جوانان، معمولا در این سنین، نسبت به مسائل مختلف از جمله اعتقادات و باورهاى دینى خود دچار شک و تردید مى شوند و درصدد پیدا کردن دلایل منطقى و پشتوانه قابل قبولى براى آنها هستند. آنان مى خواهند نظام فکرى و اعتقادى خود را تجدید بنا کنند و به آن استحکام بیشترى بخشند. از آن جا که گاهى گمان مى کنند، باورهاى دینى شان مبتنى بر تقلید است، تصمیم به اصلاح آن مى گیرند. ازاین رو سعى مى کنند با بررسى، تحقیق و موشکافى درباره آنها، به ثبات فکرى دست یابند؛ گرچه فطرت و سرشت پاک، آنان را به اصول کلى اعتقادى و اخلاقى و باورهاى دینى سوق مى دهد؛ ولى گاهى دچار شک و شبهه مى شوند. چنین تردیدهایى – که فرد را به تحقیق و کنکاش وامى دارد و سپس او را از مرحله شک به مرحله یقین و علم مى رساند – خوب و پسندیده است؛ ولى به شرط آن که به محض ایجاد شک و شبهه، شخص به دنبال پاسخ و حل آن باشد، و با یافتن جواب قانع کننده اى، در حالت تردید باقى نماند؛ زیرا شک توقفگاه خوبى نیست. اما اگر آغازگر حرکت باشد، نیکو و شایسته است. بنابراین اگر شک و تردیدهایىاز این قبیل نگران کننده نیست .ولی بایدبا مطالعه درباره آنها و پرسیدن از اساتید و کارشناسان، جنبه اعتقادى و فکرى خود را تقویت نمود. و با عمل کردن به دستورات دینى (مثل نماز و عبادات دیگر) و پاى بندى بیشتر به آن، ایمان خود را تقویت کرد. اما اگر شک و تردیدها وسواس گونه شدو بدون اختیار و به طور مکرر، موضوع و مطالبى به ذهنتان خطور کند و شخص قادر به قطع آن نباشد و اورا از فکر کردن درباره چیزهاى دیگر باز مى دارد، اختلالى است که باید درمان شود و اصطلاحاً به آن «وسواس فکرى» گویند. در ذهن مبتلایان به آن، افکارى بیهوده، شرم آور یا وحشتناکى به وجود مى آید و در یک چرخه اى بى پایان، آن را به طور مرتب تکرار مى کنند. البته گاهى نیز وسواس در دایره عمل افراد وارد مى شود و از روى اجبار و بدون اختیار خود، عملى را مرتب تکرار مى کنند (مثل دست خود را چندین بار براى پاک شدن یا تمیز شدن مى شویند) که به آن «وسواس عمل» گویند.