کتمان سر یعنی راز داری؛ چه راز فردی و چه اجتماعی؛ اسراری که هر کس ممکن است از خودش یا از دیگران داشته باشد. یعنی امنیت ظاهری، امنیت اجتماعی و امنیت خانوادگی مردم را رعایت کند. انسان یک موجود مدنی است. انسان اسراری از خودش یا دیگران دارد که مصلحت نیست این امور برملاء شود. گاهی این اسرار اقتصادی، گاهی اعتقادی و گاهی اجتماعی است.
امام على علیه السلام :لا تَخُن مَنِ ائتَمَنَکَ وَإِن خانَکَ وَلاتُذِع سِرَّهُ وَإِن أَذاعَ سِرَّکَ؛به کسى که تو را امین قرار داده است خیانت مکن هر چند او به تو خیانت کرده باشد و راز او را فاش مساز اگر چه او راز تو را فاش ساخته باشد. امیر مومنان علیه السلام در دعای کمیل این چنین مناجات فرموده اند «وَلا تَفْضَحْنی بِخَفِی مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ سِرّى» خدایا مرا مفتضح نکن به آن چه که پنهانی مرتکب شده ام.همانطوری که این صفت خداست که اسرار را برملاء نمی کند. اوسَتّاراست که از اَسماءُالحسنی حضرت حق همین است و اتصاف به این صفات، به ظهور ایمان در درون و برون افراد منجر خواهد شد. برای همین حضرت رضاعلیه السلام می فرماید اگر این صفت در یک انسان شکل گرفت، آن انسان رنگ خدایی می گیرد.-صِبغَهَ الله- به هر نسبتی که انسان به رنگ خدا درآمد، خدایی می شود. پس کتمان سر یکی از صفاتی است که به وسیله آن ایمان ظهور می کند.