شکی در این نیست که غریزه جنسی یکی از غرایز مهم انسان است که اگر افراد در این خصوص به درستی، به موقع و توسط افراد ذی صلاح آموزش نبینند، ممکن است دچار افراط و تفریط هایی در این زمینه گردند و یا به انحراف کشیده شوند و آسیب ها و خطرات متعددی آنها را تهدید کند. بنابراین، ما نیز با نظر شما کاملاً موافق و هم عقیده هستیم و معتقدیم که اگر اطلاع رسانی درستی در این زمینه صورت گیرد و نوجوانان و جوانان آموزش های لازم را به موقع ببینند به طور حتم، از بسیاری از نابهنجاری های دوران بلوغ در امان خواهند بود.
این را بدانید که در درجه اول، مسؤولیت اصلی تربیت جنسی و آموزش مسائل جنسی کودکان و نوجوانان به عهده پدر و مادر نهاده شده است و از آن جا که فرزندان معمولاً در درون خانواده رشو و نمو می نمایند و بیشتر وقت خود را در محیط خانواده می گذرانند؛ نقش خانواده در تربیت جنسی انکار ناپذیر است. کودکان برای این که زندگی سالمی داشته باشند و در زمینه مسائل جنسی دچار انحراف نگردند باید در زمینه مسائل جنسی اطلاعاتی صحیح و متناسب با سن و درک خود کسب کنند و در این زمینه هیچکس بهتر از والدین نمی تواند اطلاعاتی درستی را در اختیار کودکان و نوجوانان قرار دهد.
متأسفانه بسیاری از والدین به دلایل متعددی از جمله: نداشتن آگاهی، احساس شرم و ناراحتی، نگرش منفی به امور جنسی، قبیح دانستن بیان مسائل مربوط به امور جنسی، هراس از پیامدهای منفی این اطلاعات، ترس از منحرف شدن کودکان معصوم، انداختن بار این مسئولیت بر دوش مدرسه، داشتن باورهای غلط همچون: کودک خودش روزی بزرگ می شود و به این مسائل پی می برد ( یواش یواش چشم و گوشش باز می شود ) و یا این که اگر پدر و مادر درباره مسائل جنسی با کودک خود حرف بزنند، حرمت بین آنها شکسته می شود و … نه می خواهند و نه می توانند در مورد مسائل جنسی با کودک و نوجوان خود به گفتگو بپردازند و به آنها آموزش های لازم و درست را بدهند.
از آنجایی که در کشور ما همیشه صحبت از مسائل مربوط به امور جنسی و پرداختن به این گونه مسائل به عنوان یک تابو و یک موضوع ممنوعه محسوب می‌شده است؛ در طول دوران رشد کودکان و نوجوانان چه در درون خانواده و نیز از مهد کودک تا قبل از ورود به دانشگاه، نه تنها هیچ نوع آموزش مشخصی در زمینه مسائل مربوط به امور جنسی، بهداشت بلوغ، روابط با جنس مخالف و بهداشت جنسی به کودکان و نوجوانان داده نمی‌شود، بلکه صحبت از این مسائل نیز زشت و ناپسند تلقی شده و در بسیاری از اوقات با دادن اطلاعات غلط و بی ربط، برخوردهای تحقیرکننده و خشونت آمیز در جواب سؤالات جنسی کودکان به تمسخر، سرزنش، نصیحت و حتی گاهی به تنبیهات جسمی ‌و غیر جسمی آنان ‌منجر می‌گردد به همین دلیل، بیشتر کودکان و نوجوانان به صورت پنهانی و در بین گروه همسالان در مورد این قبیل مسائل صحبت کرده و اطلاعات کسب می کنند و در نتیجه، دچار انحراف و آسیب هایی در این زمینه می شوند.
