بنی نضیر

اگر شروع به تحقیق کرده اید وقتی که در مطالعه تاریخ پیامبر به غزوه بنی نضیر برسید خواهید دید که بنی نضیر با پیامبر پیمان عدم تعرض و همکاری بسته بودند ولی آنان خواستند پیامبر را ترور کنند . کسی که می خواهد پیامبر را ترور کند حکمش قتل است ولی پیامبر به آنان رحم کرد و از مدینه بیرون کرد . این ظلم نیست بلکه عفو است . خلاصه ماجرای بنی نضیر چنین است :
دو تن از قبیله بنى عامر (هم پیمان بنى نضیر)، توسط یکى از مسلمانان کشته شدند. این قبیله، از پیامبر اسلام(ص) درخواست دیه کردند و پیامبر نیز تصمیم گرفت تا براى پرداخت دیه، از بنى نضیر مدد گیرد و خود نزد آنان رفت. آنها کمک در پرداخت دیه را پذیرفتند؛ اما در آن حال، به فکر کشتن پیامبر(ص) که در کنار قلعه آنان نشسته بود، افتادن .
پیامبر از طریق وحى، از توطئه بنى نضیر آگاه شد ، به مدینه بازگشت ، فردى را سراغ آنان فرستاد و پیام داد که باید مدینه را ترک کنید. 
عبداللَّه بن ابى، رئیس منافقان، به بنى نضیر پیغام داد که از ایشان دفاع خواهد کرد و بنى نضیر را بر ماندن و ایستادگى ترغیب کرد.ر.ک: حشر (59)، آیه 11 و 12.
آنان نیز در قلعه هاى خود ماندند. سپاه اسلام، قلعه بنى نضیر را محاصره کرد. این محاصره، 15 روز به طول انجامید و چون یهودیان از کمک عبداللَّه ابى ناامید شدند و جدی بودن پیامبر را در درخواست خود دیدند ، به ترک مدینه تن دادند و حضرت نیز به شرط عدم همراهى سلاح، اخراج آنان را پذیرفت و آنان با همراهى مؤمنان، پس از تخریب خانه هاى خود راهى خیبر شدند.السیرة النبویه، ج 3، ص 191؛ المغازى، ج 1، ص 377. 
قرآن، علت واکنش پیامبر(ص) در برابر بنى نضیر را چنین بیان مى دارد: 
«این عقوبت براى آن بود که آنها با خدا و پیامبرش درافتادند و هر کس با خدا درافتد، باید بداند که خدا، سخت کیفر است».حشر (59)، آیه 4. 
قرآن واقعه اخراج بنى نضیر را چنین توصیف مى کند: 
«اوست کسى که از میان اهل کتاب، کسانى را که کفر ورزیدند، در نخستین اخراج (از مدینه) بیرون کرد. گمان نمى کردید که (بنى نضیر) بیرون روند و خودشان گمان داشتند که دژهایشان در برابر خدا، مانع آنها خواهد بود، [ اما] خدا از آن جایى که تصور نمى کردند، برآنان درآمد و در دل هایشان بیم افکند؛ [ به طورى که ] خود به دست خود و به دست مؤمنان، خانه هاى خود را خراب مى کردند».همان، آیه 2.