تکیه گاه مطالبی که در مقاله مورد سوال آمده این روایت است :مفضل گفت: که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام به من فرمود: اى مفضل آیا میدانى که دار الزوراء، در کجا واقع شده است؟من عرض کردم: خدا وحجت او بهتر مى دانند، فرمود: اى مفضل بدان، که در حوالى رى کوه سیاهى است که در پایین آن کوه شهرى بنا مى شود که آن را (تهران) مى نامند، وآن (دار الزوراء) است، وآن شهرى است که ساختمانها وکاخهایشان مانند قصرهاى بهشت است وزنانش (در زیبائى) مانند حور العین اند آن زنها لباس کفار در بر مى کنند وبا پوشش کفار خود را مى آرایند وبر (زین) سوار مى شوند وبراى شوهرانشان تمکین نمى کنند. ودستمزد کار وکاسبى ودرآمد شوهرانشان (در خرج وبرجى که دارند) کفاف آنها را نمى دهد وبدین لحاظ از شوهران خود درخواست طلاق مى کنند (وبزور از آنها طلاق مى گیرند) ومردان از مردان ارضا مى شوند وزنان از زنان، ومردان خود را شبیه زنان مى سازند وزنان شبیه مردان، واگر مى خواهى دین خود را محفوظ نگه دارى، آنجا را براى محل سکونت انتخاب نکن زیرا که آنجا محل فتنه است وهمچون روباهى که براى حفظ ونگهدارى فرزندان خود پیوسته از این سوراخ به آن سوراخ مى رود به قله کوهها گریزان باش.
روایت یاد شده مستند قوی ندارد در مستدرک سفینه البحار به نقل از منتخب التواریخ نقل شده و منتخب آنرا نسبت به مرحوم مجلسی می دهد ولی این روایت را در بحار مرحوم مجلسی و دیگر کتب طبع شده معروف ایشان نیافتیم و به طور معمول اگر چنین روایتی در کتابی از کتاب های مرحوم مجلسی وجود داشت در بحار نیز باید ایشان این روایت را نقل می کرد چون در بحار بابی برای علائم ظهور عناون شده و به صورت مبسوط روایات مربوط به علائم ظهور در آن جمع آوری شده و اثری از این روایت در این باب نیست بنا بر این، این روایت اعتبار چندانی ندارد ضمن آنکه روایت سلسه سند هم ندارد و از این جهت نیز دارای ضعف است البته با توجه به اینکه تهران شهری است که قدمت تاریخی ندارد و از زمان قاجاریه به بعد به عنوان شهری با این نام معروف شده اگر واقعا ثابت شود در کتابی قبل از این تاریخ چنین نقلی آمده خود مضمون حدیث که اخبار از امری است غیبی می تواند ضعف سندی آنرا جبران کند ولی با جستجویی که انجام شد ما بر چنین متنی دست نیافتیم .