تقدیم نعمت تعلیم قرآن قبل از مساله خلقت انسان و تعلیم بیان برای بیان جایگاه ویژه، عظمت بی مانند و اهمیت قرآن است. در حالی که از نظر ترتیب طبیعى باید نخست اشاره به مساله آفرینش انسان، و بعد نعمت تعلیم بیان و سپس نعمت تعلیم قرآن می شد.آیه در ضمن پاسخى است به مشرکان عرب که وقتى پیامبر(ص) نام رحمن بیان کرد و آنها را دعوت به سجده براى خداوند رحمن نمود، به عنوان بهانه جویى گفتند: و ما الرحمن رحمن چیست (فرقان- 60).قرآن مى گوید: خداوند رحمن کسى است که قرآن را تعلیم فرموده، انسان را آفریده، و تعلیم بیان به او کرده است.
ر. ک: تفسیر نمونه، ج 23، ص 96 – 98 .