ِ بِسْمِ اللَّهِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ إِلَهِی لَوْ لَا الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِکَ لَنَزَّهْتُکَ مِنْ ذِکْرِی إِیَّاکَ عَلَى أَنَّ ذِکْرِی لَکَ بِقَدْرِی لَا بِقَدْرِکَ وَ مَا عَسَى أَنْ یَبْلُغَ مِقْدَارِی حَتَّى أُجْعَلَ مَحَلًّا لِتَقْدِیسِک

شرح این گونه ادعیه آن گونه که باید از حد واندازه این مرکز بیرون است اما معنی وبرداشت اولی از این دعا این است که در فراز ابتدایی این دعا فرد خطاب به خداوند می گوید پروردگارا اگر نبود که بر من لازم و واجب است ذکر تو را بگویم وترا یاد کنم من تو را منزه تر از آن می دانستم که نام ویاد تو را بر زبان آورم چون ذکر من از تو به قدر و اندازه خودم است نه به اندازه تو از باب مثال وقتی یا الله و یا رحیم ویا علیم می گویم کنه الوهیت رحمت وعلم تو را نمی توانم درک کنم و در حد اواندازه خودم درک می کنم که تو منزهی از آن بعد در بخش مورد سوال می گوییم خدایا مگر مقدار وارج وقرب من در چه حد است تا این که محل تقدیس و تنزیه تو قرار داده شوم که تقدیس تو بر زبان من جاری شود یعنی من کجا وذکر تو کجا این التراب ورب الارباب علت این امر هم نهفته در همان فراز قبلی است که اشاره داشت به این که من هر چه بگویم به مقدار خودم است ونه در حد اواندازه ربوبیت تو .