بنده مدت طولانی است که دچار مشکل ناخن جویدن شده‌ام به همین خاطر ناخن‌های من شکل ناجوری دارد و واقعاً خجالت می‌کشم حالا می‌خواستم تا زمانی که ناخن‌های من به حالت اول برگردد کاشت ناخن انجام دهم، تکلیف وضو و غسل‌های من چه می‌شود؟

پرسشگر گرامی و ارجمند!
اگرچه کاشت ناخن به‌عنوان یکی از راهکارهای مقابله با ناخن جویدن مطرح‌شده است، اما مشکلاتی را نیز در بردارد؛ چون شما برای وضو و غسل مجبور به کندن آن هستید و این برایتان زحمت و هزینه دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود نسبت به اصل این مشکل اطلاعاتی را کسب کنید و سپس راهکار متناسب خودتان را پیدا کنید تا به‌تدریج این عادت رفتاری غلط را برای همیشه کنار بگذارید.
از لحاظ شرعی کاشت ناخن، ایجاد مانع عمدی بر اعضای وضو و غسل است و این کار مانع رسیدن آب به ناخن می‌شود و وضو و غسل را باطل می‌کند؛ لذا باید این کار انجام نشود و اگر انجام‌شده باید حتماً برای اولین نماز اقدام به برداشتن آن شود (با حلاّل قوی که در آرایشگاه‌ها موجود است برداشتن آن راحت است و حتی خود فرد نیز می‌تواند با استفاده از استون صدر درصد این ناخن را بردارد) و در صورت عدم برطرف کردن مانع وضو و غسل و نماز باطل می‌شود فقط در مواردی مانند تنگی وقت نماز و یا در سفر بودن و یا به هنگام شب و سحر که امکان دسترسی به آرایشگاه و برداشتن مانع وجود ندارد وضو و غسل جبیره‌ای صحیح است (البته احتیاطاً تیمم بدل از غسل یا وضو هم باید بشود) و در غیر این موارد اقدام به وضو و غسل جبیره‌ای صحیح نیست؛ لذا نماز با ناخن مصنوعی باطل است.
به نظر می‌رسد بهترین کار این است که شما این مسئله را ریشه‌ای حل کنید و با استفاده از راهکارهایی که برای ترک عادت ناخن جویدن وجود دارد این مسئله را برای همیشه ترک کنید و سپس تا زمانی که ناخن‌ها درست شود از ناخن مصنوعی که با چسب معمولی زده می‌شود استفاده کنید که امکان برداشتن آن برای وضو و غسل فراهم است. این‌طوری مشکلی هم برای وضو و غسل نخواهید داشت.
جویدن ناخن عادتی است که معمولاً در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود اما بعضی افراد بزرگسال نیز به آن مبتلا هستند. این مقاله به فراتر از این عادت در افراد می‌پردازد. جویدن ناخن یک عادت اجباری دهانی و یکی از رفتارهای تکرارشونده است که موجب آسیب رساندن به ظاهر فرد یا هرگونه آسیب فیزیکی می‌شود. از دیگر این قبیل عادت‌ها می‌توان به کندن پوست (درماتیلومانیا)، کشیدن مو (تریکوتیلومانیا)، گاز گرفتن پوست (درماتوفاژیا)، و گرفتن بینی (هینوتیلکسومانیا) اشاره کرد. جویدن ناخن در پزشکی (اونیکوفاژیا) نام دارد.
اکثر افرادی که دچار این عادت هستند، این‌قدر ناخن‌هایشان را می‌جوند که ناخن‌ها به خون‌ریزی می‌افتند. نوک انگشتان این افراد همیشه قرمز و زخمی است و احتمال عفونی بودن آنها هم بسیار زیاد است. این افراد معمولاً دست‌هایشان را پنهان می‌کنند تا کسی ظاهر نامساعد ناخن‌های آنها را نبیند. این مسئله بر اعتمادبه‌نفس آنها نیز تأثیر منفی دارد.
بسیاری از کودکان این عادت را از سن خیلی پایین شروع می‌کنند. اما در اکثر موارد، این عادت در اواخر کودکی یا اوایل نوجوانی آغاز می‌شود. این عادت آن‌قدر شایع است که برخی تحقیقات نشان می‌دهد، بین 30 تا 33 درصد از کودکان گروه سنی 7 تا 10 سال به آن مبتلا هستند.
جویدن ناخن فقط منحصر به کودکان نیست، بلکه نوجوانان، جوانان و حتی بسیاری از بزرگسالان نیز دچار این عادت هستند. بسیاری از کودکانی که با این عادت بزرگ می‌شوند، تا بزرگسالی و حتی سالخوردگی هم آن را با خود دارند. شیوع جویدن ناخن در نوجوانان 44 درصد و در جوانان 20 تا 30 درصد است. جالب توجه است که 5 درصد از افراد بزرگسال نیز به این عادت مبتلا هستند.
بااینکه جویدن ناخن مثل کشیدن مو، گرفتن بینی و سایر رفتارهای تکرارشونده عادی بسیار شایع است، اما معمولاً به درستی تشخیص داده نشده و درمان نمی‌شوند. تئوری‌های مختلفی در مورد جویدن ناخن وجود دارد که متداول‌ترین توضیح برای این عادت این است که نوعی روش تخلیه استرس و رسیدن به آرامش است.