از آنجا که همواره پیشگیری بهتر از درمان است و علاج واقعه را باید پیش از وقوع کرد؛ در آموزه های دینی و تعالیم اسلامی بر پیشگیری از انحراف جنسی فرزندان و تربیت صحیح جنسی آنان از همان بدو تولد فرزندان تأکید شده است که والدین مراقبت های پیشگیرانه ای را در این زمینه پیش بگیرند. البته باید توجه داشت که آموزش جنسی فرزندان و آشنایی آنان با مسائل جنسی هرگز به صورت ناگهانی شروع نمی‌شود، بلکه والدین بایستی از همان دوران کودکی و حتی از هنگام تولد، این آموزش را به تدریج آغاز کنند و بدانند که چگونه به تناسب سن و فهم فرزند خود به سؤالات جنسی وی پاسخ دهند و این آگاهی بخشی و آموزش فرزند در هر سنی متفاوت است. اگر والدین با برنامه ‌ریزی درست و بلند مدت اطلاعاتی در خصوص بلوغ و مسائل جنسی در اختیار فرزندان خود قرار دهند و آرام و آرام و به تناسب سنشان این اطلاعات را در اختیار وی قرار دهند، از بروز بسیاری از مشکلات رفتاری و اختلالات جنسی در فرزندانشان جلوگیری خواهند کرد.
تأکید بر برقراری روابط زناشویی به دور از چشم فرزندان به گونه ای که رفتار جنسی والدین توسط کودک مشاهده نشود و حتی صدای نفس والدین در این هنگام به گوش فرزند هم نرسد، نمونه ای از این گونه مراقبت های پیشگیرانه است که در آموزه های دینی و در دستورات اخلاقی اسلام به آن سفارش شده است. چرا که این گونه مسائل، موجب بلوغ زودرس، بروز هیجانات خاص جنسی می گردد و زمینه را برای پیدایش انحرافات جنسی فرزندان فراهم می آورد.
امام علی (علیه‌السلام) در روایتی می فرماید: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْ یُجَامِعَ الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ وَ الصَّبِیُّ فِی الْمَهْدِ یَنْظُرُ إِلَیْهِمَا» (1)؛ «رسول خدا صلى الله علیه و آله از این که مرد با همسرش آمیزش کند در حالى که کودکى در گهواره آن دو را مى نگرد، نهى فرمودند.»
امام صادق (علیه‌السلام) در بیان علت این قضیه می فرماید: «لَا یُجَامِعِ الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ وَ لَا جَارِیَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیٌّ فَإِنَّ ذَلِکَ مِمَّا یُورِثُ الزِّنَا» (2)؛ «مرد نباید با همسر و کنیزش در اتاقى که در آن بچّه اى است آمیزش کند چرا که این کار زناکارى را در کودک موجب مى شود.»
در حدیث دیگری از پیامبر اعظم (ص) آمده است: «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ رَجُلًا غَشِیَ امْرَأَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیٌّ مُسْتَیْقِظٌ یَرَاهُمَا وَ یَسْمَعُ کَلَامَهُمَا وَ نَفَسَهُمَا مَا أَفْلَحَ أَبَداً إِذَا کَانَ غُلَاماً کَانَ زَانِیاً أَوْ جَارِیَةً کَانَتْ زَانِیَة» (3)؛ «سوگند به آن که جانم در دست اوست اگر مردى با همسرش آمیزش کند و در محل آمیزش کودکى بیدار باشد و آنان را ببیند و سخن آنان را بشنود و نفس زدن آنان را احساس کند آن کودک هرگز رستگار نخواهد شد اگر پسر باشد زنا کار مى شود و اگر دختر باشد زنا مى دهد.»
البته باید توجه داشت، این روایات و روایات مشابه آن در موضوعات مختلف، به نحو اقتضا است نه علت تامه؛ یعنی آن که مشاهده چنین منظره ای، می تواند پیامدهای آن چنانی به همراه داشته باشد؛ ولی نه این که حتماً و قطعاً کودک ناظر، در آینده زناکار خواهد شد. به طور کلی، معنای این گونه احادیث این نیست که چنین اثری در کودک حتماً ظاهر خواهد شد و فرد به این آثار مبتلا خواهد شد، بلکه هدف عمده این روایات؛ پیشگیری، توجه دادن و هشدار بوده است تا والدین نسبت به رفتارهای جنسی خود نهایت دقت و مراقبت را داشته باشند تا ناخواسته باعث انحراف فرزندان شان نگردند.
