۱۳۹۵/۰۴/۱۰
–
۵۳۷ بازدید
با سلامدختری دارم ۴ ساله و آرام آرام میخواهم حجاب و چادر را برایش توضیح بدهم و او را تشویق به چادر سر کردن کنم اما میگوید دوستان بهم میخندند و زشت میشوم،لطفا شما بفرمایید چگونه او را تشویق کنم و چطور به چه وسیله روانی چادر سر کردن به ایشان آموزش بدهم؟؟؟باتشکر
سوال شما را چندین بار با دقت مطالعه کردم و از اینکه اینقدر با ریز بینی به دنبال تربیت فرزند خود هستید خوشحال شدم، با جدیتی که در شما سراغ دارم مطمئن هستم که شما می توانید در تربیت فرزند خود موفق باشید به شرطی که اطلاعات روان شناختی و تربیتی خود را با مطالعه کتبی که در پایان این جواب به آن اشاره می شود، بالا ببرید و نکات این پاسخ را در برنامه تربیت خود مورد توجه قرار دهید. پرسشگر گرامی در پاسخ به سوالتان در ابتدا از شما می خواهم کاغذی آماده کنید و روی آن توقعاتی که از فرزند خود دارید را با دقت یاد داشت کنید.
– به حرف من و پدر و مادرش بدون هیچ مقاومتی گوش دهد.
– با تمام وجود به اعضاء خانواده خود احترام بگذارد.
– سر وقت نمازهای خود را بخواند.
– به موقع برای خواب به رختخواب خودش برود.
– از بگو و مگو با همسالان خود پرهیز کند
-راستگو باشد و اصول اسلامی را در زندگی خود به کار گیرد.
-حجاب خود را به صورت کامل رعایت کند و …
لحظه ای تامل کنید و دوباره خواسته های خود را بخوانید، اگر واقعا کودکی در سن چهار سالگی این امور را بدون هیچ چون و چرایی اجرا کند، آیا می توان اسم کودک را روی او گذاشت؟ اصلا تاکنون چنین کودکی از مادر به دنیا آمده است؟ مشکل در کجاست؟ در توقعات بی مورد ما از کودک و یا در جای دیگری؟ به نظر می رسد که شما هنوز نسبت به حال و هوای کودکی و ویژگی های آن آشنایی کمی دارید و تصور می کنید که کودک فرد بزرگسالی در اندازه کوچک است؛ یعنی اینکه کودک تمام ویژگی های انسان بزرگسال را دارا می باشد و فقط از لحاظ اندازه های فیزیکی با انسان بزرگسال تفاوت دارد و حال آنکه حقیقت چیز دیگری است و کودک در تمام ویژگی های شخصیتی، تصورات، علائق و… با فرد بزرگسال متفاوت است و همین تفاوت ها باعث شده تا روان شناسان بر این باور باشند که برای تربیت کودک باید راه و روش دیگری به غیر از آنچه که برای تربیت بزرگسال به کار گرفته می شود، به کار گیرند.