برخی تئوری‌ها عنوان می‌کنند که این عادت با ژنتیک افراد مرتبط است درحالی‌که تئوری‌های دیگر باور دارند که اختلالی وسواسی-جبری است. همچنین مشاهده‌شده است که برخی افراد از روی گرسنگی یا بی‌حوصلگی ناخن‌هایشان را می‌جوند. در برخی کودکان، جویدن ناخن با مکیدن شست دست مرتبط است اما لزوماً تمامی کودکانی که شست دست‌هایشان را می‌مکند، به جویدن ناخن هم روی نمی‌آورند.
ازآنجاکه این عادات به‌عنوان رفتارهای تکرارشونده متمرکز بر بدن طبقه‌بندی می‌شوند، زیرگروه اختلالات وسواسی- جبری نیز می‌باشند. اما برخی متخصصان سلامتی بر این عقیده هستند که این عادات را نمی‌توان جزء اختلالات وسواسی- جبری تلقی کرد. بااینکه هنوز تحقیقات زیادی در این زمینه در دست انجام است، در اینجا به بررسی عوامل متداول تأثیرگذار بر روانشناسی عادت جویدن ناخن می‌پردازیم.
ژنتیک: یکی از تئوری‌های مربوط به عادت جویدن ناخن این است که این عادت با ژنتیک فرد مرتبط است. اگر یکی از والدین این عادت را چه در زمان کودکی یا تاکنون داشته باشد، این احتمال وجود دارد که فرزند او هم دچار این عادت شود. این یعنی، احتمال ابتلا به عادت جویدن ناخن در این کودکان بیشتر است.
تسکین استرس و تحریک: مشاهده‌شده است که اکثر افرادی که به این عادت مبتلا هستند، وقتی استرس دارند، از این عادت خود به لذت و تسکین می‌رسند. جویدن ناخن تأثیری آرامش‌بخش بر اعصاب دارد و میزان تحریک را کاهش می‌دهد. به‌طور خلاصه، جویدن ناخن فعالیتی برای تحریک اعصاب در مواقعی که احساس استرس و بی‌حوصلگی دارند، است. مثل این می‌ماند که با جویدن ناخن فرد سیستم عصبی خود را تنظیم می‌کند.
کمال‌گرایی: جویدن ناخن می‌تواند به خاطر تلاش مداوم فرد برای درست کردن نامنظمی‌های ناخن‌هایش باشد. این افراد به‌خاطر حساسیت بالای خود مدام ناخن‌هایشان را وارسی می‌کنند تا بی‌نظمی‌های آن را با جویدن اصلاح کنند. البته در اکثر موارد این کار موجب آسیب بیشتر می‌شود. روانشناسی جویدن ناخن این افراد به کمال‌گرایی آنها برمی‌گردد، یعنی دوست دارند ناخن‌هایی بی‌عیب داشته باشند.
البته داشتن روحیه کمال‌گرایی در سایر ابعاد زندگی طبیعتاً فرد را دچار سرخوردگی، تنش و اضطراب مضاعف می‌گرداند و همین مسئله باعث روی آوردن به جویدن ناخن و تشدید آن شود.
حالا دیگر جنبه‌های مختلف روانشناسی جویدن ناخن و عوامل مختلفی که بر آن تأثیرگذار است را می‌دانید. برخی تئوری‌ها عنوان می‌کنند که کمبود ویتامین هم ممکن است موجب پدید آمدن این عادت شود؛ اما جویدن ناخن کاری ناسالم است و می‌تواند میکروب‌ها را از زیر ناخن به دهان منتقل کرده و موجب بیماری شود. علاوه‌براین، این اختلال برای دندان‌ها نیز مضر است چون استرس و فشار زیادی به آنها متحمل می‌کند.
روش‌های درمانی مختلفی برای ترک این عادت وجود دارد. داروهایی مثل داروهای ضدافسردگی، ویتامین B اینوزیتول و از این قبیل. برخی با رفتاردرمانی که شامل تمرینات برگرداندن عادت و درمان کنترل محرک است بهبود می‌یابند. روش درمانی اول، تمرینات برگرداندن عادت به از بین بردن عادت ناخن جویدن و جایگزین کردن آن با یک عادت مفید و سازنده اقدام می‌کند اما روش دوم، درمان کنترل محرک، به شناختن و ریشه‌کن‌کردن محرکی که موجب این عمل می‌شود، می‌پردازد. گریزدرمانی نیز معمولاً برای درمان جویدن ناخن مؤثر است.
در این روش درمانی، از راه‌های مختلفی مثل پوشاندن ناخن‌ها با لاک یا نوارهای لاستیکی، استفاده از دستکش و از این قبیل برای جلوگیری از جویدن ناخن‌ها استفاده می‌شود. ترکیبی از این روش‌ها معمولاً نتیجه بهتری به همراه خواهد داشت؛ بنابراین شما نیز می‌توانید ابتدا با شناسایی علت اصلی ناخن جویدن و تلاش برای حذف آن، این عادت رفتاری را برای همیشه کنار بگذارید و درعین‌حال با پوشاندن ناخن‌ها با لاک یا نوارهای لاستیکی و یا استفاده از دستکش دسترسی کمتری به ناخن‌های خود داشته باشید و بتوانید این عادت را ترک کنید.
موفق باشید.