با سلام. مفاد صلح پیامبر با مشرکان مکه به قرار ذیل است و در آن هیچ‌گونه اشاره‌ای به منع مسلمانان از تجارت با مشرکان دیده نمی‌شود: 1. جنگ و مخاصمه از این تاریخ تا ده سال (6) میان طرفین ترک شود و به حالت جنگ پایان داده شود.
2. اگر کسى از قرشیان که تحت قیمومیت و ولایت دیگرى است بدون اجازه ولى خود به نزد محمد آمد مسلمانان او را به ولیش باز گردانند ولى از آن سو چنین الزامى نباشد.
3. هر یک از قبایل عرب بخواهند با یکى از دو طرف پیمان بندند در این کار آزاد باشند و از طرف قریش الزام و تهدیدى در این کار انجام نشود.
4. محمد(ص)و پیروانش ملزم مى شوند که امسال از رفتن به مکه صرف نظر کرده و به مدینه بازگردند و سال دیگر مى توانند براى زیارت خانه خدا و عمره به مکه بیایند مشروط بر آنکه سه روز بیشتر در مکه نمانند و بجز شمشیر که آن هم در غلاف باشد – اسلحه دیگرى با خود نیاورند.
5. طرفین متعهد شدند راههاى تجارتى را براى رفت و آمد همدیگر آزاد بگذارند و مزاحمتى براى یکدیگر فراهم نکنند.
6. تبلیغ اسلام در مکه آزاد باشد و مسلمانان مکه بتوانند آزادانه مراسم مذهبى خود را انجام دهند و کسى حق سرزنش و آزار آنها را نداشته باشد.
درباره تجارت با کفار نیز باید گفت: 2 نوع کافر داریم. کافر حربی و کافر غیر حربی
1.       کافر حربی (کافری که مشغول جنگ با مسلمانان است): روابط اقتصادى با کافران حربى, به جهت سلب احترام از اموال آنان, ممنوع است (سلب احترام از اموال آنان یعنی: تصرف اموال کافر حربی برای مسلمانان بدون اشکال است و برداشتن اموال آنان حرام نیست به عنوان مثال: استفاده از سلاح،‌ ساعت، لباس و سایر اموال کافری که در جنگ به دست مسلمانان افتاده جایز است)
2.       امّا کافران غیرحربى: اصل اولى جایز بودن روابط بازرگانى با آنان است و مواردى استثنا دارد که عبارتند از: حرام بودن خرید و فروش قرآن و فروش برده مسلمان به کافر(که در حال حاضر این مورد وجود ندارد), اجیر شدن مسلمان براى کارهاى پست کافران و…