فرق شیعه و سنی را می توان بطور فهرست وار در موارد زیر خلاصه کرد:
الف) اندیشه هاى کلامى: بى شک نظرات متفاوت درباره مسائل کلامى موجب انشعاب در دین اسلام گردیده است، موضوعاتى همچون: نیل به مفاهیم قرآن با لحاظ فهم و درک ائمه(ع)، معنا و مفهوم حسن و قبح ذاتى و عصمت و مصونیت از خطا در ائمه اطهار(ع) باعث اختلاف شیعه و سنى شده است.
ب ) مرجعیت دینی:
مهم ترین نقطه جدایى میان شیعه و سنى در طول تاریخ، این مسأله بوده است. شیعه معتقد است که جانشین رسول الله(ص) در امر حکومت و مرجعیت دین امام معصوم است که از طریق نص معرفی شده است؛ اما اهل تسنن بر خلاف آن قائلند.
ج ) اندیشه هاى فقهى و حدیثى:
فقه شیعه مبتنى بر منابع چهارگانه؛ کتاب، سنت، عقل و اجماع است، اما منابع اهل سنت متکى بر کتاب، سنت، قیاس و استحسان است. در نظر شیعه، تمامى احادیث منقول از صحابه و تابعین را نمى توان یکجا پذیرفت؛ زیرا برخى از آنها ساختگى اند و برخى از اصحاب فاقد عدالت گردیده اند؛ اهل تسنن بر این باورند که باید سخنان تمامى صحابى پیامبر(ص) را پذیرفت. این عوامل دست به دست هم داده و باعث اختلاف مسائل شرعى – که کارهاى روزمره جامعه مسلمانان را تشکیل مى دهد – گردیده است؛ مانندآداب وضو، نماز، روزه و… بى تردید اعتماد بر احادیث ساختگى و قیاس و استحسان و غفلت از مفاد صحیح آیات قرآنى و احادیث معتبر، به اختلافات فوق دامن زده است.