باید گفت زمان و ایام به خودی خود تقدس یا مذمت ندارند؛ بلکه آنها ظرف وقوع حوادث و اتفاقاتی هستند که آن وقایع موجب تقدس یا نحوست می شود؛ ازاین‌رو روز ولادت انبیا به خاطر وجود آنها در آن ظرف زمانی، روزی مهم و مبارک است. خداوند در شأن حضرت یحیی فرمود:

(((وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ وَیَومَ یَمُوتُ وَیَومَ یُبعَثُ حَیًّا)))[ مریم، آیه 15.]؛

«سلام و درود بر او، آن روز که تولد یافت و آن روز که می میرد و آن روز که زنده، برانگیخته می شود».

حضرت عیسی برای روز تولد خودش گفت:

(((وَالسَّلامُ عَلَیَّ یَومَ وُلِدتُ وَیَومَ أَمُوتُ وَیَومَ أُبعَثُ حَیًّا)))[ همان، آیه 33.]؛

«و سلام بر من در آن روز که متولد شدم، و آن روز که می میرم و آن روز که زنده، برانگیخته می شوم».

سخّاوی می گوید: «لایزال أهل الاسلام من سائر الاقطار والمدن الکبار یعملون المولد و یتصدّقون فی لیالیه بأنواع الصّدقات و یعتنون بقراءة مولده الکریم و یظهر علیهم من برکاته کلّ فضل عمیم»[ السیرة الحلبیة، ج 1، ص 83.]؛ «به طور مداوم و پیوسته مسلمانان در اقصی نقاط بلاد اسلامی مراسم جشن میلاد برگزار می کردند و در شب میلاد به انواع صدقات به دیگران صدقه می دادند و به خواندن مولودی اهتمام می ورزیدند و برکات زیادی بر آنها ظاهر می گردید». در سوره مائده می خوانیم:

(((قَالَ عِیسَی ابنُ مَریَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِل عَلَینَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لاَوَّلِنَا وَ آخِرِنَا وَ آیَةً مِنکَ)))[ مائده، آیه 114.]؛

«عیسی بن مریم عرض کرد: خداوندا! پروردگارا! از آسمان مائده ای بر ما بفرست! تا برای اولین و آخرین ما عیدی باشد و نشانه ای از تو».

روز نزول غذای آسمانی، روز عید و مبارک است. اگر روزی که در آن غذای آسمانی نازل شد عید است و مبارک پس چرا روزی که در آن وحی الهی نازل گردید و روزی که پیامبری که رحمت برای همه جهانیان است به دنیا آمد، عید نباشد؟!

نکته دیگر آن که: پیروان دین اسلام، از دیرزمان به برپایی مراسم جشن و شادی برای بزرگداشت یاد و خاطره پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می پرداختند. حسین بن محمد دیار بکری از دانشمندان اهل‌سنت در کتاب «تاریخ الخمیس» می گوید: «مسلمانان جهان، همواره در ماه ولادت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) جشن می گیرند و ولیمه می دهند و در شب های آن ماه، صدقه می دهند و ابراز شادمانی می کنند و کارهای نیک و شایسته انجام می دهند و به خواندن یادنامه میلاد ایشان، اهتمام می ورزند و رحمت ها و برکت های فراگیر او بر همگان آشکار می گردد».[ تاریخ الخمیس، دیار بکری، ج 1، ص 223.] بنابراین سیره مستمره مسلمانان از صدر اسلام تاکنون برپایی مراسم جشن و بزرگداشت میلاد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است.

نکته دیگر آن که بزرگداشت میلاد پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و خاندان پاکش از مصادیق تعظیم شعائرالله و اظهار مودّت و محبت به «ذی القربی» است که اجر رسالت شمرده شده است:

(((قُل لاَ أَسأَلُکُم عَلَیهِ أَجرا إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربَی)))[ شوری، آیه 23.]؛

(((ذَلِکَ وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ)))[ حج، آیه 32.].