برادر عزیز و گرامی ،ضمن تبریک به مناسبت فرارسدن ایام ماه مبارک رمضان ،پاسخ هر سئوال را جداگانه تقدیمتان می کنیم .
در مورد اینکه فرمودید استمناء با نزدیکی با همسر خودش چه تفاوتی داره به عرضتان می رسانیم انزال منی که پس از ازدواج و از طریق ارتباط با همسر صورت می گیرد، دارای تفاوت هایی است که به صورت خلاصه به آن اشاره می شود:
1. چون ارضا از طریق طبیعی صورت می گیرد به تدریج و پس از گذشت مدتی از ازدواج فاصله بین دفعات ارتباط بیشتر می شود و حالت حرص و اعتیادی که در استمنا وجود دارد اینجا دیده نمی شود. بنابراین با کاهش دفعات انزال در ازدواج عوارض جسمی در مقایسه با استمنا بسیار کمتر است.
2. در ارتباط با همسر چون ارتباط عاطفی ایجاد می شود (از طریق ملاعبه و …) سیستم اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک به صورت متعادل تحریک گشته و اندام هایی که تحت تاثیر این سیستم ها هستند به صورت طبیعی فعالیتشان افزایش یا کاهش می یابند. (تندی ضربان قلب، تندی تنفس و …) اما در استمنا چون فرد از طریق خیالات و بدون وجود ارتباط عاطفی مستقیم خود را تحریک می کند. تحریک اعصاب فوق به صورت متعادل صورت نمی گیرد. و بنابراین فعالیت اعضای تحت تاثیر این اعصاب به صورت غیرطبیعی کاهش یا افزایش می یابد و خود باعث عوارض جسمی می گردد که فقط در استمنا دیده می شود. مانند لرزش اندام ها، عدم تمرکز حواس، کم شدن قدرت حافظه و …
3. در ارتباط طبیعی و به خصوص اگر انزال منی از طریق مقاربت صورت گیرد کیسه های منوی به طور کامل تخلیه شده و ارضاء کامل صورت می گیرد. ولی در استمنا بستگی به شدت خیالات فرد تخلیه کیسه ها متفاوت است و در بعضی مواقع بزرگی بیش از حد پروستات، عدم تخلیه کامل کیسه های منی، سوزش ادرار و … بروز می دهد.
4. از نظر روحی روانی نیز حالت احساس گناه، پشیمانی، افسردگی، اضطراب و … که پس از استمنا برای فرد رخ می دهد پس از مقاربت طبیعی برای فرد وجود ندارد بلکه بر خلاف آن حالت شادی و آرامش روحی ایجاد می شود.
5. از نظر معنوی نیز بحث ارتکاب گناه و دوری از درگاه حضرت حق مطرح است که در استمنا وجود دارد ولی در ارتباط با مقاربت انسان حلال الهی را انجام داده است و باعث نزدیکی و قرب به درگاه خداست.
6. استمنا در واقع آمیزش با خود است لذا تحریک کننده و تحریک پذیر یک نفر است. همینطور ایجاد کننده شرائط اوج و لذت (گرم شدن، تصور لذت و…) توسط خود ارضا شونده فراهم می شود. در این جا تمام وجود فرد (در عین وحدت و یکپارچگی) باید دو پاره شود یکی ارضا شونده و دیگری تحریک کننده و ارضا کننده، هم گرم کننده و هم گرم شونده و هم نعوظ آور و هم نعوظ پذیر و این دو پاره شدن، بزرگترین آسیب را در سیستم بینایی و ذهنی (عدم تمرکز و…) و درنهایت به بخش روانی شخصیت ایجاد می کند.
7. زمانی که بدن خود انسان تامین کننده نیاز جنسی خود قرار می گیرد در این صورت، این بدن همیشه در همراهی با او است. کم کم او را در یک حالت تحریک جنسی دائم قرار می دهد چون خودش از خودش لذت می برد و این نزدیکی فاصله و بدون واسطه وی را به سمت حالت تحریک دایم از خود قرار می دهد و تحریک پذیری سریع زود و دایم جدای از اثرات مخرب اجتماعی و اخلاقی فرد، موجب خرد شدن پیکر آدمی و پیری زودرس و شکستگی چهره می شود.
8. در ازدواج چون انسان همیشه همسر خود را در اختیار دارد می تواند نیازهای جنسی خود را به موقع و از طریقی که دستگاه خلقت برایش فراهم کرده است، پاسخ گوید. عمل جنسی که در ازدواج صورت می گیرد صرفا قرار گرفتن دو جسم مادی در کنار همدیگر نیست بلکه این عمل ظاهری؛ محبت به یکدیگر، ایثار و از خودگذشتگی در حق همدیگر و بسیاری از فواید روحی و روانی را در پی دارد که در این مجال طرح آن ممکن نیست ولی خود ارضایی یک انحراف جنسی است که عواقب بسیار وخیمی برای فرد به همراه دارد مانند اعتیاد و احساس گناه و افسردگی پس از هر بار خودارضایی، کاهش اعتماد به نفس، عدم تمرکز حواس، کاهش آستانه تحریک جنسی و زودانزالی و عدم لذت از زندگی زناشویی آینده و…
در مورد آسیب ها خودارضایی در دختران باید عرض کنیم این عوارض در دختران و پسران مشترک است اما در دختران عوارضی چون عوارض بهداشتی فراوان ، از دست دادن بکارت،بی نظمی در قاعدگی نیز اضافه خواهد شد .در ادامه به عوارض مشترک میپردازیم .
آسیب هاى ناشى از خودارضایى به گونه هاى مختلفى تقسیم پذیر است که به اختصار به برخى از آنها اشاره مى شود:

