کیهان- «واقعیت این است که ایران در یک دهه اخیر به کمک هزاران دانشمند و کارشناس خود به فناوری هسته‌ای دست یافته و برنامه هسته‌ای این کشور قابل نابودشدنی نیست»

فرید زکریا تحلیل‌گر ارشد مجله تایم معتقد است: ایران در سال 2003 نیز به دنبال توافق هسته‌ای بود. اما دولت بوش توافق را پس زد زیرا معتقد بود که نظام ایران، ضعیف است، بر اثر ضربه تحریم‌ها خرد شده است و در صورت ادامه سخت‌گیری واشنگتن یا تسلیم می‌شود و یا فرو می‌پاشد. از این رو توافقی انجام نشد. اما نتیجه چه بود؟ در سال 2003 ایران 160 سانتریفیوژ نصب کرد و اکنون این کشور در حدود 19 هزار سانتریفیوژ دارد.

امروز هم اگر توافق نمی‌کردیم، ایران پیشبرد برنامه هسته‌ای خود را ادامه می‌داد.

وی ادامه می‌دهد: واقعیت این است که ظرف یک دهه گذشته، ایران به فناوری هسته‌ای جدی در زمینه انرژی هسته‌ای با کمک هزاران دانشمند و کارشناس دست یافته است. همچنین برای یک کشور غنی از نفت، هزینه یک برنامه هسته‌ای تقریبا ناچیز است. طبق برآورد اداره اطلاعات انرژی آمریکا، درآمد سالانه نفت ایران حتی در زمان اعمال تحریم‌ها، حدود 69 میلیارد دلار است.

زکریا می‌نویسد: توافق ژنو بخش اعظم این برنامه را متوقف می‌کند و تنها یک بخش مهم را نگه می‌دارد. که ذخیره اورانیوم 20 درصدی است که تهران متعهد شده است از غلظت آن بکاهد یا این مقدار اورانیوم را طوری تبدیل کند که جلوی غنی سازی تا سطح 90 درصد موردنیاز برای ساخت یک بمب اتمی گرفته شود.

تایم می‌افزاید: به نظر می‌رسد رویکرد نتانیاهو تکرار رویکرد بوش است. وی می‌پندارد ایران به سوی فروپاشی یا تسلیم پیش می‌رود، در حالی که مدرکی دال بر هیچ یک از این دو مورد وجود ندارد. (فراموش نکنید که جمهوری اسلامی هشت سال جنگ خونبار با عراق را بدون تسلیم تاب آورد.) نتانیاهو همچنین معتقد است که حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را به اندازه کافی به تعویق می‌اندازد و آن گاه رژیم تغییر می‌کند. این یک خیال خام است نه راهبرد.

در همین حال پایگاه خبری بلومبرگ از قول رابرت اینهورن مشاور سابق وزارت خارجه آمریکا نوشت: توافقنامه کامل و بدون نقص با ایران آن‌چنان که اسرائیلی‌ها از آمریکا می‌خواهند، قابل دستیابی نیست.

لس‌گلب دیپلمات سابق آمریکایی و نویسنده نشریه «فارین‌پالیسی» در این زمینه به بلومبرگ گفت: «فکر نکنید که تشدید تحریم‌ها به سرنگونی حکومت روحانیون در ایران منتهی خواهد شد».

بلومبرگ در ادامه تفسیر خود نوشت: تغییر رژیم به نظر خوب می‌رسد اما به ندرت عملی است