ترامادول چیست؟

ترامادول که یک داروی  اپیویید است با نام‌های تجاری پیرالژین، بایومادول، ترامادل، ترامد و ترامال به بازار عرضه شده و یک داروی ضد درد است که برای تسکین دردهای متوسط تا شدید تجویز می‌شود.

این دارو توسط شرکت آلمانی گروننتال Grünenthal در دهه ۱۹۷۰ با نام تجاری ترامال Tramal ساخته شد. گروننتال در سال‌های بعد حق تولید ترامادول را به شرکت‌های متعددی در سراسر دنیا واگذار کرد.

ترامادول مانند مورفین عمل می‌کند، در مغز به گیرنده‌های اپیوئیدی متصل و باعث ایجاد تسکین می‌شود، ولی برخلاف ماده مورفین باعث هوشیاری و در نتیجه فعالیت بیشتر می‌شود. به احتمال زیاد یکی از دلایل گرایش مصرف‌کنندگان به مصرف این مخدر همین ویژگی است.

بسیاری از مراجعین به کلینیک ترک اعتیاد آکسون همین سرخوشی و هوشیاری دلیل مصرف خود اعلام کردند.

ترامادول را باید با دقت زیاد و در کوتاه مدت مصرف کرد؛ بسیاری از دانشمندان معتقدند مصرف طولانی مدت این دارو باعث عفونت‌ های شدید معده و یا حتی سرطان دستگاه گوارش می‌شود.
 

شکل‌ های مختلف ترامادول

این دارو بیشتر به شکل نمک هیدروکلراید تولید و به شکل‌های کپسول و قرص و آمپول به بازار عرضه می‌شود.

مقدار جذب و تأثیر فرم تزریقی ترامادول بسیار بیشتر از فرم خوراکی است.

ترکیب این مخدر و استامینوفن نیز در بازار موجود است که البته در ایران عرضه نمی‌شود، همچنین در خارج از ایران به صورت قرص‌، آمپول، کپسول و قطره وجود دارد که مصرف قطره خوراکی آن رایج‌ تر است.

دلایل مصرف ترامادول چیست؟

افرادی فعالیت و کار سنگین دارند و مجبور به شب کاری هستند، برای رفع خستگی و سرحال بودن از این دارو استفاده می‌کنند.

مردانی که در روابط جنسی خود از زودانزالی رنج می‌برند برای رفع این عارضه ترامادول مصرف می‌کنند.

بیمارانی که برای تسکین دردشان به تجویز پزشک از این دارو استفاده کرده اند اما بعد از مدتی خودسرانه مصرف را ادامه دادند.

افرادی که به دیگر مواد اعتیاد آور معتاد هستند و برای کاهش علائم ترک و یا جایگزین کردن ماده مصرفی خود از این شبه مخدر استفاده می‌کنند.

همه این گروه‌ها با عوارض شدید مصرف این مخدر دست به گریبانند. درصد بالایی از افراد که به دلیل اعتیاد به ترامادول به مرکز ترک اعتیاد آکسون مراجعه می‌کنند از همین چهار دسته هستند مخصوصا افرادی که برای ترک اعتیاد خودسرانه مصرف ترامادول را شروع می‌کنند. 1
 

چگونگی استفاده از ترامادول

ترامادول از طریق دهان طبق دستور پزشک، معمولاً هر ۴ تا ۶ ساعت برای تسکین درد مصرف می‌شود.

ممکن است این دارو را همراه با غذا یا بدون غذا مصرف کنید. اگر حالت تهوع دارید، خوردن این دارو همراه با غذا می‌تواند کمک کننده باشد.

از پزشک یا داروساز خود در مورد راه‌های دیگر برای کاهش تهوع صحبت کنید(مانند دراز کشیدن به مدت ۱ تا ۲ ساعت همراه با حرکت اندک سر تا حد امکان).

دوز دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما تعیین می‌شود. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک شما ممکن است این دارو را با دوز پایین شروع کند و به تدریج دوز شما را افزایش دهد. به دقت از دستورالعمل پزشک خود پیروی کنید. حداکثر دوز ۴۰۰ میلی گرم در روز است.

اگر بیشتر از ۷۵ سال سن دارید، حداکثر دوز ۳۰۰ میلی گرم در روز است. بدون مشورت با پزشک میزان مصرف خود را افزایش ندهید، و یا مدت زمان مصرف را طولانی‌تر نکنید. طبق دستور پزشک دارو را متوقف کنید.

داروهای مسکن در صورتی که هنگام بروز اولین نشانه‌های درد استفاده شوند بهترین تأثیر را دارند. اگر صبر کنید تا درد بدتر شود، دارو نیز ممکن است به خوبی اثر خود را نگذارد.

اگر درد مداوم دارید (مانند درد ناشی از آرتریت)، پزشک شما ممکن است دستور دهد از داروهای مسکن که تأثیر طولانی دارند استفاده کنید.

در آن صورت، این دارو ممکن است برای درد ناگهانی (شکست ناگهانی درد) تنها در صورت نیاز استفاده شود.