خواهر گرامی همانطور که نباید اموزش مسائل مذهبی با تاخیر روبرو شود، نباید هم در اموزش مسائل مذهبی عجله کرد.علاوه بر این نگاه ما به تربیت دینی باید نگاهی فرایندی باشد، یعنی اینکه تربیت دینی یک فرایندِ زمان بر است و نباید انتظار داشته باشم که یک مرتبه فرزند من دیندار و متدین شود. باید مسائل دینی را به تدریج به کودک خود انتقال دهم. علاوه بر این مسائلی که به کودک خود منتقل می کنید با توجه به دنیای درون کودک باشد، یعنی از یک کودک چهار ساله باید به اندازه یک کودک چهار ساله انتظار داشت ونه بیشتر. در واقع حجاب در سن چهار سالگی معنای خاصی دارد حجاب در این دوران یعنی اینکه کودک شما گاهی روسری سر کند، گاهی روسری سر نکند. نباید در این دوران انتظارد اشت که کودکتان چادر کامل بپوشد ویا اینکه اصلا موهای او پیدا باشد. در واقع شما باید در این سن تلاش کنید کودکتان با مفهوم حجاب اشنا شود اما اینکه توقع داشته باشید که او هم مانند یک ادم بزرگ رفتار کند، چنین انتظاری به دور از واقعیت است. علاوه بر نکات بالا باید مسائل دینی را به شیوه خاص به کودکتان انتقال داد که در ادامه به ان می پردازم:
پرسشگر گرامی سوال شما خاطره ای را در ذهن من زنده کرد:در سال های ابتدای تحصیل یکی از اقوام اینجانب برای یادگیری برخی از دروس که در آن ضعیف بود پیش من می آمد؛ گرچه حجاب او از لحاظ اسلامی کامل بود اما مادرم اصرار داشت اکنون که او برای یادگیری درس پیش تو می آید به او تذکر بده که چادر سر کند اما بنده با توجه به شرایط فرد مقابل در برابر این خواسته مقاومت می کردم و تذکر به او را بی فایده می دانستم چراکه بر این باور بودم تا زمانی که او خودش چادر را انتخاب نکند تذکر من فایده ای نخواهد داشت. تا اینکه پس از گذشت مدتی او خودش چادر به سر کرد و زمانی که از او سوال شده بود؛ آیا به دلیل شرایط محیطی چادر به سر کرده ای؟ در جواب گفته بود من خودم چادر را انتخاب کرده ام و اکنون که سالیان سال از آن موضوع می گذارد؛ او هنوز چادر بر سر دارد چرا که خودش انتخاب کرده است. شما هم اگر می خواهید بدون هیچ گونه فشاری فرد مورد نظر(گرچه شما سن فرد مورد نظر را ذکر نکرده اید؛ اما از متن سوال شما استفاده می شود که سن او در حد دوره کودکی و یا نوجوانی باشد؛ لذا متن پاسخ بر این اساس تنظیم شده است) حجاب کامل داشته باشد باید زمینه انتخاب حجاب کامل را در او فراهم کنید. به نظر شما چگونه می توان زمینه با حجاب بدون فرد مورد نظر را فراهم کرد؟ پرسشگر گرامی قبل از اینکه به بررسی سوال شما بپردازیم ذکر این نکته ضروری است، گاهی پرسیدن چنین سوالاتی از سوی کودک به معنای واقعی نداستن مطلبی نیست، بلکه کودک از این طریق می خواهد توجه اطرافیان خود را به سمت خود جلب کند و یا اینکه محیط کودک به گونه ای است که کودک در داشتن یا نداشتن حجاب دچار تردید شده است، که در این وصرت به جای جواب دادن به سوال کودک باید نیازهای کودک را پاسخ داد و یا اینکه محیط کودک را به گونه ای تنظیم کرد که او دچار تردید در زمینه حجاب نشود. حال اگر انگیزه کودک برای سوال کردن درباره حجاب واقعی باشد، باید در پاسخ دادن به آن اصولی را رعایت کرد که در زبر به بررسی آن می پردازیم:
1.استفاده از داستان:زبان کودک و نوجوان داستان است؛ شما می توانید با مطالعه کتب داستانی که درباره حجاب می باشد و تعریف آن برای فرد مورد نظر به صورت غیر مستقیم به سوالات او جواب دهید. البته لازم نیست به صورت صد در صد از کتاب داستان استفاده کنید؛ بلکه با کمی خلاقیت می توانید خودتان داستان هایی را در این زمینه بسازید و برای او تعریف کنید.
2.بازی یکی دیگر از ابزار انتقال مفاهیم دینی به کودکان است. از طریق بازی می توانید به سوالات کودک خود جواب دهید. به عنوان مثال: شما می توانید با فضا سازی از طریق بازی به کودک خود آسیب هایی که بدلیل نداشتن حجاب به او می رسد را یاد آور شوید.
3. از زبان تمثیل استفاده کنید. کودکان زبان تمثیل را به خوبی درک می کنند. به عنوان مثال به کودک بگوئید چرا زن ها جواهرات خود را در خانه خود مخفی می کنند. منتظر جواب او باشید. پس از آنکه به سوال شما جواب داد؛ بگوئید موهای تو هم مانند جواهر است که باید از دید نامحرمان مخفی نگه داشته شود.(خود شما می توانید مثال های بیشتری از این دست بسازید)
4. استفاده از گفت و گو سقراطی: در این روش سوالات منظمی را از کودک می پرسیم و این چرخه را آنقدر ادامه می دهیم تا سرانجام کودک (به صورت اتوماتیک) به نتیجه دلخواه ما برسد. چرخه سوالات با توجه به پاسخ کودک تنظیم می شود.
-به نظر تو کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد؛ فرقی ندارد؟
-کودک:به نظر من هیچ فرقی ندارد.
-یعنی قیافه ظاهری کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد، یکی است؟
-البته که فرق دارد.
-پس قبول کردی کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد، تفاوت دارد؛ به نظرت در چه چیزهایی با هم تفاوت دارد؟
و اینقدر این سوالات را ادامه می دهیم تا کودک یا نوجوان به نتیجه دلخواه ما برسد.
5. با مطالعه کتابهایی که درباره فلسفه حجاب نگاشته شده است؛ در گام اول با فلسفه حجاب آشنا شوید و سپس با زبانی کودکانه این فلسفه را به کودک انتقال دهید.
6. با مطالعه کتاب هایی که در زمینه رشد کودک و نوجوان نوشته شده است، اطلاعات خود را درباره ویژگی های کودک افزایش دهید تا بتوانید پاسخ های کودک را با توجه به توانایی های ذهنی او جواب دهید.
7. توقعات خود را بر اساس توانایی های کودک تنظیم کنید. برای این کار لازم است ویژگی های روانی کودک را به طور کامل شناسایی کنید. مطالعه کتاب هایی که در زمینه روان شناسی رشد نگاشته شده است در این مورد بسیار مفید است.
8.کودک در سنین چهارسالگی لازم دارد تا کودکی کند، زمینه این کار را برای او فراهم کنید.
9. ارتباط عاطفی خود را با او بیشتر دهید. به طور حتم زمانی می توانید به اهداف تربیتی خود در مورد فرزندتان برسید که رابطه عاطفی مثبتی با او داشته باشید. پس تمام همت خود را برای داشتن رابطه عاطفی با او بکارگیرید.
10. با افرادی که دارای تقیدات دینی هستند ارتباط بر قرار کنید تا از طریق کودک شما از آنان الگو گیری کند. پ
11. با کودک خود به گونه ای برخورد کنید که به این نتیجه برسد؛ با حجاب بودن به هیچ عنوان مانع شادی و بازی کردن او نیست و انسان می تواند علاوه بر داشتن حجاب به بازی و شادی مشغول شود.
خواهر گرامی از شما می خواهم با دقت نکات این پاسخ را انجام دهید و پس از گذشت 21 روز نتیجه آن را برای بنده بیان کنید، در ضمن در مورد اینکه چرا کودکتان در قبال حجاب مقاومت می کند بیشتر توضیح دهید تا شما را راهنمایی کنم.
موفق باشید
– به حرف من و پدر و مادرش بدون هیچ مقاومتی گوش دهد.
– با تمام وجود به اعضاء خانواده خود احترام بگذارد.
– سر وقت نمازهای خود را بخواند.
– به موقع برای خواب به رختخواب خودش برود.
– از بگو و مگو با همسالان خود پرهیز کند
-راستگو باشد و اصول اسلامی را در زندگی خود به کار گیرد.
-حجاب خود را به صورت کامل رعایت کند و …
لحظه ای تامل کنید و دوباره خواسته های خود را بخوانید، اگر واقعا کودکی در سن چهار سالگی این امور را بدون هیچ چون و چرایی اجرا کند، آیا می توان اسم کودک را روی او گذاشت؟ اصلا تاکنون چنین کودکی از مادر به دنیا آمده است؟ مشکل در کجاست؟ در توقعات بی مورد ما از کودک و یا در جای دیگری؟ به نظر می رسد که شما هنوز نسبت به حال و هوای کودکی و ویژگی های آن آشنایی کمی دارید و تصور می کنید که کودک فرد بزرگسالی در اندازه کوچک است؛ یعنی اینکه کودک تمام ویژگی های انسان بزرگسال را دارا می باشد و فقط از لحاظ اندازه های فیزیکی با انسان بزرگسال تفاوت دارد و حال آنکه حقیقت چیز دیگری است و کودک در تمام ویژگی های شخصیتی، تصورات، علائق و… با فرد بزرگسال متفاوت است و همین تفاوت ها باعث شده تا روان شناسان بر این باور باشند که برای تربیت کودک باید راه و روش دیگری به غیر از آنچه که برای تربیت بزرگسال به کار گرفته می شود، به کار گیرند.