در متون دینی به والدین توصیه شده که رختخواب کودکان را از شش سالگی از هم جدا کنند.
امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «یُفَرَّقُ بَیْنَ الصِّبْیَانِ فِی الْمَضَاجِعِ لِسِتِّ سِنِین.» (4)؛ «رختخواب بچه های شش ساله را از هم جدا کنید.» همچنین توصیه شده است که کودکان وقتی به سن شش سالگی رسیدند، نامحرم او را نبوسد و در آغوش نگیرد.
امام صادق (علیه‌السلام) در این باره می‌فرماید: «إِذَا أَتَتْ عَلَى الْجَارِیَةِ سِتُّ سِنِینَ لَمْ یَجُزْ أَنْ یُقَبِّلَهَا رَجُلٌ لَیْسَتْ هِیَ بِمَحْرَمٍ لَهُ وَ لَا یَضُمَّهَا إِلَیْهِ» (5)؛ «هنگامی که دختر شش ساله شد، مردی که نامحرم است او را نبوسد و یا او را در آغوش نگیرد و فشار ندهد.»
در منابع دینی از هرگونه دست ورزی و بازی با آلت تناسلی کودکان خصوصاً توسط والدین نهی شده و از آن تعبیر به زنا شده است؛ امام علی (علیه‌السلام) در این زمینه می‌فرماید: «مُبَاشَرَةُ الْمَرْأَةِ ابْنَتَهَا إِذَا بَلَغَتْ سِتَّ سِنِینَ شُعْبَةٌ مِنَ الزِّنَا» (6)؛ «وقتی زن آلت تناسلی پسرش را دستمالی و یا با آن بازی کند در حالی که او شش ساله شده است نوعی زنا انجام داده است.» به همین خاطر، مادر در استحمام، شستشو و تطهیر فرزندان و یا در ناز و نوازش ها باید مراقب باشد تا از این طریق باعث تحریک آنها نشود.
همچنین توصیه شده است که والدین بچه‌ها را عادت دهند که وقتی وارد اتاق والدین می‌شوند، در بزنند و بدون اجازه وارد نشوند.(7) از آنجا که معمولاً والدین در اتاق مخصوص به خود، پوشش مناسبی ندارند؛ این توصیه اسلام باعث می شود که فرزندان از روبرو شدن با صحنه هایی که در تحریک و بیداری جنسی آنها مؤثر است، اجتناب ورزند.
این گونه توصیه ها و هزاران توصیه و سفارش های دیگر که ما از ذکر همگی آنها در این مختصر معذور هستیم، گویای این مطلب است که والدین باید در همه روابط و معاشرت‌ها، نوازش‌ها و در ایجاد عادات صحیح در بچه‌ها نهایت دقت داشته باشند تا ناخواسته باعث تحریک و بیداری جنسی فرزندان شان نگردند.
کوتاهی والدین در مراقبت های پیشگیرانه ای که در آموزه های دینی نسبت به مسائل جنسی در خانواده شده است و همچنین عدم آموزش صحیح مسائل جنسی به کودکان و پاسخگویی به سئوالات جنسی فرزندان باعث می شود تا آنها دچار کنجکاوی های زیان‌باری در این زمینه شوند و از طریق منابع مختلفی همچون: همسالان، دوستان، کتب، مجلات، اینترنت و … به اطلاعاتی نادرست و گمراه کننده دست پیدا کنند که این اطلاعات می توانند منجر به ناراحتی ها و اختلالات گوناگونی در کودک و نوجوان گردند. اما اگر والدین به موقع و در زمان مناسب، اطلاعات درست در زمینه مسائل جنسی آن هم به شیوه درست و منطقی به کودک ارائه دهند، از بروز بسیاری از جرائم، انحرافات جنسی، خاطرات تلخ، تجربه نادرست و … تا حد زیادی پیشگیری می کنند و میل کودک و نوجوان را به تجربه نادرست امور جنسی کاهش می دهند.
