همه می دانیم انسان موجودی اجتماعی است. سرنوشت وسعادت او با سرنوشت جامعه گره خورده است. مثل انسان دراجتماع به مثل سرنشینان یک کشتی اند که درآن هیچ کس نمی تواند بر اساس هوای نفس وتمسک به آزادی فردی جای خود را در کشتی اجتماع سوراخ کند یا خود را به دره تباهی ها ساقط کند ودیگران تنها تماشاگر این نابودی باشند . تشخیص حدود آزادی وتعیین مرز میان مسئولیت های فردی واجتماعی با قانون مدنی جوامع است واجتماع بدون قانون، درمثل به جنگل حیوانات می ماند،البته برخی می گویند حیوانات نیز قانونی برای زندگی درکنارهم دارند. در حکومت اسلامی قانونگذاران با توجه به موازین دینی وفرهنگی وعرف اجتماعی درباره حدود آزادی های فردی ومصالح اجتماعی قوانین را تنظیم ووضع نموده اند. بدیهی است که اقلیت وحتی عامه مردم باید حاکمیت قانون را برخود بپذیرند. ونقض قانون اساسی ومدنی یک جامعه( دراینجا کنارگذاشتن حجاب) ،درعمل همانند سوراخ کردن کشتی اجتماع می باشد واز این جهت ممنوع است ودیگر ساکنان آن به این عمل راضی وخرسند نخواهند بود.به همین دلیل همه اندیشمندان مسلمان به فواید فردی واجتماعی آن اذعان دارند. مهمتر از آن اینکه حجاب مانند نماز وروزه وسایر احکام عبادی جنبه فردی وخصوصی ندارد که بی توجهی به آن وعدم مراعات آن دلبخواهی وبرطبق هوا وهوس فرد باشد ودیگران درآن دخالت نکنند(البته با چشم پوشی از مسئله امر به معروف ونهی از منکر)بلکه مسئله ای است که بیشتر در عرصه جامعه وبرخورد با دیگران ظهور پیدا می کند. درمسئله اجبارحجاب بیشترحفظ حق وحقوق زن مورد نظر است تا مرد.وبی حجابی وبد حجابی درواقع نوعی ضایع کردن حق وحقوق زنان است.ازاین لحاظ که حق زن آن است که در اندرون صدف حجاب محفوظ بماند ومردان با سوء نیت وسوء غرض از او به انحاء مختلف سوء استفاده نکنند،دراین شیوه آزادی او محفوظ خواهد ماند ومردان او را تحت استعمار خود نخواهند برد.به دلیل آنکه داشتن حجاب از لحاظ روانی به او آرامش داده واز دید نامحرمان ومردان کوته بین مصون خواهد شد. اگر گفته شده که نداشتن حجاب موجب صلب آزادی مردان می شود،شاید منظور آن است که مردان مومن ومتعهد با دیدن زنان بی حجاب وبد حجاب نمی توانند ،هنگام حضور در اجتماع ،دیدگان آزاد ورها داشته باشد.چرا که کم نیستند افرادی که خود را ملزم به دستورات دینی می دانند .همانند این فرمان خداوند که« قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما یَصْنَعُونَ (سوره نورآیة 30 )به مؤمنان بگو: چشمان خود را فرو پوشند و شرمگاههایشان را حفظ کنند، این براى آنان پاکیزه تر است. خدا از آنچه مى کنند آگاه است. ویا گوش به زنگ این فرمایش علوی که «عِبَادَ اللَّهِ اتَّقُوا اللَّهَ وَ غُضُّوا الْأَبْصَارَ …» (شیخ مفید الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد ج 1 265 (می باشند. اینان همان مردانند که با مشاهده وضعیت تلخ بدحجابی وبی حجابی زنان از ترس عذاب وعقاب های عمومی به خدا پناه می برند وازمحضرخدا احساس شرم وخجلت می کنند. آری صلب آزادی اینگونه مردان را می توان به حجاب زنان منوط کرد. ازنگاه جامعه شناختی نیز حفظ حجاب موجب تامین سلامت فضای اجتماعی از نگاه های غیر اخلاقی وجلوگیری از تحریکات جنسی است ونیزدر استحکام بنیان خانواده ها وتامین آرامش روحی همه افراد خانواده واجتماع نقش مهمی دارد . حجاب یک حریم اخلاقی برای مردان هوس آلود وچشم چران وزنان پاک دامن ایجاد می کند. خلاصه درجامعه انسانی همه از آزادی حقوق برابر برخوردارند. هیچ کس به حکم انسان بودن وعضوی از اعضای جامعه انسانی بودن، نباید ونمی تواند آزادی های دیگران را سلب ویا محدود کند. ازحقوق مرد و زن آن است که از آزادی مشروع وکرامت وارزش والای انسانی فضای امنیتی وبه دور از رفتارهای هنجارشکن وخلاف شرع وخلاف عرف ،برخوردار باشند. از این لحاظ زن نمی تواند با ظهور به شکل بدحجاب وبی حجاب فضای جامعه را ،فضای گناه وشهوت آلود کند.که این مخالف کرامت وارزش های والای خود زن وهمچنین مرد است. رفتار انسان با ادعای آزادی نباید محدود کننده آزاد دیگران باشد.همچنین بر اساس ماده (18) اعلامیه جهانی حقوق بشر، «هر کس حق دارد که از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره مند شود. این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و همچنین متضمن آزادی اظهار عقیده و ایمان می باشد و نیز شامل تمایلات مذهبی و اجرای مراسم دینی است. هر کس می تواند از این حقوق منفردا یا مجتمعا به طور خصوصی یا به طور عمومی برخوردار باشد» بنابراین از نظر حقوقی عملکرد مسلمانان در کشورهای غربی در رابطه با حجاب بلا مانع می باشد. واما در مورد عملکرد غربی ها در کشورهای اسلامی باید خاطر نشان کرد که بر اساس ماده 29 اعلامیه جهانی حقوق بشر، استفاده از حق آزادی مذهبی تا آنجاست که به حقوق و آزادی دیگران لطمه ای وارد نسازد، در صورتی که بی حجابی و برهنگی زنان غربی در کشورهای اسلامی بی احترامی و هتک حرمت به ارزش ها و شعائر دینی مسلمانان می باشد و موجب صلب آزادی مردان مومن می گردد.