شفاعت به معنای تقویت و نیرو بخشیدن به شخص ضعیف است. و شفیع به کسی گفته میشود که نیازمند را کمک کند و او را به حد اعتدال و عدم نیازمندی برساند.
شفاعت در روز قیامت مخصوص خداوند است. و به افراد دیگری نیز این اجازه داده شده است که از دیگران شفاعت کنند. از روایات فراوانی که در این زمینه وارد شده، معلوم میشود که شفیعان در روز قیامت فراواناند. از جملۀ آنها انبیای الاهی، علما، شهدا، ملائکه، مؤمنان، اعمال صالح، امامان معصوم و قرآناند.
کسى لیاقت شفاعت شدن را دارد که علاوه بر اذن الاهى، به خدا و پیامبران الاهى و روز رستاخیز و آنچه خدا بر پیامبرانش نازل فرموده، از جمله حقانیت شفاعت، ایمان راستین داشته باشد و این ایمان را تا آخر عمر حفظ کند.