البته تنها اقدامات والدین در این زمینه کافی نیست، بلکه مربیان مهد، معلمان و سایر اولیای مدرسه نیز باید در این خصوص مسئول هستند. در واقع آموزش مدرسه ای در این زمینه، مکمل آموزش های خانوادگی است چرا که گاهی کودک و نوجوان نمی تواند مشکلات جنسی و روانی خود را حتی با والدین و یا هر کس دیگری در میان بگذارد، به همین خاطر، وجود مربیان، معلمان و مشاورانی که آموزش های لازم را در این زمینه دیده باشند، ضروری است. وظیفه اولیای مدرسه و سایر کارکنان آن است که با تدارک برنامه های مناسب، احتمال بروز بعضی زمینه های انحرافی کودکان و نوجوانان را از جانب همسالان آن ها به حداقل برسانند و آموزش های لازم را در خصوص مسائل جنسی به آنان بدهند.
  البته گاهی لازم است تربیت جنسی کودک و آشنایی وی با مسائل جنسی در صورت نبود مادر در محیط خانوادگی (به دلیل طلاق، مرگ و یا بیماری طولانی و بستری شدن در بیمارستان)، توسط زنان دیگر خانواده نظیر: عمه، مادربزرگ، خاله و یا اولیای مدرسه صورت گیرد. و در صورت نبود پدر، پدربزرگ، عمو، دایی و یا اولیای مدرسه می توانند این مسؤولیت را بر عهده گیرند.
این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که در این زمینه، نقش مسئولین نظام و دولتمردان نیز بسیار مهم است. آنان می توانند با اتخاذ تصمیمات جدی و تدوین قوانین مناسب، زمینه آموزش صحیح و مطلوب مسائل جنسی را متناسب با سن و فهم کودکان و نوجوانان فراهم کنند و جلوی تهاجم فرهنگی را در این زمینه بگیرند و با آگاهی های لازم که از راه های گوناگون، همچون صدا و سیما به مردم به خصوص جوانان و خانواده ها می دهند، کودکان و نوجوانان را در برابر بیماری های جنسی و فرهنگ منحط غربی، واکسینه کنند. در واقع صدا و سیما و دیگر رسانه ها، نهادها و سازمان ها، بخشی از فعالیت های تبلیغی و ارشادی خود را به کودکان و نوجوانان اختصاص دهند و آنان را با دنیای شگفت  انگیز و پررمز و راز کودکی و نوجوانی آشنا سازند.
در پایان، ذکر این نکته ضروری است که اگر دیگران و دولتمردان به هر علتی از وظیفه خود کوتاهی کنند و یا با این مسئله اهمیت ندهند، بار این مسئولیت خطیر از دوش والدین برداشته نمی شود و آنها همچنان مسئولیت اصلی را در این خصوص بر عهده دارند که اگر کوتاهی کنند بدون تردید، روزی در پیشگاه الهی مورد بازخواست قرار می گیرند. شما نیز می توانید ضمن رعایت توصیه ها و سفارش هایی که در این خصوص شده است، به تبلیغ این موضوع در میان خانواده ها و مراکز فرهنگی بپردازید تا به سهم خود در بسترسازی و نهادینه کردن این مسئله مهم و حیاتی سهیم باشید.
  همواره موفق و کامروا باشید.
 
پی‌نوشت‌ها:
1. نورى، حسین بن محمد تقى، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام ، 1408ق، ج14، ص228.
2. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحارالأنوار، بیروت : دار إحیاء التراث العربی، 1403ق، ج100، ص290.
3. حر عاملى، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج20، ص133.
4. شیخ صدوق، ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، قم : دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1413ق، ج3، ص436.
5. حر عاملى، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج20، ص231.
6. طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق ، قم : شریف رضى ، 1412ق، ص223.
7. نور(24)، آیه 58 و 59.

