جراحی پلاستیک به سه منظور عمده ممکن است انجام شود.
1. به دستور پزشک و برای رفع برخی عیوب فیزیولوژیکی بینی که باعث بروز برخی مشکلات برای دستگاه تنفّسی و سینوسها می شود. روشن است که چنین عملی از باب مداوای بیماری بوده و مثل بقیّه اعمال جرّاحی است.
2. برای بازیابی زیبایی از دست رفته ، مثل برطرف نمودن جای زخم ، سوختگی ، کجی ناشی از شکستگی استخوان بینی و امثال آن. این مورد نیز در واقع نوعی درمان و برطرف نمودن عوارض است.
3. برای به دست آوردن زیبایی ؛ که خود این مورد هم به دو گونه است یا زوایدی مثل خال و زائده گوشتی و امثال آن برداشته می شود ، یا بینی سالم و بی عیب و نقص و مبرّا از زیادی و کاستی تغییر شکل داده می شود. مورد اوّل را ــ اگر مرجع تقلید حضرت عالی جایز بدانند ــ می توان از قبیل زینت و پیرایش و آرایش شمرد. امّا مورد دوم را اگر پزشکان حاذق و متخلّق به اخلاق دینی و پایبند به سوگند پزشکی ، برای بدن مضرّ تشخیص دهند و ضرر آن را قابل اعتنا بدانند از نظر شرعی نیز مجاز نخواهد بود. امّا اگر پزشک حاذق و متخلّق به اخلاق دینی و پایبند به سوگند پزشکی ، نظر داد که چنین عملی ضرر مهمّی در بر ندارد ، در آن صورت از حیث فقهی نیز مانعی ندارد.امّا این که گفته شود این گونه عملها دخالت در کار خداست بی معنی است و اصو لا در نگرش اسلامی چنین برخوردی با فعالیتهای انسان و تاثیرات غیر مضر در پدیده های هستی نشده است . چنین تفکری اصولا از مسیحیت مایه می گیرد و با اندیشه اسلامی تناسب ندارد. در این گونه امور تنها می توان پرسید که : آیا فلان کار بشر ، موافق با خواسته تشریعی خدا هست یا نه؟ به عبارت دیگر آیا فلان کار بشر از نظر فقهی و اخلاقی درست است یا نادرست؟