تطبیق نشانه‌ های ظهور جامعه را به انحطاط می کشاند

پرسشگری پیرامون امر ظهور و نشانه های آن بسیار پسندیده است، اما نباید چنان درگیر پیچ و خم های آن شد که از زمینه سازی برای ظهور غافل ماند. بسیاری می پندارند باید ظهور را در گرو تحقق علائم حتمی دانست! حال آن که گره غیبت حضرت امام عصر(عج) به اراده الهی بستگی کامل دارد و این نیست که علائم حتمی جنبه تأکید و صددرصدی داشته باشند. چه اینکه طبق برخی احادیث، جز اصل ظهور حضرت که میعاد تخلف ناپذیر الهی است، بقیه علامات حتی حتمی، در حد احتمال و حداکثر بیشتر برای مقارنت با ظهوراند.

در این راستا شبستان گفتگویی با حجت الاسلام مرتضی عباسیان، انجام داده که در ادامه می خوانیم:

درحال حاضر جمهوری اسلامی به عنوان پرچمدار تفکر انتظار چه جایگاهی در جهان دارد؟

تلاش های انسان های منتظر برای تشکیل حکومت اسلامی که برای ظهور زمینه سازی کند، مهم است؛ چراکه فرآیند ظهور متغیراتی دارد که لازمه آن آماده سازی جامعه جهانی است. بنابراین می توان گفت که پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) در جهت زمینه سازی ظهور ولی عصر(عج) بوده است.

امر ظهور جهانی است نه منطقه ای؛ همچنین وابسته به اراده الهی است و فرمانش به دست خداست، این درحالی است که امام زمان نیز از ظهور خبر ندارد، در روایات آمده است که امر ظهور یک دفعه تحقق پیدا می کند و در زمانی که هیچ کس فکرش را نمی کند به طور ناگهانی محقق می شود.

در عصر غیبت باید هم با یک نگاه به آینده که اگر غیبت طولانی شد، مردم امیدشان قطع نشود و هم در نظر گرفتن زمان حال، یک برنامه بلندمدت و یک کوتاه مدت داشته باشیم، در منابع روایی ما آمده است که در عمرت جوری زندگی کن که بتوانی مقدمه ظهور را فراهم کنی و اگر کسی گفت عمرم تمام شد، درحالی که امام نیامد، می گوید اگر آدم خوبی باشی، رجعت می کنی و این راه بن بست نیست.

آیا تطبیق نشانه های ظهور ما را به ظهور امام عصر (عج) نزدیک می کند؟

تطبیق نشانه های ظهور یکی از آسیب های بسیار بزرگ است، به طور مثال تعیین زمان برای امر ظهور و اینکه امام زمان 72 ماه دیگر و یا 10 سال دیگر ظهور می کند، درست نیست؛ چراکه ممکن است بدا حاصل شود.

افرادی که این مسائل را مطرح می کنند، فقط انسان های ساده لوح را امیدوار می کنند و باعث بی اعتقادی آنها به امر ظهور می شوند، اینکه سفیانی الان خروج کرده و 9 ماه بعد هم امام زمان ظهور می کند در حالیکه بعد از 9 ماه امام عصر نیامدند، مردم ناامید و بی اعتقاد می شوند، دشمنان تشیع نیز با زیر سوال بردن این دلایل، اعتقاد به امام زمان را از بین می برند.

آیا می توان گفت که مدعیان دروغین مهدویت زاییده دست استکبار هستند؟

در اینجا مثالی می زنم، کسی که کلیه اش فاسد شده و درصدد پیوند است، باید برای پذیرش این عضو جدید به اندازه ای داروی کورتون تزریق کند تا نیروهای مدافع بدنش از بین بروند و بعد این کلیه را پیوند بزند، درحال حاضر نیز استکبار دریافته است آنچه که باعث شده سیلی محکم بخورد، از اسلام و تشیع، مساله مهدویت و امام حسین است و برای اینکه بتواند به پیکره تشیع نفوذ کند، باید امام حسین(ع) را زیر سوال ببرد و مهدویت را نیز با مدعیان دروغین کذب و خیال نشان دهد.

بنابراین استکبار، افرادی را که به دنبال مطامع دنیایی به ویژه شهرت هستند، به عنوان مدعیان دروغین مهدویت با حمایت های مادی و معنوی خود تطمیع کرده و با این خیال خام به دنبال ضربه زدن به مفهوم انتظار و عصر غیبت است.

در ادامه مدعیان دروغین نیز بانفوذ در میان ساده لوحان، مقدسات اسلام را زیر سوال برده و در ادامه کار خود اعلام می کنند که لعن های زیارت عاشورا را نخوانید، باید دریابیم این کاری است که استکبار انجام می دهد و تطبیق های نشانه های ظهور با حوادث یکی از این راه ها و از دستاویزهای استکبار است.

آیا اتفاقات اخیر در منطقه می تواند از نشانه های حتمی ظهور باشد؟

تطبیق نشانه ها، خرافات گرایی، استعجال و تعیین وقت ظهور چیزهایی است که جامعه را به سوی انحطاط می کشاند، اتفاقات سوریه ممکن است با روایات تطبیق پیدا کند و از علائم عمومی ظهور باشد، ولی نمی توانیم به طور قاطع بگوییم که از علائم حتمی ظهور است.

تنها نشانه ای که به طور قطع اتفاق می افتد، صیحه آسمانی است که از علائم حتمی ظهور می باشد، درحال حاضر می شود سفیانی را درست کرد، می شود بچه 15 ساله ای را کنار خانه خدا ترور کرد ولی تنها امری که کار کسی نیست، صیحه آسمانی و فرو رفتن سپاه سفیانی در زمین است.

ندای آسمانی را همه مردم دنیا می شنوند و در روایات آمده است که این ندا در ماه رمضان اتفاق می افتد به طوری که اول صبح منادی می گوید که “الا ان الحق من علی و شیعه” حق با علی و شیعیانش است، این ندا رحمانی است، دم غروب نیز ندای دیگری می آید مبنی بر اینکه “الا ان الحق من سفیانیه و شیعه” این ندای ابلیس است و بسیاری را به شک می اندازد.

فرق بین نشانه و مقدمه چیست؟

نشانه در اختیار ما نیست ولی مقدمه در اختیار ماست، نشانه فقط علامت است ولی مقدمه زمینه است، مهم این است که نشانه دست خداست و اتفاق است ولی مقدمه دست ماست و باید در نظر داشت که وظیفه ما فراهم کردن مقدمه و زمینه ظهور امام عصر است.

باید تاکید کنم که نشانه ای که بعد از درست شدن مقدمات و زمینه سازی ظهور پیدا می کند، درست است و باید به آن امیدوار بود چرا که در روایات آمده است که: انتظار الفرج افضل الاعمال و انتظار فرج از بزرگترین و بافضیلت ترین اعمال است.

برخی معتقدند تعدادی از این نشانه ها قبل از ظهور، برخی چند ماه بعد از ظهور و بعضی می گویند تعدادی از نشانه ها اندکی پیش از قیام اتفاق می افتد تقسیم ولی باید گفت که زمانی که حضرت جبرائیل با امام زمان بیعت می کند، یک ندایی به گوش می رسد که آن زمان زمان حضور حضرت می باشد و بعد از آن قیام و جمع شدن 313 یار حضرت صورت می گیرد.