1- هر یک از حجاب ها داراى واقعیت عینى و ویژگى خاصى در روح انسان است و واقعیت عینى هیچ کدام از حجاب ها، مانند واقعیت عینى حجاب دیگر نیست و از این رو براى خروج از هر حجاب، راه مخصوصى لازم بوده و باید طریق به خصوصى در پیش گرفته شود و امکان ندارد از همه حجاب هاى ظلمانى از طریق واحدى نجات پیدا کرد. همچنین امکان ندارد در خروج از هر کدام از حجاب ها، طریقى را در پیش گرفت که غیر از طریق مخصوص و تعیین شده در نظام وجود است. 2- درهر ایستگاه حالتی برای شخص ایجاد میشود تا بتواند خود را از آن حجاب برهاند و کمی پاکتر شود تا حجابی دیگر برداشته شود! 3- مقام توحید حجاب نیست بلکه مقامی نورانی در سلوک الى الله است وخروج از حجاب هاى ظلمانى است. واما حجاب های ظلمانی عبارتند از: حجاب تعلّق به بدن مادى، کفر، شرک و دشمنى با حق و آیات الهى، عقاید و افکار باطل و نا صحیح، اخلاق و اوصاف رذیله، حجاب عادات، اوهام و تخیّلات، تعلق و اسارت به مظاهر مادى و آنچه غیر حضرت حق است و در یک عبارت کوتاه هر خصوصیت و هر رنگى که عارض روح انسان گشته و روح را به سوى غیر خداى متعال سوق داده و در جهت غیر او و دورى از او و فرار از او قرار مى دهد، حجابى است از حجاب هاى ظلمانى !
4- رسیدن به مرحله کشف و شهود براى عموم انسان ها امکان دارد و اصولاً انسان براى همین هدف عالى آفریده شده است. خداوند در سوره ذاریات آیه 56 می فرماید«و ما خلقت الجن و الانس و الا لیعبدون» «جن و انس را براى عبادت آفریدم» و بالاترین مرحله عبادت و عبودیت همان رسیدن به مقام قرب الهى و کنار زدن حجاب هاى موجود بین خداوند و بنده و شهود ذات پاک و اسماء و صفات و کمالاتت الهى است وهر چه این عبادت و بندگى خالصانه تر و پسندیده تر باشد، قرب و تکامل بیشترى به دنبال دارد! چون در نهاد هر انسان و فطرت هر فردى عشق به کمال و قرب و محبت خداوند به ودیعت گذاشته شده و خود فطرت چراغ روشنى است که راه قرب و بندگى را به انسان مى نماید و چنانچه این چراغ پر فروغ با ظلمت و حجاب گناهان، پنهان و یا کم نور نگردد در پرتو آن مى توان راه نجات و قرب به خداوند را پیدا کرد و این مهم دست یافت. فرستادن پیامبر و کتاب هاى آسمانى همگى به خاطر کنار زدن حجاب هایى است که چهره زیباى فطرت را پوشانده و مانع درخشش و نورافشانى آن گردیده است.
5- مرحله کشف وشهود مرحله ای است که حجابها برای انسان کنار زده شده وفطرت او تمام واقعیت عالم را همانگونه که هست می بیند وزیبایی بندگی خدا ونیز به کثافات وپلیدی گناه وشرک، آگاه می گردد ودیگر حول آن نمیرود !
6- زمان مرگ ،حجابهایی که مانع دیدن واقعیتها بود، به دلیل از بین رفتن تعلقات مادی، کنار می رود وحقایق برای انسان آشکار می شود، ولی چه سود که دیگر مهلتی برای جبران ندارد!پ
7- امیرالمؤمنین می‌فرماید: «لو کشفت لی الغطاء ما ازددت یقینا» یعنی اگر بر فرض محال ممکن بود خدا را با این چشم ظاهری دید و می‌دیدم بر یقین من که الآن به ذات مقدس حق دارم چیزی افزوده نمی‌شد ، واین به این معنی است که هرگز وهیچگاه برای حضرت علی علیه السلام ،(ودیگر ائمه هدی علیهم السلام) حجابی در عالم وجود نداشته است!