خوشحالیم همچنان شما مخاطب ما هستید.در مورد این سوال باید گفت همانطور که می دانید یکی از آفات جوامع انسانی، وجود بدبینی و نگاه بدبینانه آحاد جامعه نسبت به یکدیگر و برخورد با حیله و نیرنگ است که موجب سلب اعتماد و از هم گسیختن وحدت و انسجام ملی می گردد.اگر افراد در برخوردهای خود مانند شما برخورد می نمودند و با دیگران ساده و با دید مثبت نگاه می کردند و احتمال دروغ گفتن و حیله گری و و رویی را به دیگران نمی دادند و در برابر دیگران سکوت می کردند، آنگاه گفتار و رفتار دیگران را خوب تفسیر می کنند و کمتر دچار سوء تفاهم هایی می گردند که زمینه را برای بروز درگیری و تنش فراهم می نمایند. در فضای بدگمانی، رفتارها و گفتارها به گونه ای خاص تفسیر می شوند؛ مثلا احترام به دیگران به چاپلوسی و تملق ، سکوت به مخفی کاری، حرف زدن ملایم به بی اعتنایی و سردی، قاطعیت به استبداد، صراحت به پررویی، صداقت به ساده لوحی و صمیمیت به خود شیرینی تفسیر می شود.
اما این نکته قابل توجه است نباید در هر جا و در برابر هرکسی سکوت نمود که این شیوه اهل بین هم نیست و در برابر حقوق خود باید ایستادگی کرد و گاهی این سکوت بعلت نداشتن مهارت جرات ورزی در شما می باشد.لذا اگر واقعا قدرت برخورد داشته باشید و سکوت کنید و ببخشید و درگذرید بله مطمئنا در برابر این کظم غیظ پاداشی خواهید داشت اما اگر خودتان هم فکر میکنید که توان مقابله ندارید و بعلت ضعف و سستی خود راهی جز عبور ندارید نیاز است تا توان خود را بالا ببرید.لذا خوب یا بد بودن این اخلاق در هر موقعیت و مکان و فردی کاملا متفاوت است و بیشتر باید در درون خود به جواب برسید.اما همانطور که می دانید در روایات اسلامی نیز منطق قرآن درباره ترک دشنام به گمراهان و منحرفان، تعقیب شده و پیشوایان بزرگ اسلام به مسلمانان دستور داده اند همیشه روی منطق و استدلال تکیه کنند و به حربه بی حاصل دشنام نسبت به معتقدات مخالفان، متوسل نشوند، در نهج البلاغه می خوانیم که علی(علیه السلام) به جمعی از یارانش که پیروان معاویه را در ایام جنگ صفین دشنام می دادند می فرماید:من خوش ندارم که شما فحاش باشید، اگر شما به جای دشنام، اعمال آنها را برشمرید و حالات آنها را متذکر شوید (و روی اعمالشان تجزیه و تحلیل نمائید) به حق و راستی نزدیکتر است و برای اتمام حجت بهتر.(تفسیر نمونه ج 396ص5)