قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۳/۰۸/۰۳
–
۱۳۲۷ بازدید
سلام.فلسفه ی بیدارماندن درشب قدرچیست؟منظورازکل امردرسوره ی قدرچیست وبرچه کسی نازل میشود؟
پرسشگرارجمند: برای پاسخ ماردزیراتوجه فرماییذ.
1. توجه به اهمیت شب قدر
خداوند متعال در قرآن مجید، خطاب به رسول گرامى اسلام درباره ماه مبارک رمضان مى فرماید: «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم؛ ولى تو چه مى دانى که شب قدر چیست؟ در فضیلت شب قدر همین بس که با فضیلت تر از هزار ماه است» و این تشبیه، حاکى از برابرى؛ بلکه برترى یک شب با یک عمر است و خود عدد هزار، نشان از کثرت و مبالغه در عظمت و شأن دارد.
در شب قدر، سرنوشت انسان رقم زده مى شودبر اساس آیات 1-5 سوره «قدر» و آیه 3 «دخان» و نیز روایات متعدد و اگر کسى این را بداند، مراقبت بیشترى در استفاده صحیح از این فرصت گران بها خواهد کرد.
2. توبه
از بهترین کارها در این شب، توبه است؛ اگرچه توبه همیشه پسندیده است. خداوند متعال با صراحت مى فرماید: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ بقره (2)، آیه 222 ؛ «همانا خداوند توبه کاران را دوست دارد».
پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «آدمیان خطا مى کنند و بهترین خطاکاران توبه کنندگان اند» میزان الحکمه، ج 2، ص 637، ح 2120..
شهید مطهرى درباره ماه مبارک رمضان مى گوید: «به خدا قسم! یک روز(ماه رمضان) یک روز است، یک ساعتش یک ساعت است. یک شب را اگر به تأخیر بیندازیم، اشتباه مى کنیم! نگویید فردا شب، شب بیست و سوم ماه رمضان است.یکى از شب هاى قدر است و براى توبه بهتر است! نه، همین امشب از فردا شب،بهتر است. همین ساعت از یک ساعت بعد بهتر است. هر لحظه از لحظه بعدش بهتر است. عبادت بدون توبه قبول نیست، اول باید توبه کرد. گفت: شست و شویى کن و آن گه به خرابات خرام».
توبه مراحلى و منازلى دارد و اولین قدم آن، «پشیمانى از کارهاى نادرست گذشته» است؛ به طورى که نخواهد به آن راه برگردد و از اینکه رفتارهاى گذشته را تکرار کند، تنفر داشته باشد.
حضرت حق مى فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً{تحریم (66)، آیه 8.{. توبه نصوح؛ یعنى، توبه اى بدون بازگشت به گذشته.
3. دعا
بنده اى که از بیراهه به راه و از گمراهى به نور راه یافته و به منزل یار رسیده است؛ شایسته است که او را صدا بزند و با او ارتباط برقرار کند. «دعا» ارتباط با خداوند است و ذکرها و تسبیحات و مناجات ها شرح حال نیازمندِ درگاه خدا و شیفته گفت و گو با پروردگار است. دعا اگر بیان حال نباشد، دعا نیست. براى آگاهى بیشتر ر.ک: محمدتقى، مصباح یزدى، بر درگاه دوست، صص 18-22.
زندگى به گونه اى است که خواه ناخواه، توجّه انسان را به امور مادى جلب مى کند؛ امّا انسان براى تقرّب به خدا آفریده شده است و باید از تمام جوانب زندگى، براى نیل به این مقصود بهره گیرد. یکى از بهترین راه ها براى این منظور، آن است که هر روز، لحظاتى از عمر خود را صرف توجّه خالص به بارگاه الهى کند.
«حقیقت دعا»، توجه به بارگاه حضرت معبود است و براى مؤمنان نوعى معراج روحى و معنوى به حساب مى آید. دعا تنها بر زبان آوردن پاره اى کلمات نیست. حقیقت و روح دعا، توجّه قلبى انسان به خداوند توانا و مهربان است و کارآیى این توجه، به میزان معرفت و محبت انسان به خداوند بستگى دارد.
