در پاسخ به توضیح زیر توجه کنید . 1.در قران کریم در مورد دل تعابیر مختلفی مانند قلب و صدر و فواد به کار رفته است . 2. علت این که چرا در قرآن کریم از «دل» با واژه هاى «قلب»، «فؤاد» و «صدر» یاد شده، تفاوت هاى ظریفى است که هر یک از این سه کلمه با یکدیگر دارند که به طور اشاره بیان می شود : 1- قلب زمانى استفاده مى شود که معمولاً مسأله جنبه عاطفى بیشترى داشته باشد.
2- فؤاد در معانى جوشش، افروختگى، پختگى و یا تجزیه و تحلیل و ابتکار به کار مى رود. مسلم این موضوع پس از تجربه کافى به انسان دست مى دهد و آیه : وَ جَعَلَ لَکُمُ اَلسَّمْعَ و اَلْأَبْصارَ وَ اَلْأَفْئِدَةَ ( ملک / 23 ) و نیز آیه : إِنَّ اَلسَّمْعَ وَ اَلْبَصَرَ وَ اَلْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً( اسراء /  36)   گواه این معنا است. بنابراین کاربرد کلمه «فوائد» براى اشاره به معنایى ظریف تر بوده است.
  3- «صدر» هم، گرچه به معناى سینه است؛ ولى در آیه : یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ ( انعام / 125 ) به معناى «روح و فکر» آمده است؛ زیرا مرکز حیات و روح نباتى یا حیوانى، در قلب است و قلب در سینه قرار دارد، «سینه» ، به علاقه حال و محل بر قلب و منشأ حیات نیز اطلاق مى گردد. ازاین رو، مراد از صدر، در واقع قلب است.
4. خلاصه این که چون واژه قلب و فؤاد، تفاوت ظریفى با هم دارند و واژه «صدر» هم محل قلب به شمار مى رود ازاین رو الفاظ یاد شده در قرآن به کار رفته است.
براى آگاهى بیشتر ر.ک: 1- قرشى، سید على اکبر، قاموس قرآن، انتشارات دارالکتب الاسلامیه. 2- شعرانى، ابوالحسن، نشر طوبى، انتشارات کتابفروشى اسلامیه. 3- شریعتمدارى، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن، نشر آستانه مقدسه مشهد .

در پاسخ به توضیح زیر توجه کنید . 1.در قران کریم در مورد دل تعابیر مختلفی مانند قلب و صدر و فواد به کار رفته است . 2. علت این که چرا در قرآن کریم از «دل» با واژه هاى «قلب»، «فؤاد» و «صدر» یاد شده، تفاوت هاى ظریفى است که هر یک از این سه کلمه با یکدیگر دارند که به طور اشاره بیان می شود : 1- قلب زمانى استفاده مى شود که معمولاً مسأله جنبه عاطفى بیشترى داشته باشد.
2- فؤاد در معانى جوشش، افروختگى، پختگى و یا تجزیه و تحلیل و ابتکار به کار مى رود. مسلم این موضوع پس از تجربه کافى به انسان دست مى دهد و آیه : وَ جَعَلَ لَکُمُ اَلسَّمْعَ و اَلْأَبْصارَ وَ اَلْأَفْئِدَةَ ( ملک / 23 ) و نیز آیه : إِنَّ اَلسَّمْعَ وَ اَلْبَصَرَ وَ اَلْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً( اسراء /  36)   گواه این معنا است. بنابراین کاربرد کلمه «فوائد» براى اشاره به معنایى ظریف تر بوده است.
  3- «صدر» هم، گرچه به معناى سینه است؛ ولى در آیه : یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ ( انعام / 125 ) به معناى «روح و فکر» آمده است؛ زیرا مرکز حیات و روح نباتى یا حیوانى، در قلب است و قلب در سینه قرار دارد، «سینه» ، به علاقه حال و محل بر قلب و منشأ حیات نیز اطلاق مى گردد. ازاین رو، مراد از صدر، در واقع قلب است.
4. خلاصه این که چون واژه قلب و فؤاد، تفاوت ظریفى با هم دارند و واژه «صدر» هم محل قلب به شمار مى رود ازاین رو الفاظ یاد شده در قرآن به کار رفته است.
براى آگاهى بیشتر ر.ک: 1- قرشى، سید على اکبر، قاموس قرآن، انتشارات دارالکتب الاسلامیه. 2- شعرانى، ابوالحسن، نشر طوبى، انتشارات کتابفروشى اسلامیه. 3- شریعتمدارى، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن، نشر آستانه مقدسه مشهد .