شکی در این نیست که غریزه جنسی یکی از غرایز مهم انسان است که اگر افراد در این خصوص به درستی، به موقع و توسط افراد ذی صلاح آموزش نبینند، ممکن است دچار افراط و تفریط هایی در این زمینه گردند و یا به انحراف کشیده شوند و آسیب ها و خطرات متعددی آنها را تهدید کند. بنابراین، ما نیز با نظر شما کاملاً موافق و هم عقیده هستیم و معتقدیم که اگر اطلاع رسانی درستی در این زمینه صورت گیرد و نوجوانان و جوانان آموزش های لازم را به موقع ببینند به طور حتم، از بسیاری از نابهنجاری های دوران بلوغ در امان خواهند بود.
این را بدانید که در درجه اول، مسؤولیت اصلی تربیت جنسی و آموزش مسائل جنسی کودکان و نوجوانان به عهده پدر و مادر نهاده شده است و از آن جا که فرزندان معمولاً در درون خانواده رشو و نمو می نمایند و بیشتر وقت خود را در محیط خانواده می گذرانند؛ نقش خانواده در تربیت جنسی انکار ناپذیر است. کودکان برای این که زندگی سالمی داشته باشند و در زمینه مسائل جنسی دچار انحراف نگردند باید در زمینه مسائل جنسی اطلاعاتی صحیح و متناسب با سن و درک خود کسب کنند و در این زمینه هیچکس بهتر از والدین نمی تواند اطلاعاتی درستی را در اختیار کودکان و نوجوانان قرار دهد.
متأسفانه بسیاری از والدین به دلایل متعددی از جمله: نداشتن آگاهی، احساس شرم و ناراحتی، نگرش منفی به امور جنسی، قبیح دانستن بیان مسائل مربوط به امور جنسی، هراس از پیامدهای منفی این اطلاعات، ترس از منحرف شدن کودکان معصوم، انداختن بار این مسئولیت بر دوش مدرسه، داشتن باورهای غلط همچون: کودک خودش روزی بزرگ می شود و به این مسائل پی می برد ( یواش یواش چشم و گوشش باز می شود ) و یا این که اگر پدر و مادر درباره مسائل جنسی با کودک خود حرف بزنند، حرمت بین آنها شکسته می شود و … نه می خواهند و نه می توانند در مورد مسائل جنسی با کودک و نوجوان خود به گفتگو بپردازند و به آنها آموزش های لازم و درست را بدهند.
از آنجایی که در کشور ما همیشه صحبت از مسائل مربوط به امور جنسی و پرداختن به این گونه مسائل به عنوان یک تابو و یک موضوع ممنوعه محسوب می‌شده است؛ در طول دوران رشد کودکان و نوجوانان چه در درون خانواده و نیز از مهد کودک تا قبل از ورود به دانشگاه، نه تنها هیچ نوع آموزش مشخصی در زمینه مسائل مربوط به امور جنسی، بهداشت بلوغ، روابط با جنس مخالف و بهداشت جنسی به کودکان و نوجوانان داده نمی‌شود، بلکه صحبت از این مسائل نیز زشت و ناپسند تلقی شده و در بسیاری از اوقات با دادن اطلاعات غلط و بی ربط، برخوردهای تحقیرکننده و خشونت آمیز در جواب سؤالات جنسی کودکان به تمسخر، سرزنش، نصیحت و حتی گاهی به تنبیهات جسمی ‌و غیر جسمی آنان ‌منجر می‌گردد به همین دلیل، بیشتر کودکان و نوجوانان به صورت پنهانی و در بین گروه همسالان در مورد این قبیل مسائل صحبت کرده و اطلاعات کسب می کنند و در نتیجه، دچار انحراف و آسیب هایی در این زمینه می شوند.