یک. آسیب هاى جسمانى

یکى از روش هاى شناخت پیشرفت بیمارى ها در پزشکى، مرحله بندى علایم بیمارى است. براین اساس، برحسب عوارض ایجاد شده در بیمار مبتلا به خودارضایى، سه مرحله بیان شده است:
1. مرحله مشکل ساز .
در افرادى که مدتى است گرفتار خودارضایى شده اند، زودرس ترین عوارض ناشى از خودارضایى عبارت است از:
الف. خستگى و کوفتگى.
ب. عدم تمرکز حواس.
ج. ضعف حافظه.
د. استرس و اضطراب.
2. مرحله گرفتارى شدید.
بروز علایم زیر در فرد گرفتار، نشان دهنده آن است که شدت ابتلاى وى یا مدت آن بیش از مرحله اول است و در نتیجه عوارض شدیدترى ظاهر شده است:
الف. خستگى و کوفتگى.
ب. نوسان خلق یا تغییرات سریع خلقى.
ج. حساسیت بیش از حد و زودرنجى.
د. کمردرد.
ه. نازک شدن موها .
و. ناتوانى جنسى زودرس در جوانى .
ز. بى خوابى یا بدخوابى و مشکلات مشابه .
3. مرحله گرفتارى بسیار شدید یا حالت اعتیاد .
الف. خستگى و کوفتگى .
ب. ریزش شدید موها .
ج. تارشدن دید چشم ها .
د. وز وز گوش .
ه. انزال زودرس و غیرارادى یا خروج منى به صورت قطره قطره .
و. درد کشاله ران و ناحیه تناسلى .
ز. دردهاى قولنجى در ناحیه لگن و استخوان دنبالچه .

دو. آسیب هاى روحى و روانى

ضعف حافظه و حواس پرتى، اضطراب، منزوى شدن و گوشه گیرى، افسردگى، بى نشاطى و لذت نبردن از زندگى، پرخاشگرى، بداخلاقى و تندخویى، کسالت دائمى و ضعف اراده، احساس حقارت، عدم اعتماد به نفس، احساس گناه و عذاب وجدان بروندادهاى روانى و روحى خودارضایى است.

سه. آسیب هاى اجتماعى

ناسازگارى خانوادگى، بى میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانى در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، از بین رفتن عزّت، پاکى، شرافت و جایگاه اجتماعى، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگى مشترک .

چهار. آسیب هاى معنوى و اخروى

هیچ یک از آسیب هاى پیش گفته، به اهمیت آسیب هاى معنوى نیست؛ زیرا آسیب هاى معنوى، جان و دل و به عبارت دیگر کنه حقیقت وجود آدمى را تباه مى سازد. خودارضایى از نظر دین یک گناه است و به تعبیر قرآن زنگار بر دل مى نهد: «کَلاَّ بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُونَ؛ چنین مباد! بلکه اعمال (ناشایست) دل هاى آنان را زنگار زده است».(مطففین (83)، آیه 24)
موفق باشید.