الف: سابقه، تجربه سیاسی و شخصیت علمی و سیاسی امام خمینی(ره) نافی این مساله است که بیانات و سخنرانی های ایشان در دوران حضور در فرانسه توسط افرادی نظیر بنی صدر و قطب زاده نوشته شده باشد، امام خمینی که از سالهای قبل از دهه 20 وارد عرصه سیاسی، مبارزات سیاسی شده، دارای مکتوبات متعدد سیاسی و مطالعات سیاسی بوده و از اوایل دهه 40 نیز رهبری بلامنازع مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی را در اختیار گرفته بودند و به دنبال مبارزات سیاسی در کشور از سال 1343 تا سال 1357در تبعید بودند، توجه به چنین شخصیتی و با تجربیات با ارزش مبارزاتی و سیاسی خصوصا با پشتوانه الهی معنوی، ادعاهای افرادی امثال بنی صدر را بی ارزش می نماید. البته امام خمینی همواره از دیدگاههای مشورتی همراهان خود از جمله شخصیتهای برجسته ای همچون شهید مطهری، شهیدبهشتی، شهید عراقی، مرحوم سید احمد خمینی، مرحوم عسگر اولادی، مرحوم حسن حبیبی و … بهره می بردند. اما اینکه ادعا شود سخنرانیها و بیانات ایشان نوشته می شد، خلاف واقع است.
ب: ابوالحسن بنی صدر از شخصیت های است که با حضور در نوفل لوشاتو و بیان نطق های آتشین در ابتدای انقلاب توانست جایگاهی برای خویش دست و پا نماید، اما گذر زمان و رویارویی با نهادها و دستگاه های انقلابی در کنار بی تدبیری، کبر و غرورش و نهایتا ائتلاف با منافقین زمینه سقوط زودرس اولین رئیس جمهور ایران را فراهم آورد. بنی صدر تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته های اقتصاد و حقوق در دانشگاه تهران ادامه می دهد و سپس به مدت چهار سال در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی مشغول به فعالیت می شود. در سال های اولیه دهه پنجاه بنی صدر که سال ها از فعالیت های سیاسی دور افتاده بود و در فرانسه زندگی می کرد و به اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا نزدیک شد. با نزدیک شدن به یک تشکل اسلامی دانشجویی دور تازه‌ای در حیات سیاسی بنی صدر آغاز شد و همین امر موجب نزدیکی وی به امام خمینی (ره) به ویژه در دوران اقامت ایشان در پاریس گشت. تشدید فعالیت های انجمن های اسلامی در اروپا و آمریکا به ویژه در فرانسه موجب حضور پر رنگ تر ابوالحسن بنی صدر در صحنه مبارزاتی بر علیه رژیم شاهنشاهی شد. اعلام خبر ورود امام خمینی به پاریس زمینه حضور تمامی مخالفین رژیم پهلوی را در پاریس و محل اقامت امام خمینی فراهم آورد. ابوالحسن بنی صدر که در فرانسه به سر می برد به استقبال امام در فرودگاه رفته و در طول زمان حضور ایشان در نوفل لوشاتو در کنار ایشان می ماند. حضور امثال بنی صدر در کنار امام به جهت نقش حیاتی وی نبوده چرا که بودند کسانی که با اهداف و اغراض مختلف که در آن ماه ها خود را به پاریس رسانده و در پی مقاصد خویش گام بر می داشتند، مقاصدی که پس از پیروزی انقلاب امام راحل بارها به آن اشاره کرده و از جدا بودن خط انقلابیون واقعی و صادق از این افراد تاکید می نمودند. بنی صدر در گفتگویی که در سال 2013 با عادل الطریفی داشته صراحتا هر گونه کمکش به وقوع انقلاب اسلامی را رد کرده و در پاسخ به این خبرنگار می گوید: «این هم صحت ندارد که من در به قدرت رسیدن (امام) خمینی به او کمک کردم، چرا که این مردم بودند که انقلاب کردند. شاید (علت)، آن گفتمان اسلامی اش بود.»