از آنجا که همواره پیشگیری بهتر از درمان است و علاج واقعه را باید پیش از وقوع کرد؛ در آموزه های دینی و تعالیم اسلامی بر پیشگیری از انحراف جنسی فرزندان و تربیت صحیح جنسی آنان از همان بدو تولد فرزندان تأکید شده است که والدین مراقبت های پیشگیرانه ای را در این زمینه پیش بگیرند. البته باید توجه داشت که آموزش جنسی فرزندان و آشنایی آنان با مسائل جنسی هرگز به صورت ناگهانی شروع نمی‌شود، بلکه والدین بایستی از همان دوران کودکی و حتی از هنگام تولد، این آموزش را به تدریج آغاز کنند و بدانند که چگونه به تناسب سن و فهم فرزند خود به سؤالات جنسی وی پاسخ دهند و این آگاهی بخشی و آموزش فرزند در هر سنی متفاوت است. اگر والدین با برنامه ‌ریزی درست و بلند مدت اطلاعاتی در خصوص بلوغ و مسائل جنسی در اختیار فرزندان خود قرار دهند و آرام و آرام و به تناسب سنشان این اطلاعات را در اختیار وی قرار دهند، از بروز بسیاری از مشکلات رفتاری و اختلالات جنسی در فرزندانشان جلوگیری خواهند کرد.
تأکید بر برقراری روابط زناشویی به دور از چشم فرزندان به گونه ای که رفتار جنسی والدین توسط کودک مشاهده نشود و حتی صدای نفس والدین در این هنگام به گوش فرزند هم نرسد، نمونه ای از این گونه مراقبت های پیشگیرانه است که در آموزه های دینی و در دستورات اخلاقی اسلام به آن سفارش شده است. چرا که این گونه مسائل، موجب بلوغ زودرس، بروز هیجانات خاص جنسی می گردد و زمینه را برای پیدایش انحرافات جنسی فرزندان فراهم می آورد.
امام علی (علیه‌السلام) در روایتی می فرماید: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْ یُجَامِعَ الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ وَ الصَّبِیُّ فِی الْمَهْدِ یَنْظُرُ إِلَیْهِمَا» (1)؛ «رسول خدا صلى الله علیه و آله از این که مرد با همسرش آمیزش کند در حالى که کودکى در گهواره آن دو را مى نگرد، نهى فرمودند.»
امام صادق (علیه‌السلام) در بیان علت این قضیه می فرماید: «لَا یُجَامِعِ الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ وَ لَا جَارِیَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیٌّ فَإِنَّ ذَلِکَ مِمَّا یُورِثُ الزِّنَا» (2)؛ «مرد نباید با همسر و کنیزش در اتاقى که در آن بچّه اى است آمیزش کند چرا که این کار زناکارى را در کودک موجب مى شود.»
در حدیث دیگری از پیامبر اعظم (ص) آمده است: «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوْ أَنَّ رَجُلًا غَشِیَ امْرَأَتَهُ وَ فِی الْبَیْتِ صَبِیٌّ مُسْتَیْقِظٌ یَرَاهُمَا وَ یَسْمَعُ کَلَامَهُمَا وَ نَفَسَهُمَا مَا أَفْلَحَ أَبَداً إِذَا کَانَ غُلَاماً کَانَ زَانِیاً أَوْ جَارِیَةً کَانَتْ زَانِیَة» (3)؛ «سوگند به آن که جانم در دست اوست اگر مردى با همسرش آمیزش کند و در محل آمیزش کودکى بیدار باشد و آنان را ببیند و سخن آنان را بشنود و نفس زدن آنان را احساس کند آن کودک هرگز رستگار نخواهد شد اگر پسر باشد زنا کار مى شود و اگر دختر باشد زنا مى دهد.»
البته باید توجه داشت، این روایات و روایات مشابه آن در موضوعات مختلف، به نحو اقتضا است نه علت تامه؛ یعنی آن که مشاهده چنین منظره ای، می تواند پیامدهای آن چنانی به همراه داشته باشد؛ ولی نه این که حتماً و قطعاً کودک ناظر، در آینده زناکار خواهد شد. به طور کلی، معنای این گونه احادیث این نیست که چنین اثری در کودک حتماً ظاهر خواهد شد و فرد به این آثار مبتلا خواهد شد، بلکه هدف عمده این روایات؛ پیشگیری، توجه دادن و هشدار بوده است تا والدین نسبت به رفتارهای جنسی خود نهایت دقت و مراقبت را داشته باشند تا ناخواسته باعث انحراف فرزندان شان نگردند.
