پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد.«تَبَرَّج» به معناى خودنمایى و آشکار ساختن زینت در برابر مردم است، و از مادّه «برج» گرفته شده که در برابر دیدگان همه ظاهر است.همان گونه که برج در میان ساختمان هاى دیگر جلوه ى خاصّى دارد.اگربه ریشه این کلمه که واژه برج است دقت کنیم به مفهوم نمایاندن چیزی که باید پوشیده باشد و اساساً به چیزهایی گفته می‌شود. که بین چیزهای دیگر زودتر دیده می‌شوند و به چشم میآ‌یند؛ مثلا بروج به همه ستارگان گفته نمی‌شود بلکه به ستارگانی اطلاق می‌شود که پرنورترند و در میان ستارگان زودتر دیده می‌شوند.در قرن کریم در آیه 33 سوره مبارکه احزاب چنین می‌خوانیم:وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَی یعنی: و در خانه‌هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیّتِ قدیم زینتهای خود را آشکار مکنید .این تذکر خطاب به زنان نازل شده و آنان را از اینکه در کوچه و بازار به خودنمایی و ابراز راستگی‌های خود بپردازند نهی می‌کند و با بیانی محکم و به دور از هرگونه تساهلی پایان دادن به این گونه رفتارها را از زنان مسلمان طلب می‌کند. چنانکه در بیان معنای لغوی واژه تبرج اشاره شداین لغت به مفهوم نمایاندن و نمایش دادن هر چیزی است که پوشاندن آن لازم است و وقتی به این صورت خطاب به زنان به کار رفته و ابتداءً از آنان می‌خواهد که در خانه های خود آرام گیرند قطعاً به این معنا خواهد بود که زنان مۆمن باید زیورها و زیبایی‌های خود را از مردان نامحرم بپوشانند و از ارائه آن به هر عنوان و بهانه ای پرهیز کنند. خداوند از زنان می‌خواهد که همچون دوران جاهلیت تبرج و خود آرایی نکنند. اما مگر تبرج در جاهلیت به چه صورت بوده است که خداوند آن را برای زنان مسلمان و زنانی که به دین او منسوبند نمی‌پسندد؟ در پاسخ به این سۆال باید گفت:وقتی به کتاب‌هایی که پیرامون این موضوعات نوشته شده و عادات جاهلی اعراب را چه در مردان و چه در زنان بررسی کرده‌اند مراجعه می‌کنیم در می‌یابیم که زنان عرب پیش از اسلام در شبه جزیره عربستان معمولاً پیراهن‌هایی می‌پوشیدند که به طور کامل سینه و گردن آنان را نمی‌پوشاند و از سویی هم، خمار یا همان روسری‌های خود را از پشت سر و گوش آویزان می‌کردند به گونه‌ای که گوش و گردن و بخشی از سینه آنان پیدا بود و گاه خلخال‌هایی به پا می‌کردند که در هنگام راه رفتن صدا می‌کرد و مردان بیگانه را متوجه عبور نان می‌نمود و خودنمایی‌هایی از این دست که توضیح دقیق‌تر آن‌ها در کتب مربوط موجود است. قرآن از زنان مۆمن می‌خواهد که عادات جاهلی را کنار گذاشته و خویشتن را به سنت‌های دینی آراسته کنند،‌ و چنان در جامعه رفت و آمد کنند که چشم نامحرمان را به سوی خود جلب ننمایند،‌ آرامش روانی جامعه را با خودنمایی‌های خود مخدوش نسازند و نیروی فعال جامعه را که تمرکزشان باید صرف تولید و پیشرفت جامعه اسلامی شود با خودخواهی و بی مسئولیتی متوجه خود نسازند و از سرعت چرخه تلاش و تولید نکاهند.