از ظاهر آیات اینطور استفاده میشود
قالَ لا تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ (92)…قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ (
97) قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (98)
در آیات فوق مى خوانیم که یوسف در برابر اظهار ندامت برادران گفت” یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ”: خداوند شما را بیامرزد” ولى یعقوب به هنگامى که آنها نزد او اعتراف به گناه و اظهار ندامت کردند و تقاضاى استغفار نمودند، مى گوید:” بعدا براى شما استغفار خواهم کرد” و همانگونه که در روایات وارد شده هدفش این بوده است که انجام این تقاضا را به سحرگاهان شب جمعه که وقت مناسب ترى براى اجابت دعا و پذیرش توبه است، به تاخیر اندازد. «1»
اکنون این سؤال پیش مى آید که چرا یوسف بطور قطع به آنها پاسخ گفت و اما پدر موکول به آینده کرد.
ممکن است این تفاوت به خاطر آن باشد که یوسف از امکان آمرزش و اینکه این گناه قابل بخشش است سخن مى گفت، ولى یعقوب از فعلیت آن و اینکه چه باید کرد که این آمرزش تحقق یابد، بحث مى کرد (تفسیر نمونه،10/75)
ملافتح الله کاشانی از مفسران شیعه در تفسیر خود می نویسد:«منقولست که یعقوب زیاده از بیست سال در هر شب جمعه براى فرزندان استغفار میکرد تا حقتعالى از سر گناهان ایشان در گذشت و مرویست که چون وقت سحر جمعه میرسید فرزندان را امر مى کرد تا در پس او صف میکشیدند و او دعا و استغفار مى کرد براى ایشان و ایشان آمین مى گفتند تا بعد از بیست سال توبه ایشان قبول شد و در روایت آمده که جبرئیل ایندعا را تعلیم یعقوب فرمود که
یا رجاء المؤمنین لا تخیب دعائى یا غوث المؤمنین اغثنى و یا عون المؤمنین اعنى و یا حبیب التوابین تب على ما استجیب لهم
حقتعالى ببرکت ایندعا از سر فرزندان او در گذشت و بعضى از علماى تفسیر گفته اند که یعقوب (ع) تاخیر دعا کرد تا بداند که یوسف از ایشان عفو کرده یا نه و بعد از آنکه بمصر آمد علم بعفو یوسف حاصل کرده شب بنماز برخاست و بعد از تهجد روى بقبله بایستاد و یوسف را در قفاى خود و برادران را در عقب او بداشت و دست بدعا برداشت و ایشان آمین کردند تا حق سبحانه اجابت فرمود»( تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین ،77/5)
قالَ لا تَثْرِیبَ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ (92)…قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ (
97) قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (98)
در آیات فوق مى خوانیم که یوسف در برابر اظهار ندامت برادران گفت” یَغْفِرُ اللَّهُ لَکُمْ”: خداوند شما را بیامرزد” ولى یعقوب به هنگامى که آنها نزد او اعتراف به گناه و اظهار ندامت کردند و تقاضاى استغفار نمودند، مى گوید:” بعدا براى شما استغفار خواهم کرد” و همانگونه که در روایات وارد شده هدفش این بوده است که انجام این تقاضا را به سحرگاهان شب جمعه که وقت مناسب ترى براى اجابت دعا و پذیرش توبه است، به تاخیر اندازد. «1»
اکنون این سؤال پیش مى آید که چرا یوسف بطور قطع به آنها پاسخ گفت و اما پدر موکول به آینده کرد.
ممکن است این تفاوت به خاطر آن باشد که یوسف از امکان آمرزش و اینکه این گناه قابل بخشش است سخن مى گفت، ولى یعقوب از فعلیت آن و اینکه چه باید کرد که این آمرزش تحقق یابد، بحث مى کرد (تفسیر نمونه،10/75)
ملافتح الله کاشانی از مفسران شیعه در تفسیر خود می نویسد:«منقولست که یعقوب زیاده از بیست سال در هر شب جمعه براى فرزندان استغفار میکرد تا حقتعالى از سر گناهان ایشان در گذشت و مرویست که چون وقت سحر جمعه میرسید فرزندان را امر مى کرد تا در پس او صف میکشیدند و او دعا و استغفار مى کرد براى ایشان و ایشان آمین مى گفتند تا بعد از بیست سال توبه ایشان قبول شد و در روایت آمده که جبرئیل ایندعا را تعلیم یعقوب فرمود که
یا رجاء المؤمنین لا تخیب دعائى یا غوث المؤمنین اغثنى و یا عون المؤمنین اعنى و یا حبیب التوابین تب على ما استجیب لهم
حقتعالى ببرکت ایندعا از سر فرزندان او در گذشت و بعضى از علماى تفسیر گفته اند که یعقوب (ع) تاخیر دعا کرد تا بداند که یوسف از ایشان عفو کرده یا نه و بعد از آنکه بمصر آمد علم بعفو یوسف حاصل کرده شب بنماز برخاست و بعد از تهجد روى بقبله بایستاد و یوسف را در قفاى خود و برادران را در عقب او بداشت و دست بدعا برداشت و ایشان آمین کردند تا حق سبحانه اجابت فرمود»( تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین ،77/5)