۱۳۹۳/۰۷/۰۶
–
۴۵۴ بازدید
با عرض سلام و احترام
با توجه به حدیث ؛من حسن إسلام المرء ترکه ما لا یعنیه؛ خواهشمندم معیارهای لازم برای تشخیص موارد مالا یعنی را برایم توضیح دهید. مثلا وقتی از شوهر از سرکار بر می گردد و خانوم خانه دارش منتظر است تا مرد وقایع روز را تعریف نماید. آیا تعریف اتفاقات روز (هرچند بطور مختصر) جزو اینگونه از حرفها نیست؟ یا مثلا میهمانی را به خانه دعوت کرده ایم در بیشتر موارد شاید مجبور باشیم برای خارج شدن جلسه از سکوت محض با میهمان تعریف کنیم منظورم از تعریف حرفهایی است که نه بهره دنیوی برای ما و نه برای میهان دارد بلکه فقط باعث می شود تا به میهمان بدنگذرد. این نکته را در نظر داشته باشید که فرض کنیم در هیچیک از حرفهایی که رد وبدل می شود غیبت یا تهمت یا تمسخر یا طعنه مطرح نمی شود.
باتشکر
پرسشگر گرامی با سلام و ادب و سپاس از ارتباط با این مرکز
1. منظور از « ما لا یعنیه » در حدیث فوق همان امور لغو است و ترک کردن لغو در این روایت بیانگر داشتن اسلام نیکو و پسندیده و مورد رضایت خداوند است .
2. بعضی ها خیال می کنند که از هر طریق ممکن می توان خود را به دیگران معرفی کنند، و به خاطر همین عقیده ناصواب متمسک به حرف های لغو و بیهوده می شوند، غافل از آن که، سخن لغو نه تنها بر شخصیت انسان نمی افزاید، بلکه ضربه ای سهمگین بر شخصیت انسان وارد می کند.خداوند کریم به خاطر اهمیت این موضوع و ابطال این عقیده نادرست می فرماید: مومنان کسانی هستند که از لغو اعراض و دوری می کند و روشن است که آیه منحصر در رفتار لغو و بیهوده نیست بلکه شامل گفتار لغو هم می شود «وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ» (مومنون، آیه 3) .در حقیقت لغو همان گونه که بعضی از مفسرین گفته اند هر گفتار و عمل است که فایده قابل ملاحظه ای نداشته باشد.
تفسیر نمونه، ج 14، ص 195
سخن لغو و بیهوده گناه محسوب نمی شود، اما چه بسا زمینه گناهانی مانند: غیبت، تهمت و امثال آن را فراهم می آورد. از این رو مؤمنان از سخن بیهوده پرهیز می کنند و از عمر خود بهترین بهره را می گیرند.
3. مواردی مانند تعریف کردن شوهر از امور روزمره و ماجراهای کاری در طول روز و نیز صحبت کردن با هدف سخت نگذشتن بر مهمان و مانند آن چون اموری هدفمند است و دارای هدفی معقول و قابل قبول و مثبت است و امری بیهوده و بی ثمر نیست مصداق لغو شمرده نمی شود .
1. منظور از « ما لا یعنیه » در حدیث فوق همان امور لغو است و ترک کردن لغو در این روایت بیانگر داشتن اسلام نیکو و پسندیده و مورد رضایت خداوند است .
2. بعضی ها خیال می کنند که از هر طریق ممکن می توان خود را به دیگران معرفی کنند، و به خاطر همین عقیده ناصواب متمسک به حرف های لغو و بیهوده می شوند، غافل از آن که، سخن لغو نه تنها بر شخصیت انسان نمی افزاید، بلکه ضربه ای سهمگین بر شخصیت انسان وارد می کند.خداوند کریم به خاطر اهمیت این موضوع و ابطال این عقیده نادرست می فرماید: مومنان کسانی هستند که از لغو اعراض و دوری می کند و روشن است که آیه منحصر در رفتار لغو و بیهوده نیست بلکه شامل گفتار لغو هم می شود «وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ» (مومنون، آیه 3) .در حقیقت لغو همان گونه که بعضی از مفسرین گفته اند هر گفتار و عمل است که فایده قابل ملاحظه ای نداشته باشد.
تفسیر نمونه، ج 14، ص 195
سخن لغو و بیهوده گناه محسوب نمی شود، اما چه بسا زمینه گناهانی مانند: غیبت، تهمت و امثال آن را فراهم می آورد. از این رو مؤمنان از سخن بیهوده پرهیز می کنند و از عمر خود بهترین بهره را می گیرند.
3. مواردی مانند تعریف کردن شوهر از امور روزمره و ماجراهای کاری در طول روز و نیز صحبت کردن با هدف سخت نگذشتن بر مهمان و مانند آن چون اموری هدفمند است و دارای هدفی معقول و قابل قبول و مثبت است و امری بیهوده و بی ثمر نیست مصداق لغو شمرده نمی شود .