در متون دینی به والدین توصیه شده که رختخواب کودکان را از شش سالگی از هم جدا کنند.
امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «یُفَرَّقُ بَیْنَ الصِّبْیَانِ فِی الْمَضَاجِعِ لِسِتِّ سِنِین.» (4)؛ «رختخواب بچه های شش ساله را از هم جدا کنید.» همچنین توصیه شده است که کودکان وقتی به سن شش سالگی رسیدند، نامحرم او را نبوسد و در آغوش نگیرد.
امام صادق (علیه‌السلام) در این باره می‌فرماید: «إِذَا أَتَتْ عَلَى الْجَارِیَةِ سِتُّ سِنِینَ لَمْ یَجُزْ أَنْ یُقَبِّلَهَا رَجُلٌ لَیْسَتْ هِیَ بِمَحْرَمٍ لَهُ وَ لَا یَضُمَّهَا إِلَیْهِ» (5)؛ «هنگامی که دختر شش ساله شد، مردی که نامحرم است او را نبوسد و یا او را در آغوش نگیرد و فشار ندهد.»
در منابع دینی از هرگونه دست ورزی و بازی با آلت تناسلی کودکان خصوصاً توسط والدین نهی شده و از آن تعبیر به زنا شده است؛ امام علی (علیه‌السلام) در این زمینه می‌فرماید: «مُبَاشَرَةُ الْمَرْأَةِ ابْنَتَهَا إِذَا بَلَغَتْ سِتَّ سِنِینَ شُعْبَةٌ مِنَ الزِّنَا» (6)؛ «وقتی زن آلت تناسلی پسرش را دستمالی و یا با آن بازی کند در حالی که او شش ساله شده است نوعی زنا انجام داده است.» به همین خاطر، مادر در استحمام، شستشو و تطهیر فرزندان و یا در ناز و نوازش ها باید مراقب باشد تا از این طریق باعث تحریک آنها نشود.
همچنین توصیه شده است که والدین بچه‌ها را عادت دهند که وقتی وارد اتاق والدین می‌شوند، در بزنند و بدون اجازه وارد نشوند.(7) از آنجا که معمولاً والدین در اتاق مخصوص به خود، پوشش مناسبی ندارند؛ این توصیه اسلام باعث می شود که فرزندان از روبرو شدن با صحنه هایی که در تحریک و بیداری جنسی آنها مؤثر است، اجتناب ورزند.
این گونه توصیه ها و هزاران توصیه و سفارش های دیگر که ما از ذکر همگی آنها در این مختصر معذور هستیم، گویای این مطلب است که والدین باید در همه روابط و معاشرت‌ها، نوازش‌ها و در ایجاد عادات صحیح در بچه‌ها نهایت دقت داشته باشند تا ناخواسته باعث تحریک و بیداری جنسی فرزندان شان نگردند.
کوتاهی والدین در مراقبت های پیشگیرانه ای که در آموزه های دینی نسبت به مسائل جنسی در خانواده شده است و همچنین عدم آموزش صحیح مسائل جنسی به کودکان و پاسخگویی به سئوالات جنسی فرزندان باعث می شود تا آنها دچار کنجکاوی های زیان‌باری در این زمینه شوند و از طریق منابع مختلفی همچون: همسالان، دوستان، کتب، مجلات، اینترنت و … به اطلاعاتی نادرست و گمراه کننده دست پیدا کنند که این اطلاعات می توانند منجر به ناراحتی ها و اختلالات گوناگونی در کودک و نوجوان گردند. اما اگر والدین به موقع و در زمان مناسب، اطلاعات درست در زمینه مسائل جنسی آن هم به شیوه درست و منطقی به کودک ارائه دهند، از بروز بسیاری از جرائم، انحرافات جنسی، خاطرات تلخ، تجربه نادرست و … تا حد زیادی پیشگیری می کنند و میل کودک و نوجوان را به تجربه نادرست امور جنسی کاهش می دهند.
