وابسته بدون وجود موجود دیگرى که طرف وابستگى آنها باشدمعقول نیست . فرض کنید یک تیم دونده جلو خط شروع ایستاده اند و آماده دویدن هستند , ولى هرکدام از ایشان تـصـمـیـم گـرفـتـه است که تا دیگرى ندود او هم شروع به دویدن نکند ,اگر این تصمیم واقعا عمومیت داشته باشد , هیچگاه هیچکدام از ایشان شروع به دویدن نخواهد کرد پس اگر وجود هر مـوجـودى مـشروط به تحقق موجودى دیگر باشدهیچگاه هیچ موجودى تحقق پیدا نخواهد کرد , پـس تـحقق موجودات خارجى نشانه این است که موجود بى نیاز و بى شرطى وجود دارد که وجود همه موجودات به او ختم مى شود ,و او سرچشمه موجودات است . محمد تقى مصباح یزدى / آموزش عقاید، مصباح یزدى – محمد تقى .