حقیقت دعا، چیزى جز عبادت نیست و حتى به دلیل توجّه بیشتر به خداوند در آن، شاید بر بسیارى از اعمال دیگر ترجیح داشته باشد. در روایتى از پیامبرصلى الله علیه وآله نقل شده است: «الدُّعاءُ مُخُّ الْعِبادَةِ»؛ محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج 93، باب 14، ص 300، روایت 37. ؛ «دعا به منزله مغز عبادت است».
کسى که دست خویش را به درگاه الهى بالا مى برد، پیشانى بر خاک مى ساید، اشک از دیدگان سرازیر مى کند، با دعاى خود از او حاجت مى خواهد، نهایت شکستگى و عجز خود را نشان مى دهد و در واقع، اعتراف به بندگى و اعلام تسلیم در برابر اراده و فرمان خداوند است.
پس حقیقت دعا چیزى جز عبادت نیست؛ بلکه بالاترین عبادت و به تعبیر حدیث شریف «مغز» تمام عبادات است.
4. استغفار
حداقل یکصد استغفار در شب هاى قدر وارد شده است }مستدرک الوسائل، ج 7، ص 474..
5. تلاوت قرآن
از آنجایى که شب قدر، شب نزول قرآن است، بهترین عهدنامه با پروردگار، تلاوت قرآن کریم است. از این رو خواندن با تأمل و تدبر در همه اوقات – به خصوص چنین شب هایى بسیار مناسب است.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: }«فَاقْرَءوُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»}مزمل (73)، آیه 20 ؛ «هر چه از قرآن میسر مى شود، بخوانید».
6. شب زنده دارى
تمام این برکات و فیض ها، در پرتو شب زنده دارى و احیاى شب قدر، قابل دستیابى است؛ به ویژه اگر در مسجد به میزبانى خدا و در میان دیگر بندگان پاک خداوند انجام گیرد.
امام باقرعلیه السلام فرمود: «هر که در شب قدر احیا کند، گناهانش آمرزیده مى شود؛ اگر چه به عدد ستارگان آسمان باشد» وسائل الشیعه، ج 7، ص 464.؛ در رابطه با اعمال شب هاى قدر به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه کنید.
7. معرفت یابى و خودشناسى
پس از غنیمت شمردن فرصت ها و بازنگرى در افکار و اعمال خود و عزم جدى بر ترک گناهان و… دل ها، آماده شناخت هر چه بیشتر و دریافت هاى شهودى مى گردد. چه اینکه:
یکم. به فرموده امام على علیه السلام: معرفت، مایه نورانیت دل }«المعرفه نور القلب»: غرر الحکم باعث رسیدن انسان به مقام رستگارى و مقام قدسى }«المعرفة الفوز بالقدس»: غرر الحکم و دلیل بر فضیلت انسان «المعرفة برهان الفضل»: غرر الحکم.است و اولین و مهم ترین رکن ایمان، شناخت خداوند است.} «الایمان معرفة بالقلب»: غررالحکم. «افضلکم ایماناً افضلکم معرفة»: بحارالانوار، ج 3، ص 14
ماه رمضان ظرف نزول قرآن است و در ماه رمضان، لیله القدر بمنزله ی قلب است که قرآن بر آن نازل می شود. «انا انزلناه فی لیله القدر» این تنزّل از علم الهی است بر حقیقت لیله القدر در عالم عقل(جبروت) ، و از آنجا نازل می شود بر حقیقت لیله القدر در عالم مثال (ملکوت) ، و از آنجا نازل می شود بر قلب مبارک حضرت ختمی مرتبت ، و زمان این نزول در لیله القدر زمانی است. لذا حقیقت شهر رمضان متّحد با حقیقت نبوی است و حقیقت لیله القدر متحد با حقیقت قلب محمد مصطفی)ص) است ؛ «وَ إِنَّهُ لَتَنْزیلُ رَبّ ِ الْعالَمینَ ـ نَزَلَ بهِ الرُّوحُ اْلأَمینُ ـ عَلى قَلْبِک لِتَکونَ مِنَ الْمُنْذِرینَ ـ بِلِسانٍ عَرَبِی مُبینٍ ــــ و راستى که آن ، وحى پروردگار عالمیان است. روح الامین آن را بر دلت نازل کرد تا از هشداردهندگان باشى ؛ به زبان عربى روشن».(شعرا: 192 ـ 195 (
