از اعتمادی که ما کردید، سپاسگذاریم.
خواهر گرامی، خوب است بدانید که خداوند در سوره زمر آیه 53 خطاب به تمام بندگان خویش می فرماید: قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ – بگو: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.
با دقت در این آیه خواهید دید که خداوند می فرماید در صورت توبه، تمام گناهان شما (از کوچک و بزرگ) بخشیده خواهد شد. امیرالمومنین علی (ع) در مورد این آیه می فرمایند: (از این آیه وسیعتر در قرآن وجود ندارد) چرا که با لفظ «عباد» تمام انسانها با هر گونه گناه را شامل می شود. و این کار برای خداوند که خالق تمام هستی است بسیار ساده می باشد.
«توبه»
اما در رابطه با توبه باید بگوییم که توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . البته باید دقت شود, بازگشتن از این راه لازم است ولی کافی نیست. انسان بعد از توبه و یا حتی قبل از توبه باید بداند که زندگی فرصت خدایی شدن است و هدف دین و زندگی انسان چیزی جز خدایی شدن و تشکیل زندگی خدا محور نیست. خدایی شدن مهمترین هدف و انگیزه ای است که باعث می شود, انسان زندگی گذشته خود را اصلاح نماید و با توبه به سوی خدا یعنی خدایی شدن و خداگونگی بازگردد و زندگی تازه ای را آغاز نماید.
توبه در مقایسه با حرکت تازه ای که باید آغاز کند, چندان سخت به نظر نمی رسد. برای اصلاح زندگی باید انسان مومن تصمیم جدی داشته باشد که روش زندگی خود را از خودمحوری به خدامحوری تغییر دهد و این کار آسان نیست. باید انگیزه قوی برای این کار داشته باشد تا بتواند در مسیر خدایی شدن و بازگشت به خدا, مقاومت نماید و به شرایط قبلی بازنگردد.
بنابراین خداوند گناه تمام بندگانی که از گناه توبه کرده اند را می بخشد اما به شرط آنکه توبه ای حقیقی کنند، نه صرفا لقلقه زبان باشد. توبه حقیقی که همان توبه نصوح است؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و این چنین توبه ای هرگز رد نمی شود. مهم در روی نیاوردن دوباره به خطا؛ پشیمانی واقعی از گناه و تغییر دادن مسیر زندگی از خودمحوری به خدامحوری است.
توجه نکردن به حقیقت و تأثیرات گناه و معصیت، علت اصلی در به شقاوت رسیدن انسانها است. شما هیچگاه دست خود را در آتش فرو نمی برید، چرا که می دانید آتش سوزاننده است و به دست شما آسیب خواهد رساند. شما هیچگاه مستقیم و بدون واسطه به خورشید نگاه نمی کنید، چرا که می دانید نور خورشید به چشمان شما آسیب جدی وارد می نماید. اگر ما انسانها به این موضوع یقین داشتیم که معصیت تا چه میزان انسان را از تعالی و پیشرفت باز می دارد، هیچگاه راضی نمی شدیم به خاطر لذتهای زودگذر موجبات خشم خداوند و عقب افتادگی و ضلالت خود را فراهم آوریم. یکی از دلایلی که معصومین (ع) مرتکب خطا و گناه نمی شوند، علم داشتن به حقیقت و تأثیرات گناه است که آنها را از ارتکاب معاصی باز می دارد. انسانی که به بدی و زشتی گناه عالم است و از آن مهمتر می داند که در محضر الهی است و خداوند شاهد و ناظر تمامی اعمالش می باشد، چگونه می تواند مرتکب گناه شود؟
«لطف بیکران الهی»
در رابطه با سؤالتان باید بگوییم؛ نگرانى و اهتمام شما در مورد اعمالتان بشارت دهنده وجود روح تقوا و خداترسى در شما است. این گونه نگرانى ها و اندوه ها نسبت به خطاها و سستى ها به ویژه در یک جوان بیانگر لطف خداوند و عنایت ویژه او به شما است که در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد. پس قدر این نعمت را باید دانست.
عملی که مورد قبول خداوند است دارای نشانه هایی است مثل اینکه:
1. هرگاه انسان موفق به عمل نیکی شود، انجام این عمل خود زمینه ساز انجام اعمال خیر و نیک دیگری می گردد که در اصطلاح به آن توفیق می گویند، یعنی هر عمل خیری توفیق اعمال خیر دیگری را نصیب انسان می کند. پس اگر عمل خیری انجام می دهید نشان توفیق شما در انجام خیرات است. همین نگرانی شما نسبت به گذشته و در صدد جبران آن بودن، خود نشانه لطف الهی بهش ماست که باید چنین فرصتهایی را مغتنم شمرد.
2. حالت خوش معنوی و احساس صفا و معنویت و رغبت و میل به عبادت و دعا و کشش درونی و باطنی به سوی کارهای خیر و صالح از نشانه های دیگر قبولی اعمال و توجه خداوند است.
3. همچنین در مورد مخفی بودن موجبات خشنودی خداوند در روایتی از امام علی(ع) نقل شده است که خدای تبارک و تعالی چهار چیز را در دل چهار چیز نهفته است خشنودی خود را در طاعتش نهفته است، پس هیچ طاعتی را کوچک نشمارید زیرا بسا که آن طاعت با خشنودی خدا همراه باشد و تو بی خبر باشی- برای کسب رضایت الهی هر کار خیر و پسندیده را انجام دهید و لو کوچک باشد زیرا احتمال دارد رضایت الهی با آن کسب شود.
4. سه چیز است که بنده را به خشنودی خدا می رساند: استغفار زیاد،‌ فروتنی و صدقه دادن زیاد.
از این امور غافل نشوید و از خداوند بخواهید توفیق انجام آنان را نصیبتان نماید.