خانه » همه » مذهبی » تعبیر علی زمان و حسین زمان در تعابیر بزرگان

تعبیر علی زمان و حسین زمان در تعابیر بزرگان


تعبیر علی زمان و حسین زمان در تعابیر بزرگان

۱۳۹۳/۰۱/۱۹


۲۷۴ بازدید

آیا این درست است که رهبری، امام خمینی ره را حسین زمان نامیده اند؟

در مورد نسبت دادن القابی همچون علی زمان و یا حسین زمان باید بگوییم در صورتی که این قبیل لقب دادن ها با هدف مقایسه افراد غیر معصوم با معصومین(ع) باشد قطعا درست نمی باشد و آن حضرات هرگز با هیچ یک از بزرگان و لو شخصیت هایی همچون امام خمینی ره و یا مقام معظم رهبری قابل مقایسه نیستند و البته هیچ کسی هم به هیچ یک از شخصیت های عالیقدر شیعه با هدف مقایسه آنان با حضرات معصومین ع چنین لقبی را نسبت نداده است، بلکه منظور و مقصود کسانی که القابی از قبیل علی زمان و حسین زمان را مطرح می کنند این است که این افراد در خط امام علی ع و امام حسین ع قرار داشته و در برخی زمینه ها شرایطی مشابه شرایط آن دوران به وجود آمده است که این افراد با تاسی از آن شخصیت های پاک و معصوم راه و روش آنان را احیاء کرده اند. به عنوان مثال وقتی امام خمینی ره با دیدن مفاسد و جنایت های شاه، رسما اعلام می کند که تقیه حرام است و باید حقایق با صدای رسا اعلام شود حرکتی که آغاز می کند همچون حرکت امام حسین ع است که با کمترین امکانات و با در کف گرفتن همه هستی خود قدم در مسیر مبارزه گذاشته بود و بر این اساس امام خمینی نیز در مسیری گام می گذارد که محتمل ترین آینده آن شهادت خود و اعوان وانصارش می باشد، هر چند در این تجربه، مصلحت الهی بر این قرار گرفت که ایشان از تمام توطئه ها جان سالم به در برده و نظام حکومتی جمهوری اسلامی را پایه ریزی نمایند.
بنابر این با توجه به این مساله دادن چنین القابی به برخی افراد و نه هر فردی شرعا ایرادی ندارد، هر چند شخص مقام معظم رهبری با توجه به خصایص اخلاقی ویژه ای که دارند همواره از اینکه چنین صفاتی نسبت به ایشان به کار برده شود اکراه دارند چنانکه در جریان سفر معظم له به اصفهان وقتی در جمع جوانان یکی از جوانان، ایشان را علی زمان خوانده بودند، ایشان در سخنرانی خود در این زمینه چنین فرموده بودند : « وقتى کسانى اسم مبارک امیرالمؤمنین علیه‌السّلام یا اسم مبارک ولىّ‌عصر روحى‌فداه را مى‌آورند، بعد اسم ما را هم دنبالش مى‌آورند، بنده تنم مى‌لرزد. آن حقایق نور مطلق، با ما که غرق در ظلمتیم، بسیار فاصله دارند. ما گیاه همین فضاى آلوده دنیاى امروزیم؛ ما کجا، کمترین و کوچکترین شاگردان آنها کجا؟ ما کجا و قنبرِ آنها کجا؟ ما کجا و آن غلام حبشىِ فداشده در کربلاى امام حسین علیه‌السّلام کجا؟ ما خاک پاى آن غلام هم محسوب نمى‌شویم. »(بیانات در دیدار با جوانان اصفهان ، 12/8/1380 ، farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3092 )

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد