جنابت گوشت

غذا و تغذیه در آموزه های دینی مورد توجه زادی قرار گرفته است. چرا که مبداء پیدایش غذا از جانب خداوند است که جهت سلامتی، تتندرسیت، تداوم حیات و توانمندی در انجام تـکـالیـف بـه انـسـان عـطا شده است.حدود 250 آیه قرآنی و هزاران روایت از معصومین (عـلیـهـم السـلام) بـر اهـمـیـت غـذا و تـغـذیـه تأکید نموده اند و حدیث یادشده نیز که در برخی منابع از جمله کتاب شریف بحارالانوار،ج14،ص321،ح28 و همچنین ج62،ص161،ح6، نقل شده، یکی از این موارد است.خـداوند بین تغذیه کافران و مومنان تفاوت قائل شده و مؤمنان را که به تاثیر اخلاقی و معنوی غذا توجه ویژه دارند، موظف به رعایت غذای پاکیزه و حـلال نموده است. بـه مـؤ مـنـان دسـتـور داده شـده فـقـط از غـذاهـای پـاکـیـزه و حـلال اسـتـفـاده کـنـنـد. ((یا ایها الذین آمنوا کلوا من طیبات ما رزقناکم(1)؛ ای مومنان ! از روزی پـاکـیـزه کـه بـه شـمـا دادیم بخورید.همچنین در برخی آیات ارتباط تنگاتنگی بین غذای پـاکـیزه و عمل صالح دیده می شود. «…کلوا من الطیّبات و اعملوا صالحا…(2)؛ از غذاهای پاکیزه بـخـوریـد و عـمـل صـالح انـجـام دهـیـد.» زیـرا هـمـچـنـان کـه سـخـن پـاکـیـزه ، عـمـل صـالح را بـه آسـمـان عـروج مـی دهد، غذای پاکیزه نیز انسان را در مسیر کسب کمالات مـعـنـوی و حـفـظ ارزش هـای اخـلاقـی قرار می دهد و به مانند باران پاکیزه موجب رویش سبزه ها و گل های معطر در وجود آدمی می گردد.بنابر این اشاره کنایی حدیث یادشده به «جنابت گوشت»، جنابت واقعی از نوع جنابت انسان ها نیست بلکه از آنجایی که جنابت امری نفسانی و باطنی است که آثار روحی و جسمی دارد، در این حدیث تشبیهی بین شستن گوشت و غسل انسان برای فهم بهتر و درک صحیح تر از دستور دین صورت گرفته است و در حقیقت اشاره به آثار روحی و روانی خوردن گوشت و هر تغذیه‌ی دیگر دارد. به همین خاطر که گوشت آثار فراوانی در تغذیه و شادابی و سلامتی جسم و روان انسان دارد، در دین اسلام و روایات اهل بیت (علیهم السلام) دستورات خاصی برای طیب و پاکیزه بودن آن ارائه شده است.پی نوشت ها:(1) بقره/ 172.(2) مؤمنون/ 51.