ج: ابوالفضل توکلی، از همراهان امام خمینی در فرانسه و از مدیران بیت امام در نوفل لو شاتو در مورد بنی صدر و حضور وی در فرانسه می گوید: اگر چه بنی صدر در نوفل لوشاتو بود ولی امام وی را به جلسات خود راه نمی دادند، چون همه ملاقات‌ها حتی خارجی‌ها را باید یزدی تنظیم می کرد، ولی چون از بنی‌صدر خوشش نمی‌آمد به او اجازه نمی داد. بنی صدر از همان فرانسه با طراحی در اطراف امام بود و بعد به ایران آمد. ما او را می‌شناختیم. و براساس همین معتقدیم با طراحی به سمت امام آمد… بنی صدر مصداق نفوذ ستون پنجمی است که در اطراف امام جمع شده بودند تا به ریاست و پستی برسند….بنی‌صدر فردی خودبزرگ بین بود و خود را از همه بزرگتر میدانست… امام، بنی صدر را قبول نداشت ولی وقتی 11 میلیون رای آورد امام به احترام آراء مردم از دولت او حمایت میکرد، ولی به مجردی که انحراف او شروع شد بعد از اعلام عدم صلاحیت او در مجلس، امام با یک خط فرماندهی کل قوا را از او گرفت.(گفتگو با ابوالفضل توکلی بینا، یاران انقلابی و از مسئولین بیت امام در نوفل لوشاتو، خبرآنلاین، 21 بهمن 1394)
د: در مورد ترجمه سلیقه ای و تحریف سخنان امام خمینی(ره) در فرانسه توسط برخی مترجمان از جمله بنی صدر و قطب زاده گفتنی است: حبیب الله عسگراولادی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، در مورد تحریف فرمایشات امام خمینی می گوید: در فرانسه 3 نفر بودند که فرمایش های امام خمینی را به سه زبان فرانسه، آلمانی و انگلیسی ترجمه می کردند. این 3 نفر بنی صدر، ابراهیم یزدی و صادق قطب زاده بودند. گاهی این ها ضمن ترجمه سخنان امام خمینی (ره)، خودشان را سخنگوی ایشان معرفی می‌کردند و بعضی جاها از خودشان هم حرف‌هایی اضافه می‌کردند. هنگامی که به امام (ره) این مطلب را گفتند، ایشان عصبانی شد و فرمودند: «به همه بگوئید من سخنگو ندارم و هر کجا لازم باشد خودم سخن خواهم گفت و مترجمین باید تنها سخنان مرا ترجمه کنند».(منبع: تسنیم، 22 خرداد 1395)
ه: نکته مهم و قابل استناد اینکه امام خمینی(ره) در وصیتنامه الهی سیاسی خود، صریحا ادعای تهیه اعلامیه های خود را رد نموده و نکاتی را متذکر شدند، ایشان در ذیل و ضمیمه وصیتنامه آورده اند:
در زیر این وصیتنامه‌ 29 صفحه‌ای و مقدمه، چند مطلب را تذکر می‌دهم:
(1) اکنون که من حاضرم، بعض نسبت‌های بی‌واقعیت به من داده می‌شود و ممکن است پس از من در حجم آن افزوده شود؛ لهذا عرض می‌کنم آنچه به من نسبت داده شده یا می‌شود، مورد تصدیق نیست مگر آن‌که صدای من یا خط و امضای من باشد، با تصدیق کارشناسان؛ یا در سیمای جمهوری اسلامی چیزی گفته باشم.
(2) اشخاصی در حال حیات من ادعا نموده‌اند که اعلامیه‌های اینجانب را می‌نوشته‌اند. این مطلب را شدیداً تکذیب می‌کنم. تاکنون هیچ اعلامیه‌ای را غیر شخص خودم تهیه کسی نکرده است.
(3) از قرار مذکور، بعضی‌ها ادعا کرده‌اند که رفتن من به پاریس به وسیله‌ی آنان بوده؛ این دروغ است. من پس از برگرداندنم از کویت، با مشورت احمد پاریس را انتخاب نمودم، زیرا در کشورهای اسلامی احتمال راه ندادن بود؛ آنان تحت نفوذ ‌شاه بودند ولی پاریس این احتمال نبود.
(4) من در طول مدت نهضت و انقلاب به واسطه‌ی سالوسی و اسلام‌نمایی بعضی افراد، ذکری از آنان کرده و تمجیدی نموده‌ام که بعد فهمیدم از دغلبازی آنان اغفال شده‌ام. آن تمجیدها در حالی بود که خود را به جمهوری اسلامی متعهد و وفادار می‌نمایاندند و نباید از آن مسائل سوء‌ استفاده شود؛ و میزان در هر کس حال فعلی او است. روح‌الله الموسوی الخمینی
(منبع: متن وصیت‌نامه‌ی امام راحل با ویرایش پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه‌ی تنظیم و نشر آثار امام خمینی)