از طرفی زنان به عنوان نیمی از جمعیت جوامع در بسیاری از حوادث و وقایع اجتماعی نقش دارند. این نقش نه تنها در امروز بلکه در گذشته های تاریخی و در سرزمین های مختلف وجود داشته است. بررسی نقش زنان در تحولات مختلف اجتماعی در گذشته اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی موضوعی با ارزش است که حاصل آن می تواند برای جوامع امروزی نیز مفید باشد. عصر حکومت امام علی (ع) هرچند دوره ای کوتاه بود، اما بررسی ابعاد مختلف آن، به خصوص نقش زنان در جنگهای آن دوره، بسیار با اهمیت است. هرچند در جبهه امام (ع) چه در جنگ جمل و چه صفین شاهد حضور بانوانی با ایمان هستیم که به نقش آفرینی پرداخته اند ، اما در نگاه اولیه نسبت به حضور زنان در جنگ های عصر حکومت امام علی (ع) نظرات به حضور عایشه در جنگ جمل معطوف می شود که ابعاد این حضور قابل بررسی است؛
و از سوی دیگر گرچه جهاد بر زنان تشریع نشده است و در این رابطه مؤاخذه نخواهند شد، لیک از آنجایی که دفاع بر هر فرد مسلمانی از زن و مرد، در صورت ضرورت، واجب است، بر زنان جامعه اسلامی لازم است توان رزمی و مبارزاتی خود را بالا برند تا در صورت لزوم قادر به دفاع باشند؛ عصر علوی نیز شاهد چنین توانایی و آمادگی در گروهی از زنان کوفه بود و شاهد بر این مطلب، عملکرد امیر المؤمنین علی (ع) است؛ هنگامی که حضرت، قصد بازگرداندن عایشه بعد از نبرد جمل به مدینه را داشت؛ او را به همراه هفتاد (یعقوبی، بی تا، ج2، ص183 ) یا چهل (طبری، 1387ش، ج4، ص544) و به روایتی بیست زن از عبدالقیس و همدان و دیگران به سوی مدینه فرستاد، عمامه بر سر آنها نهاد، شمشیر حمایلشان کرد و فرمود: «عایشه متوجه نشود که شما زنید و صورت خود را چون مردان بپوشانید و خدمت کردن و سوار کردن او را انجام دهید.» (مسعودی، ج2، ص370) تعداد این بانوان چهل، بیست یا هفتاد، چندان فرقی ندارد، مهم وجود تعداد بی شماری بانوی رزمنده و قابل اعتماد در شهری مثل کوفه است که گوش به فرمان حضرت بودند و حاضر شدند مأموریتی این چنین خطیر را انجام دهند.
در سوال شما دوتا مساله مستقل از یکدیگر را باهم وبا یک حکم مطرح نمودید در حالی که دارای دو حکم مجزا از یکدیگرند.
در مسائل اجتماعی و زندگی روزمره در زمان صلح و آرامش تشبه زن به مرد و بالعکس جایز نیست اما در زمان جنگ و شرایط اضطراری، اگر فرمانده دستور دهد نه تنها اشکال ندارد که واجب است اطاعت شود باصطلاح علمای فقه و اصول در اینجا با شرایط خاص حکم ولایتی فرمانده بر حکم اجتماعی زمان صلح حاکم و مقدم است، لذا هیچ اشکال شرعی متوجه زنان رزمنده لشکر امیرالمومنین(ع) نیست چرا که آنها به دستور امام زمان خود و برای حفظ حرمت همسر پیامبر(ص) خود را شبیه مردان نمودند تا عایشه را به خانه خود برگردانند.
و از سوی دیگر گرچه جهاد بر زنان تشریع نشده است و در این رابطه مؤاخذه نخواهند شد، لیک از آنجایی که دفاع بر هر فرد مسلمانی از زن و مرد، در صورت ضرورت، واجب است، بر زنان جامعه اسلامی لازم است توان رزمی و مبارزاتی خود را بالا برند تا در صورت لزوم قادر به دفاع باشند؛ عصر علوی نیز شاهد چنین توانایی و آمادگی در گروهی از زنان کوفه بود و شاهد بر این مطلب، عملکرد امیر المؤمنین علی (ع) است؛ هنگامی که حضرت، قصد بازگرداندن عایشه بعد از نبرد جمل به مدینه را داشت؛ او را به همراه هفتاد (یعقوبی، بی تا، ج2، ص183 ) یا چهل (طبری، 1387ش، ج4، ص544) و به روایتی بیست زن از عبدالقیس و همدان و دیگران به سوی مدینه فرستاد، عمامه بر سر آنها نهاد، شمشیر حمایلشان کرد و فرمود: «عایشه متوجه نشود که شما زنید و صورت خود را چون مردان بپوشانید و خدمت کردن و سوار کردن او را انجام دهید.» (مسعودی، ج2، ص370) تعداد این بانوان چهل، بیست یا هفتاد، چندان فرقی ندارد، مهم وجود تعداد بی شماری بانوی رزمنده و قابل اعتماد در شهری مثل کوفه است که گوش به فرمان حضرت بودند و حاضر شدند مأموریتی این چنین خطیر را انجام دهند.
در سوال شما دوتا مساله مستقل از یکدیگر را باهم وبا یک حکم مطرح نمودید در حالی که دارای دو حکم مجزا از یکدیگرند.
در مسائل اجتماعی و زندگی روزمره در زمان صلح و آرامش تشبه زن به مرد و بالعکس جایز نیست اما در زمان جنگ و شرایط اضطراری، اگر فرمانده دستور دهد نه تنها اشکال ندارد که واجب است اطاعت شود باصطلاح علمای فقه و اصول در اینجا با شرایط خاص حکم ولایتی فرمانده بر حکم اجتماعی زمان صلح حاکم و مقدم است، لذا هیچ اشکال شرعی متوجه زنان رزمنده لشکر امیرالمومنین(ع) نیست چرا که آنها به دستور امام زمان خود و برای حفظ حرمت همسر پیامبر(ص) خود را شبیه مردان نمودند تا عایشه را به خانه خود برگردانند.