تعجب ساره از بشارت فرشتگان

سوره هود، آيه 72: («قالُوا أَ تَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ»)

آيه شريفه فوق از ديگر مواردي است كه مقام يك زن را در مخاطب قرار گرفتن ملكوتيان ترسيم نموده است. هنگامي كه ساره همسر حضرت ابراهيم (عليه السلام) بشارت تولد فرزند (حضرت اسحاق) را از فرشتگاني كه به صورت انسان تمثل يافته بودند شنيد، از اين بشارت متعجب شد، زيرا علاوه بر اينكه در سنين كهنسالي قرار داشت، از سنين جواني عقيم و نازا بود. در اينجا ملائكه مرسل او را مستقيما مخاطب قرار داند؛ جمله‏ («أَ تَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ») استفهام انكاري است، يعنى فرشتگان تعجب همسر ابراهيم را انكار كردند، زيرا تعجب، ناشى از بى خبرى از سبب حادثه و بعيد دانستن آن است، اما حادثه ‏اى كه پديد آورنده ‏اش خداى سبحان است، خدايى كه هر كارى بخواهد مى ‏كند و بر هر چيز قادر است ديگر نبايد از آن تعجب كرد.
علاوه بر اين، خاندان ابراهيم اينگونه عنايات خاصه الهى و مواهب عالى را در سابق ديده بودند و  از اين جهت با سايرين تفاوت داشتند. از اين رو گفتار ملائكه در ادامه بر اهميت اين خانواده متمركز مي شود: (« رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ») تا ايشان را متوجه سازند كه خداوند عزوجل رحمت و بركات خود را بر اين اهل بيت نازل فرموده و اين رحمت و بركت، از اين خاندان قابل انفكاك و جدايي پذير نيست.

پي نوشت:

ترجمه تفسير الميزان، ج‏10، ص 485.