گفتن کلمه «یا» برای پیامبر و ائمه اطهار علیهم السلام مانند گفتن کلمه «بحق» در مورد ایشان هیچ فرقی نمی کند و هر دو اشکالی ندارد. به عبارت دیگر گفتن کلمه به حق مورد اتفاق همه مسلمانان است پس لزومی برای اطاله بحث در مورد اثبات آن نیست اما اینکه چرا کلمه «یا» اشکالی ندارد نیاز به توضیح است که با توجه به مطالب ذیل روشن خواهد شد: خداوند در قرآن کریم می فرماید : یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ ابْتَغُواْ إِلَیْهِ الْوَسِیلَة .(المائده / 35 ) اى کسانى که ایمان آورده اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید ! و وسیله اى براى تقرب به او بجوئید. و نیز از قول برادران حضرت یوسف علیه السلام نقل فرموده که به حضرت یعقوب فرمودند: یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ. گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» و حضرت یعقوب علیه السلام نیز که پیامبر خدا بود به آن‌ها قول داد که در آینده نزدیک از خداوند برای آن‌ها طلب استغفار خواهد کرد : قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ .( یوسف / 97 و 98 ). گفت: «بزودى براى شما از پروردگارم آمرزش مى طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!دقت کنید در این آیه نیز فرزندان یعقوب وی را با کلمه یا خطاب قرار داده و واسطه بین خود و خدا قرار داده اند پس اگر اشکال داشت خداوند یا حضرت یعقوب به آنان تذکر می داد. نیز اگر قرار بود که توسل به غیر خدا شرک بود، حضرت یعقوب که پیامبر خداوند بود، نباید به آن‌ها چنین قولی می‌داد و باید آن‌ها را از این کار شرک‌آلود نهی می‌کرد. خداوند نیز بعد از نقل این واقعه نمی‌گوید که کار آن‌ها شرک بوده است. و باز در آیه ای دیگر خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید: وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِیمًا. (النساء / 64). و اگر آنان ، هنگامى که به خود ستم مى کردند (و فرمانهاى خدا را زیر پا مى گذاردند)، به نزد تو مى آمدند و از خدا طلب آمرزش مى کردند و پیامبر هم براى آنها استغفار مى کرد خدا را توبه پذیر و مهربان مى یافتند.
این آیه صراحت دارد که آمدن به سراغ پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و او را بر در درگاه خدا شفیع قرار دادن ، و وساطت و استغفار آن حضرت براى گنهکاران نه تنها شرک نیست؛ بلکه سبب پذیرش توبه ، و رحمت الهى نیز می‌شود.
اگر وساطت، دعا، استغفار و شفاعت خواستن از پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم شرک بود، چگونه امکان داشت که خداوند چنین دستورى را به گنهکاران بدهد! به این نکته نیز باید توجه داشت که پیامبران و ائمه علیهم السلام آمرزنده گناه نیستند ؛ بلکه آن‌ها فقط مى توانند از خدا طلب آمرزش کنند و از آن‌جایی که آن‌ها بندگان برگزیده خداوند هستند و در نزد خداوند آبرو دارند ، خداوند شفاعت آنان را می‌پذیرد و در حقیقت آمرزنده حقیقی خداوند است.
پس هنگامی گفتن این جملات شرک است که شخص معتقد باشد که آن حضرات در برابر قدرت خداوند قدرت مستقلی دارند؛ ولی اگر معتقد باشد که آن بزرگواران به اذن خداوند و یا از طریق دعا کردن و خواستن از او می توانند خواسته انسان دیگری را برآورد به هیچ وجه شرک نیست و دقت کردید که در برخی از آیات از کلمه یا استفاده شده و هیچ اشکالی هم ندارد.