البته تنها اقدامات والدین در این زمینه کافی نیست، بلکه مربیان مهد، معلمان و سایر اولیای مدرسه نیز باید در این خصوص مسئول هستند. در واقع آموزش مدرسه ای در این زمینه، مکمل آموزش های خانوادگی است چرا که گاهی کودک و نوجوان نمی تواند مشکلات جنسی و روانی خود را حتی با والدین و یا هر کس دیگری در میان بگذارد، به همین خاطر، وجود مربیان، معلمان و مشاورانی که آموزش های لازم را در این زمینه دیده باشند، ضروری است. وظیفه اولیای مدرسه و سایر کارکنان آن است که با تدارک برنامه های مناسب، احتمال بروز بعضی زمینه های انحرافی کودکان و نوجوانان را از جانب همسالان آن ها به حداقل برسانند و آموزش های لازم را در خصوص مسائل جنسی به آنان بدهند.
  البته گاهی لازم است تربیت جنسی کودک و آشنایی وی با مسائل جنسی در صورت نبود مادر در محیط خانوادگی (به دلیل طلاق، مرگ و یا بیماری طولانی و بستری شدن در بیمارستان)، توسط زنان دیگر خانواده نظیر: عمه، مادربزرگ، خاله و یا اولیای مدرسه صورت گیرد. و در صورت نبود پدر، پدربزرگ، عمو، دایی و یا اولیای مدرسه می توانند این مسؤولیت را بر عهده گیرند.
این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که در این زمینه، نقش مسئولین نظام و دولتمردان نیز بسیار مهم است. آنان می توانند با اتخاذ تصمیمات جدی و تدوین قوانین مناسب، زمینه آموزش صحیح و مطلوب مسائل جنسی را متناسب با سن و فهم کودکان و نوجوانان فراهم کنند و جلوی تهاجم فرهنگی را در این زمینه بگیرند و با آگاهی های لازم که از راه های گوناگون، همچون صدا و سیما به مردم به خصوص جوانان و خانواده ها می دهند، کودکان و نوجوانان را در برابر بیماری های جنسی و فرهنگ منحط غربی، واکسینه کنند. در واقع صدا و سیما و دیگر رسانه ها، نهادها و سازمان ها، بخشی از فعالیت های تبلیغی و ارشادی خود را به کودکان و نوجوانان اختصاص دهند و آنان را با دنیای شگفت  انگیز و پررمز و راز کودکی و نوجوانی آشنا سازند.
در پایان، ذکر این نکته ضروری است که اگر دیگران و دولتمردان به هر علتی از وظیفه خود کوتاهی کنند و یا با این مسئله اهمیت ندهند، بار این مسئولیت خطیر از دوش والدین برداشته نمی شود و آنها همچنان مسئولیت اصلی را در این خصوص بر عهده دارند که اگر کوتاهی کنند بدون تردید، روزی در پیشگاه الهی مورد بازخواست قرار می گیرند. شما نیز می توانید ضمن رعایت توصیه ها و سفارش هایی که در این خصوص شده است، به تبلیغ این موضوع در میان خانواده ها و مراکز فرهنگی بپردازید تا به سهم خود در بسترسازی و نهادینه کردن این مسئله مهم و حیاتی سهیم باشید.
  همواره موفق و کامروا باشید.
 
پی‌نوشت‌ها:
1. نورى، حسین بن محمد تقى، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام ، 1408ق، ج14، ص228.
2. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحارالأنوار، بیروت : دار إحیاء التراث العربی، 1403ق، ج100، ص290.
3. حر عاملى، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج20، ص133.
4. شیخ صدوق، ابن بابویه، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، قم : دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1413ق، ج3، ص436.
5. حر عاملى، محمد بن حسن ، وسائل الشیعة، قم : مؤسسة آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج20، ص231.
6. طبرسى، حسن بن فضل، مکارم الأخلاق ، قم : شریف رضى ، 1412ق، ص223.
7. نور(24)، آیه 58 و 59.