توبه و جبران اختلاف افکنی

الف ) گناه اختلاف افکنی
در تعالیم اخلاقی اسلام، دو بهم زنی و جدایی، بسیار نکوهیده است و عقاب الهی را به دنبال دارد. وقتی این عمل زشت بین همسران واقع گردد، با توجه به اینکه کیان جامعه را به خطر می اندازد، قباحت آن بیشتر شده و بالتبع عقاب آن فزونی خواهد یافت.
حضرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: شخصی که بین زن و شوهری دو بهم زنی نموده و بین آنها اختلاف ایجاد نماید بدرستی که خدای متعال بر او غضب می نماید و لعنتش را ــ در دنیا و آخرت بر او نازل می سازد … و شخصی که سعی می نماید تا بین زن و شوهری دو بهم زنی نموده و میان آنها اختلاف بوجود بیاورد ــ امّا به این کار موفق نگردد و فتنه انگیزی او بر زن و شوهر تأثیری نکند ــ خدای متعال بر او نیز غضب و خشم نموده و او را مورد لعن و نفرین خود ــ در دنیا و آخرت ــ قرار خواهد داد… و نگاه کردن به چهره ی او حرام خواهد بود (عقاب الأعمال ص 340 و اعلام الدین ص 419).
حضرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: شخصی که بین دو نفر اختلاف به وجود می آورد دچار وزر و وبال عمل خود می گردد و لعنت الهی بر پیشانی او نوشته می شود ــ تا هنگامی که وارد جهنّم گردد ــ… (عقاب الأعمال ص 339).
امام صادق (علیه السلام) فرمود: سه گروه هستند که داخل بهشت نمی شوند:
1ــ شخصی که قاتل و خونریز است،
2ــ شخصی که دائم الخمر است،
3ــ شخصی که دوبهم زنی می کند.(عقاب الأعمال ص 262)
ب ) توبه و جبران بهترین راه نجات
1 . توبه
. مهمترین وظیفه شما توبه کردن از این گونه اعمال و تصمیم جدی بر تکرار نکردن و فاصله گرفتن از چنین اموری است که از بیان شما روشن می شود خوشبختانه چنین تصمیمی را دارید .
خدای مهربان دری به نام توبه برای همه بندگانش گشوده و با آغوشی باز بندگان گنهکارش را که رو به سوی توبه آورده اند، می پذیرد. لذا باید آستین همت را بالا زده و با عزمی راسخ توبه ای کنیم متناسب به گناه خویش خداوند هر گناهی را می بخشد چنانچه خود فرموده است : «ان الله یغفر الذنوب جمیعا » [زمر /53] خداوند همه گناهان را می بخشد ، پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد.
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد، (میزان الحکمه ج، 1 باب التوبه ر، 2116).
توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و اینچنین توبه ای هرگز رد نمی شود.
پاره اى از روایات ارکان توبه را چهار چیز شمرده اند:
1 . ندامت قلبى
2 . استغفار با زبان
3 . عزم بر عدم بازگشت به گناه.
4 . کردار نیک و کنار گذاشتن گناه (جبران : حق الله ، حق الناس و حق النفس ) [میزان الحکمه، ج 1، ص 548.] 2 . جبران
با توجه به اینکه اختلاف افکنی به نوعی حق الناس است جبران آن مشکلتر از حق الله است ، برای جبران مراحل زیر انجام شود :
1 . اگر به زن و شوهری که موجب جدایی آنها شده اید دسترسی دارید باید سعی کنید از هر طریق ممکن زمینه عدم جدایی و وصلت آنها را فراهم کنید و با پذیرفتن اشتباه و خطای خود در حق آنها ، گناه خود را جبران نمایید .
2 . اگر هم به انها دسترسی ندارید ، یا اگر دسترسی دارید ولی با دخالت شما زمینه جدایی و اختلاف بیشتر فراهم می شود ،نیاز نیست این کار را انجام دهید ؛بلکه درحق انها دعا کنید و هدایت و وصلت دوباره آنها را از خداوند طلب کنید و با هدایت و ارشاد جوانان دیگر تقصیر و خطای خود را جبران نمایید .
3 . در هر صورت هر چند اصل نگرانی در این مورد خوب و مفید و سازنده است اما نباید به حدی باشد که موجب ناامیدی و یاس و افسردگی و مانع جبران خطای شما با اعمال خیر و نیک شود .
4 . همواره به لطف و رحمت الهی امیدوار باشید و با انجام اعمال خیر و عبادت و بندگی و تلاش برای هدایت دیگران به راه دین و اسلام و معنویت گذشته خود را به دست فراموشی بسپارید .