هرکسی صفات وویژگیهای دارد که ممکن است خوب ویا بد باشد وانسان مسلمان در صدد این است که صفات بدش را به صفات خوب تبدیل کند ، لذا باید در انتخاب دوست دقت کند ، زیرا دوست خوب صفات خوب دوستش را با خوبی کردن تقویت کرده وصفات بدش را ضعیف وکم کم از بین می برد لذا در روایات روی انتخاب دوست شایسته تاکید زیادی شده است بعضی از روایات در این مورد چنین است : از حضرت امام زین العابدین علیه السّلام منقول است که با پنج کس مصاحبت و همزبانى و رفاقت مکن زینهار که با دروغگو مصاحبت مکن که او مانند سرابست ، به دورغهاى خود تو را فریب مى دهد و دور را براى تو نزدیک مى نماید و نزدیک را در نظر تو دور مى نماید و زینهار که مصاحبت مکن با فاسق که او تو را به یک طعام خوردن نزد دیگران یا کمتر مى فروشد و با بخیل مصاحبت مکن که تو را بمال خود یارى نمیکند در هنگامیکه نهایت احتیاح بهم رسانى و با احمق مصاحبت مکن که او را اگر خواهد بتو نفع برساند ضرر مى رساند و با کسیکه قطع رحم کند مصاحبت مکن که حق تعالى در سه موضع در قرآن مجید او را لعنت کرده است . « الکافی 1/641»
دراین روایت وشبیه آن ،ما را از مصاحبت ودوستی با افراد فاسق ، دروغگو، بخیل قاطع رحم ، احمق، بر حذر می دارد؛ ولی معنایش این نیست که اگر مصاحبت کرد، فوری شبیه او می شود، دراو اثر می کند وبالاخره مشترکات زیادی پیدا خواهند کرد! وروی همین اساس هم بوده که دوستی طلحه وزبیر منجر به چه گناهان عظیمی شده! درحالی که رسول خدا وامیر المؤمنین علیهما السلام مسلمانان را از دوستی با چنین افرادی بر حذر می کردند.
بنابراین پاسخ شما این است که در کلیت همین است که نباید باهر کسی دوستی ورفاقت کرد در ادبیات داریم که :
دوست تواز تو به باید // تا تورا عقل ودین افزاید! ولی چنین نیست که تمام صفات دوست در دوستش آنا تاثیر کند بله در دراز مدت چنین خواهد شد فلذا اگر این ملاک درست باشد باید در دوستان قدیمی چنین شباهتهایی را پیدا کرد! وافرادی که نام بردید،در امر مشترک بین هردو که دوستی دنیا باشد ، آنها را به خباثت باطنی رسانده و باعث چنین فسقی شده وهردو دریک جهت حرکت کرده اند! گر چه ممکن است که یکی از آنها ویژگیهای   خوب مخصوص به خود را داشته باشد ولی آن ویژگی خوب تحت تاثیر صفات ورفتار نادرست رفیقش ضعیف ویا محوشده است!