بنابراین ظرف نزول قرآن در واقع باطن حضرت خاتم الانبیا است که در عالم تجرد عین لیله القدر و عین ماه رمضان است بلکه وجود اقدس آن حضرت اشرف از حقیقت جمیع ممکنات است؛ و حقایق امور، شئونات حقیقت حضرت رسول اکرم (ص) است و نور وجود او واسطه فیض است برای جمیع اشیاء. قال النبی(ص): «اوّل ما خَلَق الله نوری»
بنابراین هر امری که از لوح محفوظ نازل می شود ـ از روح و مَلَک و تک تک موجودات و نیز تقدیرات مردم در طول یک سال و در طول یک عمر ـ در عصر رسالت همه بر رسول الله است. در واقعِ امر، در لیله القدر، قرآن است که با تمام حقیقتش بر پیامبر نازل می شود و قرآن کریم بیان کننده ی تمام حقایق هستی است ؛ لذا فرمود:« وَ نَزَّلْنا عَلَیک الْکتابَ تِبْیاناً لِکلِّ شَی ءٍ ـــــ و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است »(النحل:89) و فرمود: « ما فَرَّطْنا فِی الْکتابِ مِنْ شَی ءٍ ــــ ما هیچ چیز را در این کتاب، فرو گذار نکردیم»(الأنعام:38).چرا که قرآن ظهور لوح محفوظ است که خزانه ی تمام امور عالم است . در عصر بعد از رسالتنیز تمام این حقایق بر ظرف وجود امام معصوم نازل می شود چرا که امام معصوم نفس پیامبر و عین اوست. قال رسول الله(ص): «اول ما خلق الله نوری ففتق منه نور عَلی ثم خلق العرش و اللوح و الشمس و ضوء النهار و نور الابصار 14V
1. توجه به اهمیت شب قدر
خداوند متعال در قرآن مجید، خطاب به رسول گرامى اسلام درباره ماه مبارک رمضان مى فرماید: «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم؛ ولى تو چه مى دانى که شب قدر چیست؟ در فضیلت شب قدر همین بس که با فضیلت تر از هزار ماه است» و این تشبیه، حاکى از برابرى؛ بلکه برترى یک شب با یک عمر است و خود عدد هزار، نشان از کثرت و مبالغه در عظمت و شأن دارد.
در شب قدر، سرنوشت انسان رقم زده مى شودبر اساس آیات 1-5 سوره «قدر» و آیه 3 «دخان» و نیز روایات متعدد و اگر کسى این را بداند، مراقبت بیشترى در استفاده صحیح از این فرصت گران بها خواهد کرد.
2. توبه
از بهترین کارها در این شب، توبه است؛ اگرچه توبه همیشه پسندیده است. خداوند متعال با صراحت مى فرماید: إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ بقره (2)، آیه 222 ؛ «همانا خداوند توبه کاران را دوست دارد».
پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «آدمیان خطا مى کنند و بهترین خطاکاران توبه کنندگان اند» میزان الحکمه، ج 2، ص 637، ح 2120..
شهید مطهرى درباره ماه مبارک رمضان مى گوید: «به خدا قسم! یک روز(ماه رمضان) یک روز است، یک ساعتش یک ساعت است. یک شب را اگر به تأخیر بیندازیم، اشتباه مى کنیم! نگویید فردا شب، شب بیست و سوم ماه رمضان است.یکى از شب هاى قدر است و براى توبه بهتر است! نه، همین امشب از فردا شب،بهتر است. همین ساعت از یک ساعت بعد بهتر است. هر لحظه از لحظه بعدش بهتر است. عبادت بدون توبه قبول نیست، اول باید توبه کرد. گفت: شست و شویى کن و آن گه به خرابات خرام».