خواهر گرامی همانطور که نباید اموزش مسائل مذهبی با تاخیر روبرو شود، نباید هم در اموزش مسائل مذهبی عجله کرد.علاوه بر این نگاه ما به تربیت دینی باید نگاهی فرایندی باشد، یعنی اینکه تربیت دینی یک فرایندِ زمان بر است و نباید انتظار داشته باشم که یک مرتبه فرزند من دیندار و متدین شود. باید مسائل دینی را به تدریج به کودک خود انتقال دهم. علاوه بر این مسائلی که به کودک خود منتقل می کنید با توجه به دنیای درون کودک باشد، یعنی از یک کودک چهار ساله باید به اندازه یک کودک چهار ساله انتظار داشت ونه بیشتر. در واقع حجاب در سن چهار سالگی معنای خاصی دارد حجاب در این دوران یعنی اینکه کودک شما گاهی روسری سر کند، گاهی روسری سر نکند. نباید در این دوران انتظارد اشت که کودکتان چادر کامل بپوشد ویا اینکه اصلا موهای او پیدا باشد. در واقع شما باید در این سن تلاش کنید کودکتان با مفهوم حجاب اشنا شود اما اینکه توقع داشته باشید که او هم مانند یک ادم بزرگ رفتار کند، چنین انتظاری به دور از واقعیت است. علاوه بر نکات بالا باید مسائل دینی را به شیوه خاص به کودکتان انتقال داد که در ادامه به ان می پردازم:
پرسشگر گرامی سوال شما خاطره ای را در ذهن من زنده کرد:در سال های ابتدای تحصیل یکی از اقوام اینجانب برای یادگیری برخی از دروس که در آن ضعیف بود پیش من می آمد؛ گرچه حجاب او از لحاظ اسلامی کامل بود اما مادرم اصرار داشت اکنون که او برای یادگیری درس پیش تو می آید به او تذکر بده که چادر سر کند اما بنده با توجه به شرایط فرد مقابل در برابر این خواسته مقاومت می کردم و تذکر به او را بی فایده می دانستم چراکه بر این باور بودم تا زمانی که او خودش چادر را انتخاب نکند تذکر من فایده ای نخواهد داشت. تا اینکه پس از گذشت مدتی او خودش چادر به سر کرد و زمانی که از او سوال شده بود؛ آیا به دلیل شرایط محیطی چادر به سر کرده ای؟ در جواب گفته بود من خودم چادر را انتخاب کرده ام و اکنون که سالیان سال از آن موضوع می گذارد؛ او هنوز چادر بر سر دارد چرا که خودش انتخاب کرده است. شما هم اگر می خواهید بدون هیچ گونه فشاری فرد مورد نظر(گرچه شما سن فرد مورد نظر را ذکر نکرده اید؛ اما از متن سوال شما استفاده می شود که سن او در حد دوره کودکی و یا نوجوانی باشد؛ لذا متن پاسخ بر این اساس تنظیم شده است) حجاب کامل داشته باشد باید زمینه انتخاب حجاب کامل را در او فراهم کنید. به نظر شما چگونه می توان زمینه با حجاب بدون فرد مورد نظر را فراهم کرد؟ پرسشگر گرامی قبل از اینکه به بررسی سوال شما بپردازیم ذکر این نکته ضروری است، گاهی پرسیدن چنین سوالاتی از سوی کودک به معنای واقعی نداستن مطلبی نیست، بلکه کودک از این طریق می خواهد توجه اطرافیان خود را به سمت خود جلب کند و یا اینکه محیط کودک به گونه ای است که کودک در داشتن یا نداشتن حجاب دچار تردید شده است، که در این وصرت به جای جواب دادن به سوال کودک باید نیازهای کودک را پاسخ داد و یا اینکه محیط کودک را به گونه ای تنظیم کرد که او دچار تردید در زمینه حجاب نشود. حال اگر انگیزه کودک برای سوال کردن درباره حجاب واقعی باشد، باید در پاسخ دادن به آن اصولی را رعایت کرد که در زبر به بررسی آن می پردازیم:
1.استفاده از داستان:زبان کودک و نوجوان داستان است؛ شما می توانید با مطالعه کتب داستانی که درباره حجاب می باشد و تعریف آن برای فرد مورد نظر به صورت غیر مستقیم به سوالات او جواب دهید. البته لازم نیست به صورت صد در صد از کتاب داستان استفاده کنید؛ بلکه با کمی خلاقیت می توانید خودتان داستان هایی را در این زمینه بسازید و برای او تعریف کنید.
