آیین اکنکار بشدت سعی دارد تا از بی خدایی رهایی یابد. ترسیم هدفی چون رسیدن به سوگماد و نیز بیان شخصیتهای خدایی از این دست سخنان است. نظام الهیات اکنکار نیز مانند دیگر نظامهایش نظامی التقاطی و برگرفته از دیگر ادیان است.

اکنکار آن هنگامی که سعی دارد به اسلام و باورهای اسلامی نزدیک شود، به معرفی خدایی یگانه و یکتا می پردازد، آن هنگام که به مسیحیت نزدیک شده به تثلیث معتقد می شود و وقتی پیامبر این شبه آیین در حال مطالعه درباره ادیان شرقی و هندویی است خداوند دوازده گانه ای را ترسیم می کند. خدای این شبه آیین به اومانیسم نیز شبیه است، چه اینکه پال در دندان ببر خود به مقام خداوند اعلی علیین می رسد و از درونش ندایی او را سوگماد خطاب می کند. استاد خدایی و ماهانتا پرستی نیز از دیگر جلوه های خدای اکنکار است. این رویه التقاطی و درآمیختگی بر تمامی باورهای اکنکار سایه افکنده است.

اکنکار برخلاف برخی از مکاتب بزرگ معنوی – دینی معتقد است که در این عالم دوازده طبقه و در هر طبقه خدایی وجود دارد. خدای هر طبقه حاکم و فرمانروای آن جهان است .

طبقة اوّل که جهان فیزیکی است همین جهانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم و پست‌‌ترین طبقه است و خدای حاکم بر آن نازل‌ترین و ضعیف‌ترین خداست. در طبقة دوازدهم بهترین جهان و خدای آن نیز کامل و قدرت محض و حیات و علم او تام است. خدای طبقة اوّل کل لیرانجان[1]، صاحب قطب منفی عالم هستی است و خدای طبقة دوازدهم، سوگماد صاحب قطب مثبت عالم هستی است.

کل لیرانجان

حکمران جهان فیزیکی، موجودی که قدرت منفی در دست دارد. موجود مقتدر جهان فیزیکی مظهر تجلّی منفی خدا، قدرتی که به جریان می‌افتد تا جهان‌های مادون را نگهداری نماید. جهانی که ارتعاشاتش حالات خشن مادّه را نشان می‌دهد.[2]

پال توئیچل زمانی که می‌خواهند جایگاه خداوند یکتای ادیان بزرگ را در تقسیم‌بندی مشخّص کنند چنین می‌گویند: قوانین قدرت منفی –کل لیرانجان- را به‌عنوان قانون طبیعت می‌شناسیم. همانطور که بر ما روشن است او تدوین‌کنندة قوانین طبیعی است، به این علّت که او آفریننده و پروردگار جهان‌های فیزیکی است؛ او پروردگار انجیل، یهوة عبری‌ها و مسیحیان و الله محمّدی‌ها است؛ او براهما ودانتیست و عملاً خداوند همة ادیان و مذاهب است.[3]

پال توئیچل اذعان می‌دارند که هر وقت، کسی تصوّر کند که با خدا تماس پیدا کرده و خدا درخواستی را که جنبة مادّی داشته، اجابت نموده است. باید این را بداند که این تماس با کلّ لیرانجان خدای منفی و خالق جهان‌های پایین‌دستی است که در برخی موارد می‌تواند درخواست آدمیان را اجابت کند.[4]

او هنگامی که خداوند مسلمانان را – یعنی همان که او را کل لیرانجان نامیده است- تعریف می‌کند، مجبور به یک عقب‌نشینی استراتژیک می‌شود و با احتیاطی وافر این‌چنین می‌گوید: الله، نام خدای مهربان مسلمانان است. آگاهی برتری که مسلمین تحت این عنوان می‌شناسند. وسیله‌ای برای رسیدن به خداوندگار سوگماد است.[5]

پال توئیچل معتقد است خدای مسلمانان تنها وسیله‌ای است برای رسیدن به سوگماد، بلکه هدف اصلی همان سوگماد است نه چیز دیگر.

در مکتب اکنکار عقیده بر آن است که هرگاه خداوند تمام ادیان ابراهیمی – از جمله اسلام- درخواست بنده‌ای را اجابت می‌کند متمسّک به شگردی شده تا فرد درخواست کننده – در مقابل هرآنچه کسب کرده- بهایی بپردازد.[6]

پال توئیچل به واسطة این ادّعای بدون دلیل و مدرک خدای ادیان بزرگ را محدودترین و بی‌اختیارترین خدا معرفی می‌کند و در مقابل خدای برتر را، خدای اکنکار –‌سوگماد- لقب می‌دهد. بدون بیان هیچ دلیل مستدل!

——————————————————————————–

[1]. Kalnerangan. [2]. پال توئیچل- واژنامه- 1380:128. [3]. پال توئیچل، سرزمین دور، 1379: 207. [4]. همو، اک‌ویدیا، 1380: 124. [5]. پال توئیچل، واژنامه،1380: 12 [6]. همو، اک‌ویدیا،1380: 124.