توبه مراحلى و منازلى دارد و اولین قدم آن، «پشیمانى از کارهاى نادرست گذشته» است؛ به طورى که نخواهد به آن راه برگردد و از اینکه رفتارهاى گذشته را تکرار کند، تنفر داشته باشد.
حضرت حق مى فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً{تحریم (66)، آیه 8.{. توبه نصوح؛ یعنى، توبه اى بدون بازگشت به گذشته.
3. دعا
بنده اى که از بیراهه به راه و از گمراهى به نور راه یافته و به منزل یار رسیده است؛ شایسته است که او را صدا بزند و با او ارتباط برقرار کند. «دعا» ارتباط با خداوند است و ذکرها و تسبیحات و مناجات ها شرح حال نیازمندِ درگاه خدا و شیفته گفت و گو با پروردگار است. دعا اگر بیان حال نباشد، دعا نیست. براى آگاهى بیشتر ر.ک: محمدتقى، مصباح یزدى، بر درگاه دوست، صص 18-22.
زندگى به گونه اى است که خواه ناخواه، توجّه انسان را به امور مادى جلب مى کند؛ امّا انسان براى تقرّب به خدا آفریده شده است و باید از تمام جوانب زندگى، براى نیل به این مقصود بهره گیرد. یکى از بهترین راه ها براى این منظور، آن است که هر روز، لحظاتى از عمر خود را صرف توجّه خالص به بارگاه الهى کند.
«حقیقت دعا»، توجه به بارگاه حضرت معبود است و براى مؤمنان نوعى معراج روحى و معنوى به حساب مى آید. دعا تنها بر زبان آوردن پاره اى کلمات نیست. حقیقت و روح دعا، توجّه قلبى انسان به خداوند توانا و مهربان است و کارآیى این توجه، به میزان معرفت و محبت انسان به خداوند بستگى دارد.
حقیقت دعا، چیزى جز عبادت نیست و حتى به دلیل توجّه بیشتر به خداوند در آن، شاید بر بسیارى از اعمال دیگر ترجیح داشته باشد. در روایتى از پیامبرصلى الله علیه وآله نقل شده است: «الدُّعاءُ مُخُّ الْعِبادَةِ»؛ محمد باقر مجلسى، بحارالانوار، ج 93، باب 14، ص 300، روایت 37. ؛ «دعا به منزله مغز عبادت است».
کسى که دست خویش را به درگاه الهى بالا مى برد، پیشانى بر خاک مى ساید، اشک از دیدگان سرازیر مى کند، با دعاى خود از او حاجت مى خواهد، نهایت شکستگى و عجز خود را نشان مى دهد و در واقع، اعتراف به بندگى و اعلام تسلیم در برابر اراده و فرمان خداوند است.
پس حقیقت دعا چیزى جز عبادت نیست؛ بلکه بالاترین عبادت و به تعبیر حدیث شریف «مغز» تمام عبادات است.
4. استغفار
حداقل یکصد استغفار در شب هاى قدر وارد شده است }مستدرک الوسائل، ج 7، ص 474..
5. تلاوت قرآن
از آنجایى که شب قدر، شب نزول قرآن است، بهترین عهدنامه با پروردگار، تلاوت قرآن کریم است. از این رو خواندن با تأمل و تدبر در همه اوقات – به خصوص چنین شب هایى بسیار مناسب است.
خداوند در قرآن کریم مى فرماید: }«فَاقْرَءوُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ»}مزمل (73)، آیه 20 ؛ «هر چه از قرآن میسر مى شود، بخوانید».
6. شب زنده دارى
تمام این برکات و فیض ها، در پرتو شب زنده دارى و احیاى شب قدر، قابل دستیابى است؛ به ویژه اگر در مسجد به میزبانى خدا و در میان دیگر بندگان پاک خداوند انجام گیرد.
امام باقرعلیه السلام فرمود: «هر که در شب قدر احیا کند، گناهانش آمرزیده مى شود؛ اگر چه به عدد ستارگان آسمان باشد» وسائل الشیعه، ج 7، ص 464.؛ در رابطه با اعمال شب هاى قدر به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه کنید.