دیگر داروهای مسکن درد (مانند استامینوفن، ایبوپروفن) نیز ممکن است تجویز شود.

با پزشک یا داروساز خود در مورد استفاده بی خطر از ترامادول همراه با داروهای دیگر صحبت کنید.

ترامادول ممکن است موجب واکنش‌های ترک (ترک مواد مخدر) شود، به خصوص اگر به طور منظم برای مدت زمان طولانی و یا در دوزهای بالا استفاده شود.

در چنین مواردی، ممکن است علائم ترک (مانند بی قراری، آبریزش چشم، آبریزش بینی، تهوع، تعریق، درد عضلانی) درصورتی که به طور ناگهانی استفاده از این دارو را متوقف کنید، رخ دهند.

برای جلوگیری از واکنش‌های ترک، پزشک شما ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد. برای دریافت جزئیات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید و هر گونه واکنش ترک را فوراً گزارش دهید.

هنگامی که این دارو برای مدت زمان طولانی استفاده می‌شود، ممکن است به خوبی اثرگذار نباشد. برای متوقف کردن مصرف این دارو بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

این دارو به ندرت ممکن است باعث عادت کردن غیرعادی (اعتیاد) شود. برای کاهش خطر ابتلا به اعتیاد، این دارو را دقیقاً مطابق با تجویز پزشک مصرف کنید. 1
 

بارداری و ترامادول

ترامادول ممکن است باعث آسیب به جنین در حال رشد شود. اگر زن هستید، به پزشک خود اجازه دهید بداند که آیا شما باردار هستید یا خیر.

اگر زمانی که ترامادول مصرف می کنید باردار شوید، فوری به پزشک خود بگویید.

علاوه بر خطر آسیب زدن به جنین در حال رشد، ترامادول می تواند منجر به بروز عوارض جانبی خطرناکی در نوزادان شود.

ترامادول نیز به شیر مادر وارد می شود، پس به هنگام مصرف آن، شیر ندهید.

افراد کوچک تر از 16 سال نباید ترامادول مصرف کنند.

عوارض جانبی ترامادول

اگر هر گونه عوارض جانبی از ترامادول دارید، به پزشک خود بگویید.

رایج ترین اثرات جانبی عبارتند از:

گیجی

تهوع

یبوست

سردرد

تشنج

مشکل تنفس
 

دیگر عوارض جانبی ترامادول

خواب آلودگی

استفراغ

خارش

عرق کردن

احساس اضطراب، عصبی بودن

سو هاضمه

خشکی دهان

اسهال

لرزش

فقدان اشتها 

اگر بیش از 65 سال سن دارید، ممکن است در خطر بالاتری برای عوارض جانبی از ترامادول باشید، به ویژه مشکلات هاضمه مثل یبوست.

افراد بالای 75 سال ممکن است مجبور باشند دوز پایین تری از ترامادول را مصرف کنند.
 

تداخلات دارویی ترامادول

برخی داروها ممکن است بر کار ترامادول اثر بگذارند و ترامادول ممکن است بر داروهای دیگری که مصرف می کنید تاثیر بگذارد. 

بگذارید پزشک از همه داروهایی که مصرف می کنید، از جمله هر گونه مواد غیر قانونی، تفریحی، یا خیابانی و هر گونه گیاه یا مکمل ها خبر داشته باشد. 

انواع مواد مخدر شناخته شده برای تداخل با ترامادول، عبارتند از: 

رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین)

داروهای ضد قارچ از جمله کتوکونازول (نیزورال)

آنتی بیوتیک مانند اریترومایسین (E.E.S.، E – مایسین، اریتروسین) و لینزولید (زیوکس)

داروهایی که برای درمان اختلال دوقطبی و شیزوفرنی استفاده می شود، از جمله لیتیوم (لایتوبید)

داروهای ضدافسردگی، از جمله بازدارنده های مونو اکسید کننده (MAO) مهار کننده ها مانند ایسوکاربوکازید (مارپلن) و فنلزین (ناردیل)؛ مهارکننده های بازجذب سرواپین نوراپی نفرین ( SNRIs)؛ و مهارکننده های بازجذب سروتونینی انتخابی (SSRIs) و فلوکستین (پروزاک، سارافم)

داروهای قلبی از جمله دیگوکسین (لانوکین)

داروها برای اضطراب مثل پاروکستین (پاکسیل، پکسوا) و سرترالین (زولوفت)

داروهای دیگر مانند اکسید کادون (اکسی کدون)

داروهای سردرد میگرنی از جمله آلموتریپتان (اکسرت)، الکتریپتان (رلپاکس)، و فرواتریپتان (فروا)

داروهایی برای تشنج، مانند کاربامازپین(اگوترو، تگرتول)

آرام کننده های ماهیچه ای از جمله سیکلوبنزاپرین (فلکسیریل)

کینیدین

ریفامپین (ریفادین، ریفامپ، ریمکتان)

گل راعی. 3

پی نوشت:
1.www.axonclinic.com
2.www.rastineh.com
3.www.namnak.com