ابعاد زندگانی بزرگان دین و معصومان علیهم السلام از شاخصه و ویژگی هایی برخوردار است که به طور قطع نمی توان علل آنها را درک نمود همین خصوصیات بستر پرسش ها را نیز فراهم میکند.
اما آن چه دراین باره می شود گفت این است که .
اولا : نخستین دروغ در این پرسش آن است که می‌گوید: «شیعه معتقد است… » در حالی که این جزو اعتقادات شیعه نیست. و این نیز یکی از مزخرفات و بهتانهای زشتی میباشد که به شیعه نسبت میدهند.صاحب این تهمتها و منتشر کننده انها هم کسی جز عبدالعزیز دهلوی نیست که در کتاب تحفه اثنا عشری اورده و انجا هرچه برازنده خود بوده است به شیعه نسبت داده است.و ناگفته نماند میر حامد حسین هم در کتاب عبقات الانوار جواب دندان شکنی به او داده است که پس از قرنها هنوز هم کسی نتوانسته نقدی بر آن کتاب بیاورد.و این کتاب یکی از منابع اصلی مولف کتاب گرانسنگ شیعه به نام علامه امینی در کتاب الغدیر میباشد و مولف میگوید که اگر این کتاب نبود نمیتوانستم الغدیر را بنویسم.
ثا نیا : برفرض تسلیم واین که قبول کنیم صحت این حرف وامثال آن را ( برفرض محال ) این عبارت وامثال آن کنایه ازین است که ایام حمل وولادت انان ( به لحاظ شرایط زمانی و مکانی ) درنهایت خفاء وپاکی و.. انجام می گیرد ( نه این که دررحم مادر قرار نداشته باشد و.. ) مثلا همانگونه که حمل و ولادت حضرت موسی علیه السلام به جهت خطری که از ناحیه فرعون متوجّه آن حضرت بود مخفیانه انجام گرفت به همان صورت حمل و تولد امام عصر علیه السلام به خاطر خطراتی که از طرف خلفای عباسی آن حضرت را تهدید می کرد در نهان واقع شد
یا درباره امام رضا علیه السلام از قول مادر ایشان نقل شده است که: “هنگامی‌که به حضرتش حامله شدم به هیچ وجه ثقل حمل را در خود حس نمی‌کردم و وقتی به خواب می‌رفتم، صدای تسبیح و تمجید حق تعالی و ذکر “لااله‌الاالله” را از شکم خود می‌شنیدم، اما چون بیدار می‌شدم دیگر صدایی بگوش نمی‌رسید. هنگامی‌که وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمین نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند کرد و لبانش را تکان می‌داد؛ گویی چیزی می‌گفت …”
درنتیجه هر چه که در کتاب‌ها آمده، عقیدة شیعه نیست. عقیدة شیعه بر کتاب خدا، سنت قطعی پیامبر و روایات متواتر از ائمه استوار است، نه یک روایت ناشناخته ،