حتّی بی دین ترین مردم هم طبق فرهنگ عامّ انبیاء زندگی می کنند. ازدواج فرهنگ انبیاست، که حتّی کفّار هم به آن پایبندند. امانتداری فرهنگ انبیاست، راستگویی فرهنگ انبیاست، عدالت فرهنگ انبیاست و … .
اگر انبیاء این فرهنگها را در جوامع بشری نهادینه نکرده بودند تا کنون بشر خودش خودش را منقرض نموده بود. چون بشر بدون این فرهنگ عامّ، وحشی ترین موجود جهان خواهد بود و از هیچ جنایتی ابایی نخواهد داشت. حتّی ظالمترین افراد بشر هم شعار حقوق بشر و صلح و عدالت می دهند. چرا؟ چون انبیاء علیهم السلام این مفاهیم را در جان و دل انسانها نهادینه کرده اند؛ لذا کسی جرأت ندارد با اینها به صورت علنی مخالفت کند.
پس انبیاء علیهم السلام دو گونه هدایت دارند؛ یک هدایت عامّ و یک هدایت خاصّ؛ که هدایت عامّ را صد در صد انجام داده و نوع بشر را در سایه ی این تعالیم حفظ نموده اند تا بر اساس قانون تنازع برای بقاء زندگی نکنند. امروزه از این فرهنگ عامّ انبیاء با عنوان ارزشهای انسانی یاد می شود. امّا هدایت خاصّ برای کسانی است که لیاقتش را کسب کرده باشند. آنهایی که این لیاقت را کسب بکنند مشمول هدایتهای خاصّ هم می شوند و آنها که کسب نکنند، مشمول این هدایت خاصّ هم نمی شوند؛ و این وسط خودشان ضرر می کند نه خدا یا انبیاء. هر کسی هم آزاد است که این هدایت خاصّ را بپذیرد یا نپذیرد.