اگر انسان بداند وجود شخصی مایه نیکی است، محبتش نسبت به او زیادتر می شود. البته بر حسب شناخت خیرهای وجود او، پس بدان که تمام انگیزه های موجب محبت در وجود حضرت حجت(ع) جمع است.

خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

ولایت آن حضرت(عج)

ولایت آن حضرت برای خداوند و ولای ما نسبت به آن حضرت و نیز ولایت آن حضرت بر ما از مهمترین اموری است که به دلیل عقلی و شرعی موجب انگیزه دعا برای آن حضرت است.

اینکه دوستی ما مقتضی این است که در دعا کردن برای آن حضرت کوشش و جدیت داشته باشیم.

دعا کردن برای محبوب در نهاد افراد بشر نهفته و با سرشت آنان آمیخته است و این امر کاملا واضح است ولی منظور دیگری را در اینجا دنبال می کنیم که لازم است دعا کردن برای آن حضرت را بر هر دعایی مقدم بداریم.

توضیح این مطلب نیاز به مقدمه ای دارد که می آوریم: انگیزه ها و اسباب محبت سه چیز است: لذت و نفع و نیکی، مهمترین و کاملترین این انگیزه ها سومین آنهاست بلکه می توان گفت: آن دو سبب اول و دوم هم به این سبب بر می گردد.

منظور از نیکی و خیر این است که وجود چیزی به وجهی از وجوه خیر و نیک باشد که هر گاه انسان بداند وجود چیزی یا شخصی مایه نیکی و خیر است از روی طبع آن را دوست می دارد هر چند که از آن خیر به او نرسد و هر چه خیرش بیشتر باشد علاقه و محبت انسان نسبت به او زیادتر می گردد البته بر حسب درجات معرفت و شناخت خیرهای وجود او.

حال که این مقدمه را دانستی بدان که تمام انگیزه های موجب محبت در وجود مولای ما حضرت حجت جمع است.

اما لذت: کدام لذت برای مومن شیرین تر و بالاتر از زیارت جمال مبارک آن حضرت و تشرف به وصال اوست که لذت های ظاهری و باطنی آن به قدری زیاد است که نمی توانم بشمارم لذا امیر المومنین از روی شوق دیدارش آه می کشد.

و اما نفع: تمام منافع و بهره ها به برکت وجود آن حضرت به خلایق می رسد.