حق تشریع دین مقدس اسلام، خداوند را قانونگذار حقیقی میداند .اندیشه ورزان مـسلمان دربـاره برخورداری پیامبر اکرم(ص) از حق تشریع، اختلاف نظر دارنـد، دلایـل معتقـدان حـق تشریع برای پیامبر(ص) و ائمه (ع)، قول به نقصان دین و تأیید نظریه بسط شـریعت و تعـدد مصادر تشریع و …را در پیدارد.
مسأله ولایت بر تشریع، یا به تعبیر ساده تر داشتن حقّ قانون گذارى در مورد پیامبر(صلى الله علیه وآله)و امامان معصوم(علیهم السلام) از مسائل بسیار پیچیده اى است; که در احادیث اسلامى مکرّر درباره آن صحبت شده است.
آیا پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) حق دارد آنچه را مصلحت مى بیند به عنوان یک قانون براى مسلمین وضع کند; هر چند وحى الهى نسبت به خصوص آن نازل نشده باشد؟
شکّى نیست که این امر محال به نظر نمى رسد به شرط اینکه خداوند چنین حقّى (حقّ قانون گذارى و تشریع) را به او بدهد، سخن در این است که آیا چنین امرى واقع شده و دلایل نقلى گواهى بر آن مى دهد یا نه؟
روایات فراوانى داریم که ـ بعضى از این روایات صحیح است، هر چند بعضى از آنها ضعیف مى باشد ـ که مى گوید: خداوند تفویض امر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) و اوصیاء بعد از او کرده است (منظور از تفویض امر حقّ قانونگذارى و تشریع است).
تصمیمات پیامبر(ص) در قبل از بعثت (پیمان جوانمردان و…) پس از بعثت و در مکه و در مدینه بسیار است . برخی از تصمیمات و قوانین پیامبر(ص) در قرآن کریم و برخی از آنان در کتاب های روایی و کتابهای تاریخ و سیره و سنن آمده است .برخی از این تصمیمات و قوانین در باره جنگ و صلح و برخی در باره عبادات و برخی در باره تجارت و معاملات و… است .
منابع جهت مطالعه بیشتر :
مقاله: حق تشریع اثر: عبداﷲ امیدی فرد در مجلهی فصلنامة علمی – پژوهشی دانشگاه قم، سال هشتم ، شمارة دوم
مقاله: جایگاه قانون و قانون گرایی، در قرآن نوشته: رضا حق پناه در مجلهی علمی-ترویجی (حوزوی) اندیشه حوزه 1377 شماره 14
پایگاه اطلاعرسانی حضرت آیتالله مکارم شیرازی
و کتابهای فروغ ابدیت – جعفر سبحانی
– الصحیح من سیره النبی – جعفر مرتضی عاملی
– سنن النبی – علامه طباطبایی
– السیر و المغازی – محمد بن اسحاق مطلبى
– السیرة النبویة یا السیرة النبویة لابن هشام ( – سیره ابن هاشم – ابن هشام )
مسأله ولایت بر تشریع، یا به تعبیر ساده تر داشتن حقّ قانون گذارى در مورد پیامبر(صلى الله علیه وآله)و امامان معصوم(علیهم السلام) از مسائل بسیار پیچیده اى است; که در احادیث اسلامى مکرّر درباره آن صحبت شده است.
آیا پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) حق دارد آنچه را مصلحت مى بیند به عنوان یک قانون براى مسلمین وضع کند; هر چند وحى الهى نسبت به خصوص آن نازل نشده باشد؟
شکّى نیست که این امر محال به نظر نمى رسد به شرط اینکه خداوند چنین حقّى (حقّ قانون گذارى و تشریع) را به او بدهد، سخن در این است که آیا چنین امرى واقع شده و دلایل نقلى گواهى بر آن مى دهد یا نه؟
روایات فراوانى داریم که ـ بعضى از این روایات صحیح است، هر چند بعضى از آنها ضعیف مى باشد ـ که مى گوید: خداوند تفویض امر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) و اوصیاء بعد از او کرده است (منظور از تفویض امر حقّ قانونگذارى و تشریع است).
تصمیمات پیامبر(ص) در قبل از بعثت (پیمان جوانمردان و…) پس از بعثت و در مکه و در مدینه بسیار است . برخی از تصمیمات و قوانین پیامبر(ص) در قرآن کریم و برخی از آنان در کتاب های روایی و کتابهای تاریخ و سیره و سنن آمده است .برخی از این تصمیمات و قوانین در باره جنگ و صلح و برخی در باره عبادات و برخی در باره تجارت و معاملات و… است .
منابع جهت مطالعه بیشتر :
مقاله: حق تشریع اثر: عبداﷲ امیدی فرد در مجلهی فصلنامة علمی – پژوهشی دانشگاه قم، سال هشتم ، شمارة دوم
مقاله: جایگاه قانون و قانون گرایی، در قرآن نوشته: رضا حق پناه در مجلهی علمی-ترویجی (حوزوی) اندیشه حوزه 1377 شماره 14
پایگاه اطلاعرسانی حضرت آیتالله مکارم شیرازی
و کتابهای فروغ ابدیت – جعفر سبحانی
– الصحیح من سیره النبی – جعفر مرتضی عاملی
– سنن النبی – علامه طباطبایی
– السیر و المغازی – محمد بن اسحاق مطلبى
– السیرة النبویة یا السیرة النبویة لابن هشام ( – سیره ابن هاشم – ابن هشام )