کتاب «در انتظار ققنوس»[۱] به‌طور مفصل این مسأله را بررسی کرده است، ولی به‌طور خلاصه عبارت است از:

۱. تصریح امام عسکری علیه‌السلام به ولادت فرزندش؛ راوی می‌گوید: از امام عسکری علیه‌السلام پرسیدم: آیا شما فرزندی دارید؟ امام فرمود: آری.[۲]
۲. شهادت‌دادن قابله‌ها از جمله حکیمه خاتون (دختر امام جواد و عمه امام عسکری) به ولادت امام مهدی؛

۳. شهادت عده‌ای از اصحاب امام عسکری و امام هادی که در زمان امام عسکری، حضرت مهدی علیهم‌السلام را زیارت کرده بودند؛ هم‌چنین گواهی عده‌ای دیگر که بعد از شهادت امام عسکری علیه‌السلام در دوره غیبت صغرا، امام مهدی را زیارت کرده‌اند؛

۴. گواهی وکلای امام مهدی و مطلعان از معجزات ایشان (شیخ صدوق اسامی افرادی که به معجزات امام عصر آگاه بوده‌‌اند و ایشان را از نزدیک زیارت کرده‌اند، ذکر کرده است)؛

۵. شهادت خدمه، کنیزان و غلامان به رؤیت امام مهدی (افرادی که در بیت امام عسکری مشغول خدمت بودند، به همراه برخی کنیزان از جمله کسانی بودند که امام مهدی را ملاقات کرده‌اند؛ مانند خدمت‌کاران منزل طریف خادم)؛

۶. شکل برخورد حکومت وقت، دلیلی بر ولادت حضرت مهدی است، چون معتمد، بلافاصله، پس از وفات امام عسکری علیه‌السلام، عمال خود را به منزل آن حضرت فرستاد و دستور داد تا دقیقاً همه‌جا را تفتیش کنند و امام مهدی را به چنگ آورند؛

۷. اعتراف تبارشناسان به ولادت امام مهدی؛

۸. اعتراف علمای اهل سنت به ولادت امام مهدی علیه‌السلام.