7. معرفت یابى و خودشناسى
پس از غنیمت شمردن فرصت ها و بازنگرى در افکار و اعمال خود و عزم جدى بر ترک گناهان و… دل ها، آماده شناخت هر چه بیشتر و دریافت هاى شهودى مى گردد. چه اینکه:
یکم. به فرموده امام على علیه السلام: معرفت، مایه نورانیت دل }«المعرفه نور القلب»: غرر الحکم باعث رسیدن انسان به مقام رستگارى و مقام قدسى }«المعرفة الفوز بالقدس»: غرر الحکم و دلیل بر فضیلت انسان «المعرفة برهان الفضل»: غرر الحکم.است و اولین و مهم ترین رکن ایمان، شناخت خداوند است.} «الایمان معرفة بالقلب»: غررالحکم. «افضلکم ایماناً افضلکم معرفة»: بحارالانوار، ج 3، ص 14
ماه رمضان ظرف نزول قرآن است و در ماه رمضان، لیله القدر بمنزله ی قلب است که قرآن بر آن نازل می شود. «انا انزلناه فی لیله القدر» این تنزّل از علم الهی است بر حقیقت لیله القدر در عالم عقل(جبروت) ، و از آنجا نازل می شود بر حقیقت لیله القدر در عالم مثال (ملکوت) ، و از آنجا نازل می شود بر قلب مبارک حضرت ختمی مرتبت ، و زمان این نزول در لیله القدر زمانی است. لذا حقیقت شهر رمضان متّحد با حقیقت نبوی است و حقیقت لیله القدر متحد با حقیقت قلب محمد مصطفی)ص) است ؛ «وَ إِنَّهُ لَتَنْزیلُ رَبّ ِ الْعالَمینَ ـ نَزَلَ بهِ الرُّوحُ اْلأَمینُ ـ عَلى قَلْبِک لِتَکونَ مِنَ الْمُنْذِرینَ ـ بِلِسانٍ عَرَبِی مُبینٍ ــــ و راستى که آن ، وحى پروردگار عالمیان است. روح الامین آن را بر دلت نازل کرد تا از هشداردهندگان باشى ؛ به زبان عربى روشن».(شعرا: 192 ـ 195 (
بنابراین ظرف نزول قرآن در واقع باطن حضرت خاتم الانبیا است که در عالم تجرد عین لیله القدر و عین ماه رمضان است بلکه وجود اقدس آن حضرت اشرف از حقیقت جمیع ممکنات است؛ و حقایق امور، شئونات حقیقت حضرت رسول اکرم (ص) است و نور وجود او واسطه فیض است برای جمیع اشیاء. قال النبی(ص): «اوّل ما خَلَق الله نوری»
بنابراین هر امری که از لوح محفوظ نازل می شود ـ از روح و مَلَک و تک تک موجودات و نیز تقدیرات مردم در طول یک سال و در طول یک عمر ـ در عصر رسالت همه بر رسول الله است. در واقعِ امر، در لیله القدر، قرآن است که با تمام حقیقتش بر پیامبر نازل می شود و قرآن کریم بیان کننده ی تمام حقایق هستی است ؛ لذا فرمود:« وَ نَزَّلْنا عَلَیک الْکتابَ تِبْیاناً لِکلِّ شَی ءٍ ـــــ و ما این کتاب را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است »(النحل:89) و فرمود: « ما فَرَّطْنا فِی الْکتابِ مِنْ شَی ءٍ ــــ ما هیچ چیز را در این کتاب، فرو گذار نکردیم»(الأنعام:38).چرا که قرآن ظهور لوح محفوظ است که خزانه ی تمام امور عالم است . در عصر بعد از رسالتنیز تمام این حقایق بر ظرف وجود امام معصوم نازل می شود چرا که امام معصوم نفس پیامبر و عین اوست. قال رسول الله(ص): «اول ما خلق الله نوری ففتق منه نور عَلی ثم خلق العرش و اللوح و الشمس و ضوء النهار و نور الابصار 14V