2.بازی یکی دیگر از ابزار انتقال مفاهیم دینی به کودکان است. از طریق بازی می توانید به سوالات کودک خود جواب دهید. به عنوان مثال: شما می توانید با فضا سازی از طریق بازی به کودک خود آسیب هایی که بدلیل نداشتن حجاب به او می رسد را یاد آور شوید.
3. از زبان تمثیل استفاده کنید. کودکان زبان تمثیل را به خوبی درک می کنند. به عنوان مثال به کودک بگوئید چرا زن ها جواهرات خود را در خانه خود مخفی می کنند. منتظر جواب او باشید. پس از آنکه به سوال شما جواب داد؛ بگوئید موهای تو هم مانند جواهر است که باید از دید نامحرمان مخفی نگه داشته شود.(خود شما می توانید مثال های بیشتری از این دست بسازید)
4. استفاده از گفت و گو سقراطی: در این روش سوالات منظمی را از کودک می پرسیم و این چرخه را آنقدر ادامه می دهیم تا سرانجام کودک (به صورت اتوماتیک) به نتیجه دلخواه ما برسد. چرخه سوالات با توجه به پاسخ کودک تنظیم می شود.
-به نظر تو کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد؛ فرقی ندارد؟
-کودک:به نظر من هیچ فرقی ندارد.
-یعنی قیافه ظاهری کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد، یکی است؟
-البته که فرق دارد.
-پس قبول کردی کسی که حجاب دارد با کسی که حجاب ندارد، تفاوت دارد؛ به نظرت در چه چیزهایی با هم تفاوت دارد؟
و اینقدر این سوالات را ادامه می دهیم تا کودک یا نوجوان به نتیجه دلخواه ما برسد.
5. با مطالعه کتابهایی که درباره فلسفه حجاب نگاشته شده است؛ در گام اول با فلسفه حجاب آشنا شوید و سپس با زبانی کودکانه این فلسفه را به کودک انتقال دهید.
6. با مطالعه کتاب هایی که در زمینه رشد کودک و نوجوان نوشته شده است، اطلاعات خود را درباره ویژگی های کودک افزایش دهید تا بتوانید پاسخ های کودک را با توجه به توانایی های ذهنی او جواب دهید.
7. توقعات خود را بر اساس توانایی های کودک تنظیم کنید. برای این کار لازم است ویژگی های روانی کودک را به طور کامل شناسایی کنید. مطالعه کتاب هایی که در زمینه روان شناسی رشد نگاشته شده است در این مورد بسیار مفید است.
8.کودک در سنین چهارسالگی لازم دارد تا کودکی کند، زمینه این کار را برای او فراهم کنید.
9. ارتباط عاطفی خود را با او بیشتر دهید. به طور حتم زمانی می توانید به اهداف تربیتی خود در مورد فرزندتان برسید که رابطه عاطفی مثبتی با او داشته باشید. پس تمام همت خود را برای داشتن رابطه عاطفی با او بکارگیرید.
10. با افرادی که دارای تقیدات دینی هستند ارتباط بر قرار کنید تا از طریق کودک شما از آنان الگو گیری کند. پ
11. با کودک خود به گونه ای برخورد کنید که به این نتیجه برسد؛ با حجاب بودن به هیچ عنوان مانع شادی و بازی کردن او نیست و انسان می تواند علاوه بر داشتن حجاب به بازی و شادی مشغول شود.
خواهر گرامی از شما می خواهم با دقت نکات این پاسخ را انجام دهید و پس از گذشت 21 روز نتیجه آن را برای بنده بیان کنید، در ضمن در مورد اینکه چرا کودکتان در قبال حجاب مقاومت می کند بیشتر توضیح دهید تا شما را راهنمایی کنم.
موفق باشید