آن چه در سوال مطرح شده است حدیث بوده و آیه نیست.حدیث یادشده چنین نقل شده است: امیرالمؤمنین علیه السلام قال «أَکْرِمْ ضَیْفَکَ وَ إِنْ کَانَ حَقِیراً وَ قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لِأَبِیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ إِنْ کُنْتَ أَمِیراً.»(1)در این حدیث امیرالمؤمنین (علیه السلام) توصیه های اخلاقی ویژه ای می کنند.
ابتدا توصیه به تکریم مهمان، و به احترام او بلند شدن، هرچند مهمان آدم مهم و بزرگی نباشد. همچنین تکریم و احترام بسیار زیادی به پدر و معلم شده است هر چند انسان دارای پست، پادشاه باشد وقتی پدر یا معلمش بر او وارد شدند باید به احترام آنان از جای خود بلند شده و پدر و معلم خود را تکریم و احترام کند.
این توصیه های اخلاقی و دستورات اجتماعی حضرت علی (علیه السلام) حکایت از جایگاه خاص و مهم مهمان، پدر و معلم دارد که جامعه اسلامی باید بداند مهمان باعث روزی بیشتر و برکت در زندگی او خواهد شد و پدر و معلم به گردن او حق های زیادی دارند. بخشی از این حقوق، حقوق تکوینی است که پدر در حیات انسان دارد و بخشی هم حقوق مهم دانش آموزی و علم آموزی است که معلم انسان بر عهده انسان دارد.

پاورقی:
(1) غرر الحکم و درر الکلم , ج 1 , ص 136، حدیث شماره 2341.