هنگامى که مسلمانان در جنگ بدر، بر مشرکان پیروز شدند و جمعى از بزرگان قریش به هلاکت رسیدند، پیامبر (صلى الله علیه و آله ) دستور داد جنازه های دشمنان را در میان چاه بدر انداختند و دفن کردند . سپس پیامبر بر دهانه چاه ایستاد و به کشته شدگان خطاب کرد : شما همسایگان بدى براى رسول خدا بودید، او را از خانه اش مکه، بیرون نموده سپس همه با هم اجتماع نموده و به جنگ با او پرداختند، اکنون آنچه را که خدا به من وعده داده است دیدم که حق است. عمر بن خطاب گفت: اى رسول خدا! سخن با پیکرهائى که روح از آنها جدا شده، چه فایده اى دارد؟ رسول خدا فرمود: اى پسر خطاب! ساکت باش، سوگند به خدا که تو از آنها شنواتر نیستى، و بین آنها و فرشتگان که با گرزهاى آهنین آنها را بگیرند هیچ فاصله اى نیست مگر آنکه من صورت خود را این گونه از آنها برگردانم. ( بحار، ج 6، ص 254. ) در بعضى از روایات آمده: رسول خدا کنار دهانه چاه بدر، سران مشرک را که کشته شده بودند، یک یک نام برد، و فرمود: من آنچه را خداوند به من وعده داده بود دیدم و به حق یافتم، آیا شما هم به آنچه وعده داده شده بودید به حق یافتید؟. یکى از حاضران گفت : اى رسول خدا آیا با مردگان سخن مى گوئى؟ پیامبر فرمود: سوگند به کسى که جانم در دست او است، آنها سخن مرا بهتر از شما مى شنوند، ولى قدرت بر جواب دادن را ندارند. ( احیاء العلوم غزالى، ج 4، ص 423، کنزالعمال، ج 10، ص 377، )